Al vijfentwintig jaar ligt DAAU dwars in Vlaanderen Muziekland. De ongrijpbare Antwerpse groep kwam op samen met dEUS en Evil Superstars, wierp een handvol platen, verving bandleden, bestormde podia in Istanboel, Sint-Petersburg en São Paulo, en bracht nog een paar platen uit. Hoog tijd voor een terugblik, dus, met een verzamelaar en een bijhorende tournee. Al zou DAAU DAAU niet zijn als ook dat niet op een eigenzinnige wijze gebeurde.
DA GIG: DAAU vierde hun vijfentwintigste verjaardag in De Studio, 12/5.
IN EEN WOORD: Vortrefflich.
HOOGTEPUNTEN: Red, Gin & Tonic, Dansende Mieren, Drieslagstelsel II en Rain Song.
DIEPTEPUNT: geen.
QUOTE: De bindteksten van drummer Jeroen Stevens waren een attractie op zich: “Merci iedereen om zo aandachtig te luisteren. Of rechtopstaand te slapen. Hoe dan ook: wij kunnen zo helemaal ons ding doen!”
De bekendste verzamelcd van The Beatles mag misschien wel 1 zijn, maar wanneer ik de hoogtepunten van de Fab Four in een tijdspanne van tachtig minuten wil beluisteren, grijp ik altijd naar Love. George Martin, de vijfde Beatle die vorig jaar naar de eeuwige jachtvelden vertrok, stelde namelijk een soort mixtape samen bestaande uit liedflarden en demo’s. Het resultaat? Geen zoveelste geschiedenislesje, maar een frisse ontdekkingstocht doorheen een bijzonder rijk oeuvre.
Of Love in de gedachten van DAAU-leden Han Stubbe (klarinet), Roel Van Camp (accordeon), Hannes D’Hoine (bas) en Jeroen Stevens (drum en marimba) zat, weet ik niet. Maar het viertal pakte hun eerste verzamelaar op dezelfde manier aan. Mét hetzelfde resultaat.
Hun George Martin? Rudy Trouvé, Antwerpse ancien die aan de basis van dEUS en Dead Man Ray lag en ooit een plaat met indierocklegende Lou Barlow uitbracht. DAAU koos Trouvé en hij koos op zijn beurt twintig nummers uit vijventwintig jaar DAAU. Hij knipte, plakte en monteerde ze. Daarna speelde DAAU de herwerkte songs opnieuw in. Voor de afwerking kwamen enkele gasten, waaronder ex-bandleden, zingen. Het uiteindelijke hebbeding kreeg de uiterst gepaste titel Hineininterpretierung. Het is de perfecte introductie voor nieuwkomers en een verfrissende retrospectieve voor fans.
Gin & tonic
Hoe klinkt zoiets live? Avontuurlijk, zo bleek tijdens de albumvoorstelling in De Studio. Neem nu de tweede muzikale brok van de setlist. Het kwartet zette die af met Drieslagstelsel I, een nerveus stuk zigeunermuziek vanuit de tijd dat DAAU nog Die Anarchistische Abendunterhaltung heette en ze met het desbetreffende debuut een contract bij Sony scoorde. Die song vloeide over in het rokerige Gin & Tonic, het broertje van die andere klassieke Belgische cocktail: Suds & Soda. Aan de groove van het origineel uit 1998 voegde de band de raspige Tom Waits-zang van Gunter Nagels (Donkey Diesel) toe. Het desolate klanklandschap Berlin-Deventer-Antwerpen, het rauwe Highway Tiger en het bizarre Orange volgden, om af te sluiten met nog een drieslagstelsel: het van een spetterende finale gezegende Drieslagstelsel II. Onnavolgbaar.
DAAU speelde strak. Te strak, soms. De vele gastzangers van op plaat waren namelijk niet aanwezig, waardoor de band moest rekenen op tapes en bijhorende beelden. Dat moest allemaal perfect getimed blijven, waardoor de groep in het begin weinig ademruimte had. Het voelde dan ook bevrijdend toen DAAU in de tweede helft van de set meer en meer de tijd nam. Wat het prachtige lentelied Dansende Mieren opleverde. Of het ab-so-lu-te hoogtepunt van de avond: Red, een gelukzalig lapje krautrock waar Holy Fuck een diepe buiging voor zou nemen.
Leuk weetje: DAAU had dat tien jaar oude nummer Red nog nooit live gespeeld. Trouvé heeft het van de vergetelheid gered. Dat alleen al maakt Hineininterpretierung beter dan elke traditionele verzamelaar die DAAU had kunnen uitbrengen.
In De Studio bewees DAAU dat ze alle kanten kunnen uitschieten zonder zichzelf te verliezen. En nu: op naar de vijftig!
DAAU doet deze zomer Gent Jazz (15 juli) en Dranouter (4 augustus) aan.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
