De nieuwe Hooverphonic is minstens net zo goed als de oude. Dat bewees de band tijdens de albumpresentatie van ‘The Night Before’, dit weekend in de Ancienne Belgique, meteen ook de vuurdoop van nieuwe zangeres Noémie Wolfs.
Da gig: Hooverphonic in AB, Brussel op 30/1
In één zin: ‘Hooverphonic presents Noémie Wolfs’ tijdens een net iets te cleane set.
Hoogtepunten: ‘Renaissance Affair’, een vergeten parel uit het tweede Hooverphonicalbum ‘Blue Wonder Power Milk’ (1998).
Dieptepunt: ‘Club Montepulciano’, de enige song in een set van tweeëntwintig waarin Noémie Wolfs door het ijs zakte – om zich meteen daarna weer te herpakken.
Beste Quote: ‘Ze heeft verdomd goed begrepen hoe ’t marcheert.’ (Alex herinnert aan de auditie van Noémie Wolfs anderhalf jaar geleden, toen ze zich aan de band presenteerde met de woorden: ‘Hoe marcheert dat hier?’)
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Janken, dat zou Noémie Wolfs doen na haar vuurdoop in de Ancienne Belgique, had ze vooraf gezegd. Geen idee of de ontlading haar zaterdagavond, na het eerste concert, effectief aan het janken heeft gebracht, maar gisterenavond heeft ze in elk geval geen traan gelaten. Integendeel. ‘Waar is dat feestje?’, vroeg ze zich hardop af, toen ze een dik half uur na het slotakkoord blakend van vertrouwen uit de concertzaal van de AB stapte.
Een feestje was ook wat ze verdiende, nadat ze haar fijntjes georkestreerde livedebuut met flair had doorstaan. Nergens bespeurde je enige onzekerheid in haar optreden: niet in haar présence, niet in haar stem. Straf toch, voor een 22-jarige zonder podiumervaring. Het viel wel op dat de nieuwe nummers haar beter liggen dan het oude materiaal. Begrijpelijk, omdat ze songs als The ‘Night Before’ en ‘Anger Never Dies’ (de nieuwe single) al tijdens de albumopnames volledig naar haar hand heeft kunnen zetten, terwijl klassiekers als ‘Mad About You’ en ‘Club Montepulciano’ (de enige song waarbij ze de mist in ging) voor haar toch eigenlijk, tja, covers zijn. Het neemt niet weg dat ze zich gaandeweg in de set steeds beter van die taak kweet.
De band, met vers bloed aan de drums (Arnout Hellofs, zie ook Eva De Roovere) en achter het keyboard (Jan Roelkens, zie ook Savalas en Arsenal), bracht oud én nieuw materiaal op een verrassend frisse manier en met veel samenzang. Een nadeel: hij speelde net iets te geconcentreerd, net iets te strak, net iets te clean. Oude rot en halve clown Cedric Murrath zorgde met enkele goedgemikte vioolsolo’s af en toe voor enige speelsheid, waardoor onder andere ‘George’s Café’ (een van de beste songs op ‘The Night Before’) en het half vergeten ‘Renaissance Affair’ (met een uitstekende, door Callier gepende klassieke compositie voor viool als intro) in een climax resulteerden
Het was stom genoeg wachten op de complexloze instrumentale finale die op slotsong ‘How Can You Sleep’ volgde, om ten volle te beseffen dat Hooverphonic bovenal een straffe band is. Eentje met een schitterende back catalogue op zak, een fijne nieuwe plaat in de rekken én een fraaie toekomst in het vooruitzicht!
Karel Degraeve
Setlist
1 One Two Three
2 The Night Before
3 Heartbroken
4. Club Montepulciano (uit ‘Blue Wonder Power Milk’; 1998)
5 The Last Thing I Need Is You (uit ‘Sit Down and Listen to Hooverphonic’; 2003)
6 Norwegian Stars
7 2Wicky (uit ‘A New Stereophonic Sound Spectacular’; 1996)
8 Anger Never Dies
9 Identical Twin
10 Expedition Impossible (‘uit The President of the LSD Golf Club’; 2007)
11 George’s Café
12 Encoded Love
13 The World Is Mine (uit ‘Hooverphonic Presents Jackie Cane’; 2002)
14 Jackie Cane (uit ‘The Magnificent Tree’; 2000)
15 Mad About You (uit ‘The Magnificent Tree’)
16 Sometimes (uit ‘Hooverphonic Presents Jackie Cane’)
Bis
17 Eden (uit ‘Blue Wonder Power Milk’)
18 Vinegar & Salt (uit ‘The Magnificent Tree’)
19 Renaissance Affair (uit ‘Blue Wonder Power Milk’)
Tweede bis
20 More
21 Danger Zone
22 How Can You Sleep
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier