Jackson Browne behoort al vier decennia tot de absolute top van de Amerikaanse singer-songwriters. Wat zijn optreden in Bozar dit keer extra aantrekkelijk maakte, was de aanwezigheid van snarenvirtuoos David Lindley. Toch was de avond geen onverdeeld succes.
Da gig: Jackson Browne & Band met David Lindley in Bozar, Brussel op 17/6.
In één zin: Niet slecht maar een beetje routineus: Browne en zijn gevolg klonken bij momenten alsof ze voor het optreden iets te zwaar getafeld hadden.
Hoogtepunten: De klassiekers ‘Your Bright Baby Blues’, ‘For a Dancer’ en ‘Before the Deluge’.
Dieptepunt: het futloze eerste kwartier.
Beste quote: “Ik heb gehoord dat het Belgische publiek het stilste is van heel Europa. Hoewel, spreken we nu over Vlamingen of Walen? Weet je wat, het volgende nummer is voor jullie allemaal.”
Op zijn 61ste blijft Jackson Browne degelijke platen afleveren, waarop zeer persoonlijke en introspectieve liedjes worden afgewisseld met rake politieke observaties. Toch zullen de meeste van zijn fans het er over eens zijn dat zijn beste werk uit de jaren zeventig dateert. Precies in die periode was multi-instrumentalist David Lindley de absolute blikvanger in zijn groep. De twee vrienden zouden later nog wel occasioneel samenwerken, maar uiteindelijk ging ieder zijn eigen weg. Zopas verscheen ‘Love is Strange’, een tijdens een Spaanse tournee opgenomen dubbele live-cd waarop beide muzikanten elkaar terugvonden, en ook tijdens de huidige concertreis is Lindley weer nadrukkelijk van de partij.
In Brussel werd de man, die een heel assortiment exotische snaarinstrumenten meezeulde, eerst als opwarmer in stelling gebracht. Zo zong hij de leadpartijen in het van Warren Zevon geleende ‘Testo Canzone’ en het bij Springsteen betrokken ‘Brothers Under the Bridge’, waarbij Jackson Browne zich beperkte tot akoestische gitaar en tweede stem. Vervolgens kreeg David Lindley alle ruimte om zijn verbluffende behendigheid te etaleren op bouzouki en oud. Zijn fingerpicking in ‘Soul of A Man’ klonk tegelijk bluesy en psychedelisch en het grappige ‘When Men Get Boobs’ werd beademd door de geest van John Lee Hooker. Jammer dus dat de muzikale evenknie van Ry Cooder al na een half uurtje in de coulissen verdween.
Na de pauze verscheen Jackson Browne weer op het podium, nu geassisteerd door de voortreffelijke band waar hij inmiddels al enkele jaren mee rondtrekt. De set werd aangesneden met enkele nummers uit zijn jongste studioplaat ‘Time the Conqueror’, maar aanvankelijk maakten de zanger en zijn gezellen een weinig vitale, zelfs vermoeide indruk. Vergeleken bij het prikkelende en bevlogen optreden vorig jaar in Antwerpen, leek het gezelschap last te hebben van een ‘off day’. Ook tijdens ‘In the Shape of a Heart’ had je de indruk naar een groep te kijken die vooraf te iets zwaar getafeld had en zich, lichtjes beneveld van teveel goede wijn, liet drijven op routine.
Vanaf ‘Your Bright Baby Blues’, een prachtsong uit ‘The Pretender’, kwam David Lindley de rangen vervoegen, en dat bracht gelukkig iets meer leven in de brouwerij. Vervolgens ging Jackson Browne aan de piano zitten met het oog op enkele songs uit ‘I’m Alive’. Tijdens ‘Too Many Angels’ kregen de muzikanten alsnog de juiste toon te pakken: gitarist Mark Goldenberg toonde zich op zijn inventiefst en ook de twee backingzangeressen leken nu wakker te schieten. Toch kwamen de eerste echt geestdriftige reacties van het publiek er pas tijdens klassiekers als ‘Before the Deluge’ en ‘For a Dancer’, die door Lindley van knappe vioolfrazen werden voorzien, en het pompende ‘Doctor My Eyes’. In het als vanouds rockende ‘Running on Empty’ ging James Young als een razende te keer op zijn hammond, Lindleys ‘Mercury Blues’ knalde energiek de zaal in en ‘Take It Easy’ mocht als uitsmijter dienst doen, maar zelf bleven we helaas toch met een ‘net niet’-gevoel zitten.
Jackson Browne presteert nooit onder een bepaald niveau en slecht zouden we dit concert dus zeker niet noemen. Alleen ontbrak dit keer de vonk die het tot iets memorabels had kunnen doen uitgroeien. Door de toevoeging van David Lindley was het evenwicht in de groep duidelijk verstoord en merkte je dat de andere muzikanten nog volop op zoek waren naar hun nieuwe plek in het geheel. Laten we het dus maar houden bij een tijdelijke inzinking.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: Off of Wonderland / Time The Conqueror / Giving That Heaven Away / In the Shape of a Heart / Your Bright Baby Blues / My Problem is You / Too Many Angels / I’m Alive / Before the Deluge / Doctor My Eyes / For a Dancer / Running on Empty / Mercury Blues / Take It Easy.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier