Heavenhotel Night @ De Studio: Te goed om onder de radar te blijven
Heavenhotel, het Antwerpse platenbedrijfje dat gerund wordt door Rudy Trouvé en vrienden, bestaat al twintig jaar. Dat wordt gevierd met de retrospectieve compilatie ‘God Owes Us A Swimming Pool’ en enkele label nights, met voortreffelijke shows van Tape Cuts Tape en The Tone Zones.
DA GIG: Tape Cuts Tape en The Tone Zones in De Studio, Antwerpen op 5/6.
IN EEN ZIN: The Tone Zones zorgden voor hoogwaardig maar anachronistisch entertainment, terwijl Tape Cuts Tape de aandacht van de toeschouwers vasthield met zinnenprikkelend experiment.
HOOGTEPUNTEN van Tape Cuts Tape: ‘Dark Grey Matter’, ‘Perpetual’, ‘Sway Daemons’…
DIEPTEPUNTEN: geen.
BESTE QUOTE van Rudy Trouvé: “Merci voor uw aandacht”.
Rudy Trouvé is het prototype van een échte kunstenaar: wat hij met zijn muziek of beeldend werk wil vertellen, is niet vatbaar voor compromissen. Zo’n twee decennia geleden creëerde hij dus, samen met enkele gelijkgestemden, een kanaal dat zijn creaties in hun puurste vorm tot bij het publiek zou brengen. Vandaag beschikt Heaven Hotel over een imposante catalogus met muziek van onder anderen Daan, I Love Sarah, Tip Toe Topic, Angels Die Hard en heel veel platen van de immer productieve Trouvé zelf.
Sinds zijn vertrek bij dEUS was de man actief bij bands als Dead Man Ray, Kiss My Jazz, The Love Substitutes, Gore Slut, Lionell Horrowitz & His Combo, het Rudy Trouvé Septet en we beseffen nú al dat we er nog enkele vergeten. Onlangs bracht hij met zijn huidige groep Tape Cuts Tape de lp ‘Lost Footage’ uit, die in de Antwerpse Studio, onder het goedkeurende oog van heel wat plaatselijke collega-muzikanten, live werd voorgesteld. Maar de avond werd geopend door een andere centrale figuur bij Heaven Hotel, Elko Blijweert. Want ook díe is van vele markten thuis.
Dezer dagen vormt Blijweert, samen met Milan Warmoeskerken van Flying Horseman, The Tone Zones, een ietwat anachronistisch gitaarduo dat zich specialiseert in twangy surfrockinstrumentals. Dat resulteerde recent in een titelloze langspeler vol ouderwetse maar pittige nummers in de traditie van Dick Dale en Link Wray, maar ook van groepjes uit de late fifties en vroege sixties, zoals The Ventures en The Shadows. De twee heren van The Tone Zones (“Samen zijn we 61 jaar”) toonden zich ook op het podium veelzijdige muzikanten die ieder om de beurt de solo’s en spacy geluidjes voor hun rekening namen.
Frivool
De ritmesectie kwam voor de gelegenheid uit een doosje, maar dat tastte de levendigheid van de muziek gelukkig niet aan. Bovendien was Blijweert in een opvallend frivole bui: met zijn absurde bindteksten bewees hij dat er een stand-up comedian aan hem voorbij was gegaan en voorts kronkelde hij over het podium als een heuse gitaarheld. Maar het was wel duidelijk dat we het allemaal niet te serieus moesten opvatten. Zo spuwde de rookmachine zoveel mist dat The Tone Zones op een zeker moment door een dik wolkenpak leken te zijn opgeslokt.
Het duo speelde niet enkel Britse of Amerikaanse muziek, maar putte ook uit de Belgische rockhistorie, met ‘Taboo’ van The Jokers en een eigenzinnige bewerking van ‘No Shuffle’ van Front 242. Tijdens ‘Pet Step’ zagen we in gedachten dan weer een hele stoet huisdieren over de dansvloer paraderen. Zelf omschreef Elko Blijweert de muziek van The Tone Zones grijnzend als ‘frustrated extra terrestrial art surf’. ‘Gefrustreerd’ sloeg daarbij op dat ene nummer dat de heren maar niet foutloos gespeeld kregen. Maar misschien was ook dàt een gimmick. In ieder geval: een amusant concert van twee beslagen snarengeselaars die nooit vergaten dat popmuziek ook entertainment hoort te zijn.
Met het trio Tape Cuts Tape is Rudy Trouvé dezer dagen al aan zijn derde langspeler toe. Dat project wijkt, qua sound, af van zowat alles waar de artiest zich de jongste twintig jaar mee bezig heeft gehouden. De muziek van de groep is een zinnenprikkelende mix van krautrock, dub, folk, lofi indiepop, postpunk, bossanova, musique concrète en psychedelische jazz: gelaagd en ongrijpbaar, maar altijd boeiend. De meeste nummers worden gezongen door Lynn Cassiers, die ook instaat voor de keyboards en de meeste elektronische geluidseffecten. De altijd inventieve drummer Eric Thielemans zorgt voor een onweerstaanbare groove, terwijl Trouvé hoofdzakelijk gitaar en melodica speelt en de tweede stem aandraagt.
Ook op het podium merkte je dat de drie groepsleden inzake creativiteit aan elkaar gewaagd waren en het beste in elkaar naar boven brachten. Tape Cuts Tape beschikt over een breed amalgaam van invloeden en lijkt dan ook een langer leven beschoren dan de meeste andere bands waarmee Rudy Trouvé de jongste jaren in zee is gegaan. Het trio klonk experimenteel maar catchy en toverde vaak ontwapenende melodietjes tevoorschijn. Zijn songs, waarin angsten, verlangens en rusteloosheid centraal staan, hebben iets van oude, verkleurde polaroids.
Gebed
Het meeste materiaal was in Antwerpen afkomstig uit de nieuwe cd ‘Lost Footage’. Het naar Shellac neigende ‘Dark Grey Matter’ was het stevigste moment uit de set, maar ‘Perpetual’ had meer van een kinderliedje over de simpele geneugten van het gezinsleven. De drie groepsleden zongen hier samen over een vooraf ingeblikte backingtrack en voegden er ter plekke handclaps aan toe. ‘Scales in Orange and Grey’ dreef dan weer op de ijle stem van Cassiers en een repetitief, licht psychedelisch gitaarmotiefje van Trouvé.
Af en toe greep Tape Cuts Tape ook terug op ouder werk, zoals ‘Deep Garden’ (uit ‘Black Mold’), het al even mooie ‘Heavy’ en het pulserende, met rare elektronische geluidjes volgepropte ‘Petrol Blue’ (allebei uit ‘Pagan Recorder’). Met het dromerige, afgemeten ‘Sway Deamons’, dat werd aangekondigd als een soort gebed, kwam een einde aan een uitstekend concert van een groep die eigenlijk al veel te lang onder de radar is gebleven.
De avond werd afgerond met een impro-concert van Heaven’s Basement, een gelegenheidsseptet met leden van The Tone Zones en Tape Cuts Tape, aangevuld met Mauro Mavlowski (zang en bas), Jeroen Stevens (drums) en Niels Van Heertum (tuba). We hadden graag zelf vastgesteld of de genre- omschrijving van Rudy Trouvé -groove minimal festive folkjazzdub- klopte, maar het schema liep tegen middernacht al zo veel vertraging op dat we die kelk, met lichte tegenzin, aan ons voorbij lieten gaan. Niettemin was ook zo wel duidelijk dat Heavenhotel na al die jaren nog niets van zijn vitaliteit heeft verloren. U mag er dus met een gerust gemoed een kamer betrekken.
Dirk Steenhaut
SETLIST TAPE CUTS TAPE: Five Dash One / Dark Grey Matters / Deep Garden / Perpetual / Heavy / Scales in Orange and Grey / Petrl Blue / Freon / Sway Daemons.
SETLIST THE TONE ZONES: Penetration / Tabou / The Bat / Man of Mystery / Yes, the Message is Here / Invasion / No Shuffle / Pipeline / Pet Step.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier