CocoRosie @ Les Nuits Botanique: Excentriek en ontregelend, maar net iets te eenvormig

© Yvo Zels

Het Amerikaanse ‘new weird folk’-duo CocoRosie was tijdens les Nuits Botanique al vaker te zien, maar zijn populariteit is blijkbaar nog altijd intact. Ook nu deden de dames het Koninklijk Circus helemaal vollopen en reageerde het publiek op iedere liedje alsof het een klein mirakel was.

DA GIG: CocoRosie op les Nuits Botanique in Koninklijk Circus, Brussel op 18/5.

IN EEN ZIN: Het talent en de veelzijdigheid van de zussen Casady staat boven iedere discussie verheven, maar tijdens Les Nuits zochten ze dit keer iets te vaak hun heil in steeds dezelfde muzikale formules.

HOOGTEPUNTEN: ‘Un Beso’, ‘Lucky Clover’, ‘Madonna’, Turn Me On’, ‘Big & Black’, ‘We Are On Fire’…

DIEPTEPUNT: ‘God Has A Voice, She Speaks Through Me’, inclusief synthetische panfluiten.

QUOTE (uit de song ‘Un Beso’): “I’m out shopping in my canoe / Finger frolicking the fireflies / Finger fucking firewood / Spying on masturbating snails” (Neen, wij verzinnen niets).

DRIE STERREN

Tien jaar geleden waren de excentrieke zussen Sierra en Bianca Casady, samen met Devendra Banhart en Joanna Newsom, nog de voortrekkers van de ‘freak folk’-beweging, maar sindsdien is hun muziek alleen nog ongrijpbaarder geworden. CocoRosie bedient zich intussen ook van hiphopbeats en allerlei elektronische snufjes, goochelt met loops en samples en klinkt zowel speels als etherisch. De songs van het duo hebben iets surrealistisch en nonsensikaals, maar zijn tegelijk rijk aan betekenis. De dames Casady spelen met seksuele stereotypen, gaan in tekstueel opzicht geen taboe uit de weg en stemmen de luisteraar vaak een beetje onbehaaglijk. Hun muziek is even bevreemdend als ontregelend en rekt de grenzen op van wat pop is of kan zijn.

Eind vorig jaar bracht CocoRosie met ‘Heartache City’ zijn zesde langspeler uit. Daarvoor legde het zusterpaar zichzelf bewust enkele productionele beperkingen op, zodat de nummers zich dit keer soberder en fragieler aandienden dan we de jongste jaren gewend waren geraakt. Op stilistisch vlak sluit de cd zelfs aan bij de eerste twee platen van het gezelschap. Maar soms moet je nu eenmaal een stapje terug zetten om je verder te kunnen ontwikkelen.

Dat nieuwe materiaal was in Brussel goed voor bijna de helft van de set. Zoals gewoonlijk viel het contrast op tussen de hoge, klassiek geschoolde stem van Sierra en het al even aparte, krakende parlando van Bianca, dat technisch gesproken eigenlijk een vorm van rappen was. Ook qua podiumpresence bleken de zussen sterk van elkaar te verschillen: de een danste als een diva, terwijl de ander, in al haar springerigheid, veeleer naar de straat verwees. De Casady’s lieten zich enkel begeleiden door een drummachine, een human beatbox die zich als Tez liet aanspreken en een keyboardspeler die zich ook regelmatig op trompet verdienstelijk maakte.

CocoRosie @ Les Nuits Botanique: Excentriek en ontregelend, maar net iets te eenvormig
© Yvo Zels

Moord en racisme

Zelf zijn de dames multi-instrumentalisten die zowel overweg kunnen met gitaar en harp (Sierra) als met harmonica, synth, opwindbaar kinderspeelgoed, mechanische muziekdozen en elektronische effectapparatuur (Bianca). Hun sound wordt weleens omschreven als ‘silent noise’ of als ‘minimalistische r&b’, maar live klinken hun nummers geprononoceerder, strakker en dansbaarder dan in hun studioversies. Niet zelden stonden de beats vooraan in het geluidsbeeld.

Van de songs uit ‘Heartache City’ onthielden we onder meer het tragikomische liefdesverhaal ‘Tim & Tina’, het op een cumbiaritme geplante ‘Un Beso’, waarin een tropicália- en discosfeer met elkaar versmolten en de dames het hadden over ‘masturbating snails,’ en ‘Forget me Not’, waarin Sierra door een telefoon zong. Tijdens ‘Lost Girls’ zocht de onversterkt spelende trompettist alle hoeken van het podium op, maar het huiveringwekkendst klonk ‘Big & Black’, waarin moord en racisme met zoveel kinderlijke naïviteit werden beschreven dat de gruwel weinig méér leek dan een fait divers.

De nummers uit de nieuwe plaat werden aangevuld met werk uit oudere cd’s als ‘Tales of A Grass Widow’ en ‘Grey Oceans’. Met ‘Madonna’ greep CocoRosie dan weer terug op haar debuut ‘La Maison de Mon Rêve’. Naar het enthousiasme in de zaal te oordelen was ook ‘Lemonade’ een publieksfavoriet, maar toen ‘Werewolf’ werd ingezet begon de set toch ontstellend eenvormig te klinken. We hadden het duo, zeker qua muzikale invulling, in het verleden al rijker en prikkelender gehoord. Zelfs de verbluffende mondpercussie van Tez, die naar aloude gewoonte zijn solospotje kreeg, wist dit keer minder indruk te maken. De gewenning, wellicht. En de squeaky heliumstemmen van de zussen? Wel, je bent er dol op of krijgt er spontaan haaruitval van.

CocoRosie @ Les Nuits Botanique: Excentriek en ontregelend, maar net iets te eenvormig
© Yvo Zels

Azerbeidzjan

In ‘God Has A Voice, She Speaks Through Me’, waarin CocoRosie vocale bijstand kreeg van een androgyne zanger(es) met een sluier en in een lang wit gewaad, klonk de hoge zangpartij van Sierra Casady ronduit pathetisch. Het nummer had makkelijk dienst kunnen doen als de Eurovisie-inzending van, pakweg, Azerbeidzjan, inclusief synthetische panfluiten, en joeg ons bijna voortijdig de zaal uit. Maar gelukkig volgde even later het aanstekelijke ‘Turn Me On’, oorspronkelijk een hit voor de Caraïbische soca-artiest Kevin Lyttle en in Brussel voorzien van een dubby piano en een dancehall-ritme.

De avond eindigde in schoonheid met het enkel van een single bekende ‘We Are On Fire’, dat begon met meerstemmige a capella-samenzang en uitgroeide tot een stuiterende portie folkhop. De toeschouwers staken hun geestdrift niet onder stoelen of banken, maar als we eerlijk zijn moeten we toegeven dat de dames van CocoRosie, hoe getalenteerd ook, onze zenuwen in Brussel meer dan eens op de proef hebben gesteld door zich telkens op dezelfde formules te beroepen. Tja, wiskunde is op school nooit ons sterkste vak geweest.

DE SETLIST: Heartache City / Tim & Tina / Un Beso / Tears For Animals / Lucky Clover / Forget Me Not / Lemonade / Werewolf / Tez – The Beatboxer / Madonna / End of Time / Lost Girls / God Has A Voice, She Speaks Through Me / Turn Me On / Big & Black / Villain / R.I.P. Burn Face // We Are On Fire.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content