Death From Above 1979 @ Botanique: Een weldadige uppercut

© gf

Tien jaar na zijn spraakmakende debuut maakte het Canadese dancepunkduo Death From Above 1979 onlangs een onverwachte come-back met ‘The Physical World’. En naar hun concert in de Botanique te oordelen, schieten de heren dezer dagen ook live weer behoorlijk uit hun krammen.

DA GIG: Death From Above 1979 in de Rotonde van Botanique, Brussel op 9/10.

IN EEN ZIN:Een strakke, explosieve set vol Sturm und Drang, die alleen naar het einde toe een beetje eenvormig dreigde te worden.

HOOGTEPUNTEN: ‘White is Red’, ‘Trainwreck 1979, ‘Gemini’, ‘Turn It out’ (reprise)’, ‘You’re A Woman, I’m A Machine’…

DIEPTEPUNTEN: Openingsnummer ‘Turn It Out’ ging de mist in wegens een technisch mankement.

BESTE QUOTE van Sebastien Grainger: ‘Zo, we zijn nog niet begonnen en de fucking microfoon laat het al afweten. Good job, guys. (ironisch) Maar hey, toch bedankt om het probleem al na het eerste nummer op te lossen.”

“Don’t steal. The government hates competition” lazen we op een sticker die één van de bandleden op zijn synthesizer had geplakt. Tja, de nieuwsberichten van de voorbije dagen indachtig, konden we ons daar wel wat bij voorstellen. Mocht u het nog niet in de gaten hebben: zanger/drummer Sebastien Grainger en bassist/synthspeler Jesse F. Keeler, die elkaar voor het eerst tegenkwamen tijdens een concert van Sonic Youth, hebben een hardcore-achtergrond. Maar daarmee is zeker niet alles gezegd, want hun luide, messcherpe muziek wordt net zo goed bevrucht door metal, punk en garagerock.

Death From Above 1979 klinkt minimalistisch, gebald en afgekloven, want geef toe, veel kaler dan met enkel bas- en drumsbegeleiding kan een song niet worden. De esthetiek van het tweespan uit Toronto sluit dan ook nauw aan bij die van techno en drum’n’bass. Het is beslist geen toeval dat Keeler tussendoor actief is bij het elektroduo MSTRKRFT en dat de heren enkele tracks uit hun debuut-cd ‘You’re A Woman, I’m A Machine’ lieten hermixen door Erol Alkan en Justice. Die plaat had in 2004 de impact van een guerilla-aanval: ze verkocht je een oplawaai van het soort dat je gebit uit je bek deed vliegen en de intensiteit van de songs was vergelijkbaar met die van een steekvlam. Voor het publiek goed en wel van die eerste cd bekomen was, bleek Death From Above 1979 al te zijn opgebrand, zodat het leek alsof het bij dat ene statement zou blijven.

Wilde pogo

Maar zie, na een rustpauze van een vol decennium, waarin Sebastien Grainger een langspeler opnam met The Mountains, verscheen onlangs het al even explosieve ‘The Physical World’ en toeren de Canadezen weer door Europa. Hun Brusselse passage ging alvast niet onopgemerkt voorbij. Een band die het publiek in de Rotonde van de Botanique tot een rondje crowdsurfen en een wilde pogo weet te bewegen: het is verre van dagelijkse kost. Even waanden we ons zelfs vóór het podium van The Shelter op Pukkelpop, waar DFA 1979 al eens eerder zijn ding mocht doen.

De twee groepsleden stonden op het podium frontaal tegenover elkaar, wat het voeren van een dialoog (of was het een duel?) uiteraard nog bevorderde. Een feit is dat in een band die uitsluitend uit een ritmesectie bestaat, alle muzikanten even onmisbaar zijn en ze zich nergens achter kunnen verschuilen. Maar beide heren waren prima op elkaar ingespeeld en strakheid was het ordewoord. Naast alle nummers uit de nieuwe plaat, knalde ook een substantieel deel van het debuut van Death From Above 1979 uit de luidsprekers. Sneu dus dat ‘Turn It Out’, dat een vernietigend openingssalvo had moeten worden, de mist inging omdat de zangmicrofoon van Sebastien Grainger niet werkte. Gelukkig werd dat euvel snel verholpen zodat het duo zich in al zijn Sturm und Drang kon openbaren.

Eerste vaststelling: Death From Above is een ‘mannengroep’, want er waren opvallend weinig vrouwen onder het publiek. ‘Right On, Frankenstein!’ deed, qua attaque, denken aan de jonge Big Black en stond volledig in het teken van testosteron en adrenaline. Wanneer je in de vingervlugge, metalige baslijnen van Jesse Keeler voorbij hoorde komen, begreep je meteen waarom het duo het zonder gitarist kon stellen. ‘Virgins’, ‘Cheap Talk’, ‘I’m A Woman, You’re A Machine’, allemaal vertrokken ze in vijfde versnelling en gierden ze uit de bocht zoals je dat een bolide op de omloop van Francorchamps wel eens ziet doen. En bij het horen van de schreeuwerige zangpartijen en het beukende drumwerk van Grainger werd algauw duidelijk dat je voor subtiliteit niet bij deze Canadezen hoefde aan te kloppen.

Energie-ontlading

Tijdens ‘Go Home, Get Down’ en ‘Goin’ Steady’ pulkte Keeler zijn baslijnen voor de verandering eens uit een synth en in ‘Trainwreck 1979’ combineerde Death Drom Above 1979 de power van een rockband met de dansgevoeligheid van een techno-act. Met ‘White Is Red’ en ‘Crystal Ball’ gaven de heren aan dat ze, desgewenst, best ook poppy en melodieus uit de hoek kunnen komen, maar in ‘Little Girl’ goochelden ze alweer met logge Black Sabbath-riffs en snerpende feedback.

U hoort ons niet beweren dat het concert geen imposante energie-ontlading was. Alleen kwam er na verloop van tijd sleet op de formule en dreigden de songs een tikje te eenvormig te worden. Toen Keeler en Grainger weer op het podium verschenen met het oog op enkele toegiften, speelden ze, op verzoek van een vrouwelijke fan, opener ‘Turn It Out’ nog een tweede keer, nu met de verbetenheid die het nummer alle eer aandeed. Om er ons tot slot nog één keer aan te herinneren dat we ons in ‘The Physical World’ bevonden. DFA 1979 zijn de stoners van de underground, de Metallica van de dansvloer en dat voelen we nog altijd aan onze kin. Of hoe je gevloerd kunt worden door een weldadige uppercut.

DE SETLIST: Turn It Out / Right On, Frankenstein! / Virgins / Cheap Talk / You’re A Woman, I’m A Machine / Go Home, Get Down / White Is Red / Trainwreck 1979 / Crystall Ball / Nothin’ Left / Going Steady / Gemini / Little Girl / Government Trash / Always On // Turn It Out (reprise) / Romantic Rights / The Physical World.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content