Gary Clark Jr. op Werchter: De man die met zijn vingers spreekt

Gary Clark Jr. Op Rock Werchter © Rob Walbers

Gary Clark Jr heeft nooit op een katoenplantage gewerkt, laat staan zijn ziel aan de duivel verkocht. Dat neemt niet weg dat er een gulle portie blues door zijn aderen stroomt. Een stilistische vernieuwer is hij allerminst, maar zijn concert in Werchter getuigde wel van onopvallende klasse.

What’s the fuzz?

De 32-jarige zanger-gitarist en songwriter uit Austin, Texas is een veelzijdige artiest, die in het recente verleden met platen als ‘Blak And Blu’ en ‘The Story of Sonny Boy Slim’ al zijn plek heeft opgeëist tussen rootsmuzikanten zoals Ben Harper en Keziah Jones. Blues is het fundament van zijn muziek, maar met harde rock, r&b en neo-soul verzekert de man zich meteen ook van muren en een dak. Zijn talent is alleszins niet onopgemerkt gebleven: Clark jr. stond al op de loonlijst bij Sheryl Crow en Alicia Keys en mocht ook al jammen met de Foo Fighters.

Toch niet beter de toog opgezocht?

Dat zou zonde zijn geweest, want Gary Clark Jr en zijn band klonken goed op elkaar ingespeeld en hun songs gaven, ondanks hun geijkte structuren, blijk van een natuurlijke flow. Clark jr’s eloquente gitaarsolo’s deden afwisselend denken aan grote voorgangers als Freddie King, Jimmie Vaughan en Robert Cray. De Texaan doorspekte zijn spel bovendien met soul, funk en reggae, en zong met een hoge falset die, zeker in een ballad als ‘Our Love’, aan de grote Curtis Mayfield deed denken.

Gary Clark Jr. Op Rock Werchter
Gary Clark Jr. Op Rock Werchter© Rob Walbers

Het hoogtepunt van de set was het uitgesponnen ‘When My Train Rolls In’, het soort nummer waarmee de NMBS op een slimme manier aan klantenbinding zou kunnen doen. Clark Jr. Vertelde weinig tussen de songs, al hoort u ons daar niet over kniezen, omdat de man vooral zijn vingers liet spreken. En hoe. Misschien was zijn spel net iets te helder en te gepolijst om in een doorsnee juke joint in Mississippi de Moonshineconsumptie de hoogte in te jagen, maar wie na ‘The Healing’ geen steken in zijn hart voelde, was wellicht geheel uit staalplaten en roestvrije bouten opgetrokken.

Materiaal voor uw snapchatverhaal?

De tweede gitarist in de band was gekleed in iets dat veel weg had van een roze bedsprei en oogde excentriek genoeg om voor het nageslacht te worden vastgelegd. Wat maar weer eens bewijst dat de ster niet altijd de voornaamste blikvanger op het podium is.

Dirk Steenhaut

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content