Lamb oppermachtig in het Rivierenhof

© Getty Images

Na een schrijfpauze van acht jaar luidde comebackplaat ‘5’ het tweede leven van Lamb in. Met een stormloop aan kristalheldere tonen en industriële beats toonden Lou Rhodes en Andy Barlow zich oppermachtig in het Openluchttheater Rivierenhof. Anderhalf uur lang speelden de Britten honderden trommelvliezen aan flarden.

DA GIG: Lamb in het Openluchttheater Rivierenhof in Deurne op 26/7.

IN EEN ZIN: De oorlog tussen de sputterende beats van Andy Barlow en Lou Rhodes’ fragiele, doch begeesterende stem. Het huwelijk tussen twee tegengestelden.

HOOGTEPUNTEN: ‘Another Language’, ‘Butterfly Effect’, ‘Górecki’, ‘What Sound’.

DIEPTEPUNTEN: ‘Rounds’.

BESTE QUOTE: “My dream has come true: We mogen op een warme zomeravond in België optreden.” Lou Rhodes laat Antwerpen van haar humor proeven.

Stoppen op een hoogtepunt leek de beste optie voor Lamb, na de persoonlijke strubbelingen tussen ijskoningin Lou Rhodes en elektronikawizzard Andy Barlow. Jarenlang vertoefde het duo in de schaduw van collega triphoppers als Portishead, Tricky en Massive Attack. Lamb verkoos echter atypische schepsels, en overspoelde slome hiphopmelodieën met pittige drum ’n bass en swingende jazzelementen. Vandaag – acht jaar na een grote leemte – is de magie van de twee Mancunians nog lang niet uitgewerkt. Zo bewees een zinderende passage in het Rivierenhof.

Lamb laveerde moeiteloos tussen ingetogenheid en uitzinnigheid. Daar waar Rhodes toevlucht zocht in een imaginaire wereld, ging Barlow als een bezetene tekeer. De oorlog tussen sputterende beats en een fragiele, doch begeesterende stem. Het huwelijk tussen twee tegengestelden. De ruwheid van de Britten zat verscholen in de zwalpende elektronica, geschifte breaks en ronkende baslijnen. En met ‘Another Language’ en ‘Butterfly Effect’ vonden Rhodes en Barlow al snel een gulden middenweg, waar de zangeres haar folky sporen naliet in het bevreemde universum van de doorwinterde techneut.

Halfweg de set begon de motor echter te sputteren. ‘Strong The Root’ liep helemaal verloren tussen het industriële geweld en ‘Rounds’ ontbrak aan arrangementen, al was het maar een akoestische gitaar. Al snel greep het duo, bijgestaan door bassist Jon Thorne, naarstig naar hun tweede adem. Een hallucinante versie van ‘Wise Enough’ en – wat dacht u – ‘Górecki’ zorgde voor emotionele ontmoetingen tussen intimiteit en drama. Ruim voldoende om Lamb weer op de rails te krijgen. Het waren momenten waarop mensen in het publiek elkaar het zwijgen oplegden. Heel even leefde het Rivierenhof in een diepe roes.

Iedereen die vreesde dat Lamb tegenwoordig niet meer voorstelt dan een verwelkte bloem, werd stevig de mond gesnoerd. Meer nog: Rhodes en Barlow bewezen met de scheurende gitaarpartij in ‘Build A Fire’ en het zweverige ‘She Walks’, dat ze nog steeds sublieme popsongs in hun achterzak hebben zitten. De Britten leidden het Rivierenhof door een rollercoaster van emoties. Lamb lééft.

Elmo Lê van

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content