Vorig jaar stond hij al eens in de AB als voorprogramma van Perfume Genius. Søren Løkke Juul, ‘de Deense Bon Iver’, heeft zopas zijn fraaie debuut-cd uitgebracht onder de naam Indians.
Vorig jaar stond hij al eens in de AB als voorprogramma van Perfume Genius en het gezaghebbende The Village Voice omschrijft hem nu al als ‘de Deense Bon Iver’. Geen slechte referenties voor Søren Løkke Juul, die zopas zijn fraaie debuut-cd uitbracht onder de naam Indians.
Oorspronkelijk zou zijn optreden in Huis 23, het intieme zaaltje boven het AB Café, een solo-aangelegenheid worden. Juul is immers een doe-het-zelver, die alle partijen op ‘Somewhere Else’ zelf heeft ingespeeld. In Brussel stonden Indians echter als een trio op het podium, waardoor het gelaagde karakter van de songs bijzonder goed tot zijn recht kwam.
Net als zijn twee medeplichtigen bediende het indianenopperhoofd zich van een reeks klavieren en een batterij elekronische effectapparatuur. Er werd dus volop aan knopjes gemorreld, met reverb gestoeid en op drumpads getimmerd. Met die op zich vrij banale activiteiten wisten de Denen echter onversneden magie voort te brengen. Want je moest al uit puur graniet zijn opgetrokken om voor de broze droompop van Indians onverschillig te blijven.
Relatiebreuk
Søren Løkke Juul speelde ruim tien jaar toetsen bij diverse Deense bandjes, maar begon op een bepaald moment, zonder vooropgezet plan, thuis zijn eigen muziek te maken. Een breuk met zijn vriendin bracht alles in een stroomversnelling. De songs die te horen zijn op het pas verschenen ‘Somewhere Else’ kwamen tot stand toen de artiest zich een winter lang opsloot in zijn appartement in Kopenhagen. Net zoals Bon Iver, die destijds het isolement van een blokhut nodig had om het materiaal voor ‘For Emma Forever Ago’ te bedenken, wilde Indians via zijn muziek een eigen wereld scheppen, die perfecter zou zijn dan de echte.
Ironisch genoeg leidde zijn vlucht uit de werkelijkheid hem recht naar het succes. Enkele tracks op het internet en een single in eigen beheer bleken al te volstaan om NME tot superlatieven te bewegen. Vervolgens kreeg Juul, net als zijn landgenoten van Efterklang, een contract aangeboden door het toonaangevende Britse 4AD-label, de thuishaven van onder anderen Mark Lanegan, The National en Perfume Genius, en mocht hij meteen ook op tournee door de VS met Other Lives en Beirut.
Etherisch
Aangezien het repertoire van Indians voorlopig beperkt blijft, ontbrak in Brussel geen enkel nummer uit ‘Somewhere Else’ op de setlist. Søren Løkke Juul beschikt over een etherische falsetstem, waardoor zijn songs, qua sfeer en grandeur, soms dicht in de buurt kwamen van die van MGMT, Flaming Lips of Mercury Rev. Alleen klonken ze aanzienlijk persoonlijker en meditatiever. Indians grossieren in herfstige, met veel gevoel voor detail georkestreerde folktronica en glaciale breedbeeldpsychedelia die bij iedere beluistering wat dieper onder je huid kruipt.
‘New’, de opener, begon met junglegeluiden zoals we die kennen uit Ennio Morricones soundtrack voor ‘The Mission’, terwijl in ‘Magic Kids’ twee verschillende melodieën met elkaar in de clinch leken te gaan zonder dat één van de twee het onderspit moest delven. ‘Melt’ en ‘Bird’ dienden zich aan als even kwetsbare als meeslepende pianoballads. ‘Lips, Lips, Lips’ was dan weer een majestueuze pophymne met echo’s uit ‘Penny Lane’ van The Fab Four, waarin Juuls gehamer op de toetsen hedendaags klassieke invloeden suggereerde. In ‘Reality Sublime’ zat een losgeslagen kermisdeuntje verstopt; ‘Somewhere Else’ daarentegen was eenzaamheid in klank gevat.
Tussendoor greep Søren Løkke Juul ook twee keer naar een akoestische gitaar. In ‘I am Haunted’ droeg één van zijn medemuzikanten een spookachtige tweede stem aan en ook in ‘Cakelakers’ werden enige snaren beroerd. Tijdens de bissen gaven Indians met het nieuwe ‘This Moment’ alvast een voorsmaakje van hoe hun volgende plaat zou kunnen klinken.
Een prachtig concert dus van een groep waar we in de loop van dit jaar beslist nog méér zullen van horen. Je kunt er namelijk gif op innemen dat Indians komende zomer op een of ander belangrijk festival zullen staan. Met ‘Somewhere Else’ hebben ze een van de beste platen van dit nog jonge jaar afgeleverd en in Huis 23 bewezen ze dat ze ook live méér dan hun mannetje kunnen staan. Redenen genoeg om omstandig onze vredespijp te stoppen.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: New / Bird / Magic Kids / I Am Haunted / Reality Sublime / La femme / Melt / Lips, Lips, Lips / Somewhere Else // Cakelakers / This Moment.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier