Grazie, maestro: Ennio Morricone betovert het Sint-Pietersplein

© Reuters

Wat heeft de 87-jarige Italiaanse componist Ennio Morricone na meer dan 500 soundtracks en talloze prestigieuze prijzen nog te bewijzen? Inderdaad: niets. Maar zich bewijzen deed hij niettemin: met een best of-set sleepte hij het publiek op het Gentse Sint-Pietersplein mee door zijn rijke oeuvre van filmmuziek.

DA GIG: Ennio Morricone + Tsjechisch Nationaal Symfonisch Orkest + Belgisch koor Fine Fleur op Sint-Pietersplein, Gent op 26/6.

IN EEN ZIN: Morricone betoverde het publiek met een knap uitgewerkte set bestaande uit klassiekers en meer obscure stukken uit zijn 60-jarige carrière.

HOOGTEPUNTEN: The Legend Of The Pianist, Chi Mai, The Good, The Bad And The Ugly, Giù La Testa (Sean, Sean), The Ecstasy Of Gold, L’ultima Diligenza Di Red Rock, Deborah’s Theme, On Earth As It Is In Heaven.

DIEPTEPUNTEN: Een echt dieptepunt was het niet, maar Addio Monti waren we meteen vergeten.

QUOTE: De maestro zweeg, maar boog nederig telkens wanneer hij het podium aftrad.

Once upon a time in Italië liet Ennio Morricone een huilende coyote nabootsen met een fluit of een mensenstem. Het a-i-a-i-aaaa-motief definieerde de klank van Sergio Leone’s epische spaghettiwestern The Good, The Bad And The Ugly uit 1966, en betekende de doorbraak voor Morricone. Vijftig jaar later weerklinkt diezelfde coyote opnieuw, en voor even ligt het Gentse Sint-Pietersplein bezaaid met woestijnzandkorrels. Beelden van hun pistool trekkende cowboys met witte dan wel zwarte hoeden flitsen voor onze ogen. Na een halve eeuw klinkt Morricone’s filmmuziek nog steeds fris en vol verbeelding.

Kleine Italiaan, grootse muziek

De kleine Italiaanse componist was even daarvoor het podium opgeklommen, om, na een voorzichtige buiging, op zijn massieve houten troon te klimmen. Een regenboog hing boven de barokke Sint-Pieterskerk, terwijl het leeuwendeel van de circa zevenduizend toeschouwers in een doorzichtige plastieken vuilniszak was gewikkeld: de regenval had de gratis uitgedeelde poncho’s voor even populairder gemaakt dan het bier.

Grazie, maestro: Ennio Morricone betovert het Sint-Pietersplein
© Reuters

Het optreden begon met een hommage aan regisseur Giuseppe Tornatore. Dat drieluik – Morricone bundelde telkens een drietal songs per thema – piekte met The Legend Of The Pianist uit The Legend Of 1900. Harp en viool speelden achtereenvolgens de hoofdrol, terwijl de overige strijkers krioelend aanzwollen. Na een intense opbouw brak het lied volledig open. Gedragen door strijkers, brachten koperen blazers een magistrale melodie. En ziedaar: de zon kwam het gezelschap begroeten, en zou hen voor de rest van het optreden niet verlaten.

Meer dan spaghettiwesterns

Wat daarop volgde, bewees dat Morricone meer is dan spaghettiwesterns – een woord dat hij zelf overigens openlijk verafschuwt. Zijn witte dirigentenstokje leek wel een toverstaf, waarmee de maestro onder meer horror – in Bestiality voelden we de huiveringwekkende paranoia uit The Thing -, verleiding – Metti, Una Sera A Cena gaf klank aan de gelijknamige film vol overspel en erotiek -, nostalgie – Deborah’s Theme uit Once Upon A Time In America was het zoveelste kippenvelmoment -, en kinderlijke speelsheid – in titelnummer H2S dansen piano en violen vol onschuld met elkaar – uit het 150-koppige orkest toverde.

Verhalen zonder woorden

Het ware hoogtepunt kwam op het einde van de avond, met drie songs uit Morricone’s meesterwerk The Mission. In Gabriel’s Oboe speelde een hobo het lied dat jezuïet-missionaris Gabriel in de film gebruikte om Zuid-Amerikaanse inboorlingen te bekeren, en ook het publiek in Gent viel helemaal in zwijm. Afsluiter On Earth As It Is In Heaven maakte zelfs van de meest overtuigde atheïstisch een gelovige. Engelengezang, Gabriels bezwerende hobo, mythische fluitjes, broeierige percussie: het stuk klonk bovennatuurlijk mooi. Zijn publiek toespreken deed maestro Morricone op geen enkel moment, maar met zijn muziek vertelde hij honderden verhalen.

Setlist: Volti E Fantasmi / The Legend Of The Pianist / Ribellione / Chi Mai / H2S / Metti, Una Sera A Cena / Croce d’Amore / The Good, The Bad And The Ugly / C’era Una Volta Il West (Jill’s Theme) / Giù La Testa (Sean, Sean) / The Ecstasy Of Gold / L’ultima Diligenza Di Red Rock / Bestiality / Deborah’s Theme / Addio Monti / Theme de Vatel / Per Le Antiche Scale (Preludio) / Irene-Dominique / Do Dreams Go On / They’re Alive (SOS) / Other Who Will Follow Us / Gabriel’s Oboe / Falls / On Earth As It Is In Heaven // Abolisson // The Ecstasy Of Gold // On Earth As It Is In Heaven

Joshua Migneau

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content