Er zijn zo van die artiesten die, ook al maken ze de ene prachtplaat na de andere, door het grote publiek en de gevestigde media straal worden genegeerd. Joseph Arthur is er zo één.
DA GIG: Joseph Arthur in AB, Brussel op 8/10.
IN EEN ZIN: Een prima band, voortreffelijke songs en geïnspireerd gitaarspel: meer had Joseph Arthur in de AB niet nodig om het publiek een memorabele avond te bezorgen.
HOOGTEPUNTEN: ‘Mercedes’, ‘In the Sun’, ‘Ashes Everywhere’, ‘Saint of Impossible Causes’, ‘I Used to Know How to Walk on Water’….
DIEPTEPUNTEN: geen.
BESTE QUOTE (nadat hem uit alle hoeken van de zaal allerlei verzoekjes waren toegeschreeuwd): “Well, I’m getting too old to argue with anyone.”
Er zijn zo van die artiesten die, ook al maken ze de ene prachtplaat na de andere, door het grote publiek en de gevestigde media straal worden genegeerd. Joseph Arthur is er zo één. En ook nu bewees hij, in een nauwelijks halfvolle AB, dat de afwezigen ongelijk hadden.
‘There must be 25 different people / Living inside me all the time”, zong Joseph Arthur tijdens zijn concert in Brussel. Dat zou best kunnen, want de 42-jarige Amerikaan uit Akron, Ohio behoort tot de productiefste songwriters van dit tijdsgewricht. Sinds hij, halverwege de jaren negentig, werd ontdekt door Peter Gabriel, bracht hij al tien langspelers (waaronder twee dubbele) en een twintigtal ep’s uit, die weliswaar door muzikale fijnproevers of collega’s als Lou Reed, R.E.M en Greg Dulli zeer naar waarde worden geschat, maar in commercieel opzicht weinig zoden aan de dijk hebben gebracht. Zijn best verkochte cd was wellicht ‘As I Call You Down’, in 2010 opgenomen met de ‘supergroep’ Fistful of Mercy, waar ook Ben Harper en Dhani Harrison (zoon vàn) deel van uitmaakten. Met dat gezelschap had Arthur destijds ook op het podium van de AB moeten staan, maar dat concert werd te elfder ure afgeblazen.
Dit keer kwam de zanger gelukkig wel opdagen. Toen Joseph Arthur en zijn twee begeleiders op het podium verschenen, hielden ze hun gezicht verstopt achter kartonnen maskers van respectievelijk Michael Jackson, diens zus Janet en de Britse Queen Elisabeth. Een grapje? Een of andere dwaze weddenschap? Geen idee, maar na het openingsnummer werden die vermommingen afgelegd en deden de muzikanten waar ze voor gekomen waren. Voor ruim twee derde van zijn set putte Arthur uit de pas verschenen dubbelaar ‘The Ballad of Boogie Christ, Acts 1 & 2′, een ambtieus werkstuk waarop thema’s als verslaving, zondebesef en verlossing centraal staan.
Muktitasking
In de songs tracht Joseph Arthur, die de plaat als zijn ‘Great American Novel’ beschouwt, zich voor te stellen wat voor persoonlijkheid de Heiland zou zijn mocht hij anno 2013 op de aardbol ronddwalen. In zijn verbeelding is Boogie Christ een hiphopfan die verzot is op pizza en al eens met een geestverruimend middel experimenteert. Het verhaal is losjes gebaseerd op de levenswandel van de zanger zelf, maar daar hoef je zeker niet uit te concluderen dat Arthur zich messianistische kwaliteiten toedicht. Een zekere ironie is hem niet vreemd en bovendien presenteert hij zijn nieuwe werk als fictie, verpakt als psychedelische soul.
Op de plaat werden de meeste nummers nog aangekleed met blazers, orgeltjes en gospelzangeressen. In de AB daarentegen zou Arthurs complexe beatnikpoëzie het moeten stellen met een simpele ondersteuning door gitaar, bas en drums. Wie de artiest al een poosje volgt, weet dat hij zijn liedjes nooit twee keer na elkaar op dezelfde manier speelt en dus altijd wel enkele verrassingen in petto heeft. Het concert begon vrij energiek met het titelnummer uit de nieuwe cd en de faux-reggae van ‘Saint of Impossible Causes’. Joseph Arthur was uitstekend bij stem en toonde zich een expressieve gitarist die in vrijwel iedere song uitgebreid soleerde. Dat was onder meer het geval in het naar de vroege Modern Lovers neigende ‘Black Flowers’ en het door Jimi Hendrix bevruchte ‘King of Cleveland’. Het wiegende maar donkere ‘I used to think I Could Walk on Water’ diende zich dan weer aan als swampy blues.
Vervolgens stuurde Joseph Arthur zijn kompanen de coulissen in en begon hij aan het ‘unplugged’-gedeelte van zijn show. Een akoestische gitaar en harmonica volstonden ruimschoots om het intense ‘Mercedes’ (uit zijn vijftien jaar oude debuut-cd ‘Big City Secrets’) nieuw leven in te blazen. Tijdens het bloedstollende ‘I Miss the Zoo’ bouwde de artiest, met behulp van een loop station, eerst een gelaagde instrumentale track op. Zo had hij de handen vrij en maakte hij, al zingend, in minder dan vijf minuten, een schilderij op een canvas dat daartoe vooraf was klaargezet. Een meesterwerk hebben we er niet in herkend, maar het was wel een knap staaltje van multitasking.
Begenadigd
Tijdens zijn solospotje kwam Joseph Arthur met nog méér ouder werk op de proppen (‘Temporary People’, bijvoorbeeld). Daarbij viel vooral op dat hij tot vier keer toe teruggreep op zijn cd ‘Come to Where I’m From’ uit 2000. In ‘Tattoo’, het ingetogen ‘Ashes Everywhere’ en het door Peter Gabriel, Michael Stipe en Coldplay gecoverde ‘In the Sun’ kreeg de zanger assistentie van zijn drummer, die de nummers van wat rudimentaire percussie voorzag. Vanaf het indringende ‘Blue Lights in the Rear View’ stond weer de voltallige band op het podium en werd het tempo opgedreven met ‘Missy Baba’, een jachtige rocker waarin de geest van The Velvet Underground rondwaarde.
Ook tijdens de bissen bleek nog eens wat voor een begenadigde songwriter Joseph Arthur wel is. ‘The Currency of Love’ was familie van Springsteens ‘Hungry Heart’ -Spectoriaans, zij het dan met een doowoprandje- maar ‘I am the Witness’ en ‘Exhausted’ steunden hoofdzakelijk op Arthurs messcherpe elektrische gitaaruithalen. Het concert werd, naar goede gewoonte, integraal ingeblikt en op schijfjes gebrand, zodat de toeschouwers die dat wilden de opname nog konden aanschaffen voor ze de zaal verlieten. Tja, muzikanten die in deze moeilijke tijden willen overleven, horen nu eenmaal inventief te zijn. Maar voor de fans was het een goeie investering. Want zoals bleek in de AB verdienen bijna alle songs van Joseph Arthur de status van klassiekers. Je moet ze alleen vaak genoeg horen.
Dirk Steenhaut
Joseph Arthurs vorige cd, de ook al dubbele ‘Redemption City’, is verkrijgbaar als gratis download op zijn website.
DE SETLIST: The Ballad of Boogie Christ / Saint of Impossible Causes / I Used to Know How to Walk on Water / Black Flowers / King of Cleveland / Mercedes / I Miss the Zoo / Temporary People / Tattoo / Ashes Everywhere / In the Sun / Blue Lights in the Rear View / Missy Baba // The Currency of Love / I Am the Witness / Exhausted.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier