Jupiter & Okwess International: Het recht om neen te zeggen

Damon Albarn en zijn vrienden van Blur zijn al fans van Jupiter & Okwess International, en na hun passage op Couleur Café begrijpen we precies waarom. De strak gespeelde ‘Bofenia rock’ van het sextet uit Kinshasa inspireerde menigeen uit het publiek tot een heuse Sint-Vitusdans.

Eigenlijk speelt het Congolese gezelschap, met twee geweldige gitaristen en een uitgebreide ritmesectie (een drummer, bassist en twee percussionisten) in de gelederen, een onweerstaanbare vorm van Afrofunk.

Tamtamspeler Jupiter Bokondji, die in zijn thuisland bekend staat als de ‘Rebel General’, is al jaren een luis in de pels van de politieke machthebbers. Samen met zijn groep mijdt hij zoveel mogelijk populaire vormen van Congolese muziek zoals de rumba en de soukous, omdat die volgens hem sterk gelieerd zijn aan het vroegere Moboetoeregime.

Jupiter & Okwess International: Het recht om neen te zeggen
© Wouter Van Vaerenbergh

Met Okwess International grijpt hij dus bij voorkeur terug op stijlen die wortelen in de pre-koloniale periode en die vermengt hij die op een hoogst flexibele manier met moderne, grootstedelijke rock, funk en reggae. De groep toonde zich in Brussel een goed geoliede machine die het publiek weliswaar moeiteloos aan het dansen kreeg, maar er tegelijk in slaagde haar maatschappijkritische boodschap over te brengen.

Jupiter & Co beschouwden de hele wereld als hun land, hielden een pleidooi voor culturele diversiteit, stelden in ‘Congo’ corruptie en uitbuiting aan de kaak en speelden ook hun grootste hit ‘Margerita’, waarin ze ondubbelzinnig lieten verstaan dat ook Afrikaanse vrouwen het recht hebben ‘neen’ te zeggen.

Uiteraard was de inhoud van hun songs vooral voor hun Congolese achterban bedoeld, want wat ons betreft hadden hun teksten net zo goed over maniok of palmolie kunnen gaan. Maar de taal van het ritme, zo bleek tijdens Couleur Café, wordt gelukkig door alle volkeren begrepen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content