Bart Peeters @ AB: Weg met de dieetcultuur

© Hugo Van Beveren / Facebook Bart Peeters

‘Ik heb jullie gemist’, zei Bart Peeters. ‘Het is al vier jaar geleden dat ik nog eens op een Brussels podium stond’. Zijn nieuwe cd ‘Op de groei’ was dan ook het perfecte excuus om de band met zijn publiek weer wat nauwer aan te halen.

DA GIG: Bart Peeters ‘Op de groei’ in AB, Brussel op 17/10.

IN EEN ZIN: Geruggensteund door een groep die de meest diverse muziekstijlen in de vingers had, toonde Bart Peeters zich zowel van zijn gevoelige als feestelijke kant en bewees hij andermaal dat hij een gewiekste entertainer is.

HOOGTEPUNTEN: ‘Stipjes’, ‘Op de groei’, ‘Wat nog komen zou’, ‘Dicht bij mij’, ‘Poolijs’, ‘Slaapwals’…

DIEPTEPUNTEN: geen.

BESTE QUOTES: “Er zullen vanavond geen sterren staan, want (accordeonist) Mike Smeulders gaat ze nú van de hemel spelen.” En ter inleiding van ‘Op de groei’: “Ik maak zelf geen deel uit van de Tomorrowland-generatie, maar ik kom ze thuis wel dagelijks tegen in de keuken.”

“Hallo, hoofdstad. Ik mag vandaag in de AB spelen, want ik heb een doktersbriefje.” Bart Peeters wond er geen doekjes om: optreden is voor hem een manier om zijn geestelijke gezondheid te bewaren. En inderdaad: de 54-jarige spring in ’t veld bewoog zich met een zichtbare appetijt in de schijnwerpers. Peeters is een multitalent waar velen jaloers op zijn. Als tv-presentator heeft hij van ’tongue-in-cheek’-humor zijn handelsmerk gemaakt, maar hij is ook één van de twee genieën achter ‘Het Peulengaleis’, een beslagen muzikant (u kent hem onder meer als Vettige Swa, de ex-drummer van de Clement Peerens Explosition) en een bedreven zanger en liedjesschrijver, die op een creatieve manier met zijn moedertaal omspringt.

In Brussel werd Bart Peeters bijgestaan door een voortreffelijke groep, waarin meerdere multi-instrumentalisten figureerden. Het gezelschap had de meest diverse muziekstijlen in de vingers en dat was dan weer bevorderlijk voor de klankkleur, die van song tot song verschilde. Vooral de accordeon van Mike Smeulders en de viool van Emile Verstraeten speelden regelmatig een prominente rol. Tijdens de twee uur durende set, halverwege onderbroken door een pauze, stond zowat alles in het teken van het speelplezier. Peeters maakte pirouettes van pure blijdschap en stond op het podium als een kind in een snoepwinkel of als een roofdier dat, na jaren gevangenschap, plots weer de vrije natuur in mocht. “We gaan ons smijten en dat zullen jullie merken”, meldde de artiest al na het derde liedje. “Ik had me voorgenomen mij een beetje in te houden, maar ik voel dat me dat niet zal lukken.”

Moppersmurf

Bart Peeters houdt het midden tussen een clowneske revue-artiest en een singer-songwriter, type Loudon Wainwright. De geestige verhaaltjes, die hij tussen de nummers vertelt, zijn bijgevolg net zo belangrijk als de nummers zelf. ‘Allemaal door jou’ was deels comedy, deels chanson, terwijl het als musette vermomde ‘Boechout mijn land’ tegelijk als ode en parodie kon worden begrepen. Maar ook al waren humor en frivoliteit belangrijke componenten in de liedjes, vaak was het uitgangspunt een eerlijke vorm van verontwaardiging. Zo ging ‘Orka’s zwemmen naar Nieuwpoort’, met Piet Van den Heuvel op banjo en bassist Ivan Smeulders voor de gelegenheid op trombone, over klimaatopwarming en was het op een Afrikaans riedeltje gemonteerde ‘Konijneneten’ een “protestsong tegen de dieetcultuur”.

Op het eerste gehoor speelden de nummers van Bart Peeters zich af op het kleine lapje grond tussen Boechout, Merksem, Schoten en Brasschaat, maar op muzikaal vlak overvleugelden ze uiteenlopende continenten. Het luchtige meefluitdeuntje ‘De man die nooit meer zong’ was op een reggaebeat geplant; in ‘Mooie dag’, geschreven “uit het standpunt van een moppermurf”, vielen vage dixieland-echo’s te horen en ‘Lepeltjesgewijs’ (“een kritiek op de gelijknamige slaaphouding”) twijfelde tussen zydeco en bluegrass. Het nummer zou aan het einde van het concert trouwens worden hernomen, met échte lepeltjespercussie als ruggengraat.

Het swingende ‘Zelden of nooit’ knipoogde naar Django Reinhardt en de Hot Club de France, maar ook ‘Venus, Mars of Pluto’ ontsnapte niet aan een Slavische zigeunervibe. ‘Dan zal ik er zijn’ vertoonde, mee dank zij de Cubaanse percussionist Amel Serra Garçía, een Latijns-Amerikaanse inslag. ‘Heist aan zee’, bijgekleurd met urdu en marimba, deed qua sfeer een beetje aan Youssou N’Dour denken, ‘Messias’ was keltische gospel en op gezette tijden schudde Bart Peeters ook nog enkele maten flamenco uit zijn gitaar.

Feest

De nieuwe cd kwam tijdens de show volledig aan bod, maar het AB-publiek reageerde het geestdriftigst tijdens vertrouwde radiohits als ‘Poolijs’, ‘Denk je soms nog aan mij’ (waarin de zanger een soort buikdans improviseerde) en het opzwepende ‘Slaapwals’ , ook al kregen die niet zelden een drastisch vertimmerd arrangement aangemeten. ‘Fun’ was het sleutelwoord. Toch liet Bart Peeters zich af en toe ook van zijn meer intimistische en kwetsbare kant kennen. Dat deed hij bijvoorbeeld in het even subtiel als sober gebrachte ‘Stipjes’ en het van een rouwrandje voorziene ‘Wat nog komen zou’. Op die momenten manifesteerde de artiest zich als een makelaar in ontroerend goed. ‘Op de groei’, over zijn dochters, sloeg een brug tussen bedachtzame folk en hedendaags klassiek. Het fraaie ‘Dicht bij mij’ hield de toeschouwers dan weer in de ban dank zij de opgemerkte gastrol van de Zuid-Afrikaanse jazz-zangeres Tutu Puoane.

Die gevoelige liedjes groeiden met voorsprong uit tot de hoogtepunten van de avond. Beetje jammer dus dat de balans van het concert zo vaak overhelde naar pure feestnummers. Maar als Bart Peeters zich wil amuseren op het podium, is dat uiteraard zijn goed recht. De man is tenslotte een gewiekste entertainer die er steevast voor zorgt dat zijn publiek goed gehumeurd en met een brede glimlach huiswaarts keert. Peeters heeft fervente voor- en tegenstanders, maar wij bekennen ons graag tot de eerste categorie. Tenslotte was dit in alle opzichten een topconcert. En neen, daar wordt verder niet over gecorrespondeerd.

Dirk Steenhaut

Bart Peeters is ook vanavond nog in de AB te zien.

DE SETLIST: Stipjes / De man die nooit meer zong / Mooie dag / Lepeltjesgewijs / Allemaal door jou / Zelden of nooit / Op de groei / Boechout mijn land / Poolijs / Orka’s zwemmen naar Nieuwpoort / Konijneneten // Wat nog komen zou / Dan zal ik er zijn / Denk je soms nog aan mij / Dennenlaan / In de plooi / Arme Jeroen / Venus, Mars of Pluto / Heist aan Zee / Slaapwals // Dicht bij mij / Messias / Lepeltjesgewijs (reprise).

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content