‘Wij durven erom wedden dat de concertvloer na de show van Animal Collective lang niet meer waterpas stond.’ Kasper-Jan Raeman brengt verslag uit van de derde én laatste dag van het alternatieve festival All Tomorrow’s Parties in de Engelse badstad Minehead.
“Hi we’re The Entrance Band and we came from outer space!” Meer hadden de drie hippies uit Los Angeles niet nodig om het ijs te breken. The Entrance Band hinkten voortdurend tussen de geestesverruimende blues van Cream en Black Sabbath, maar maakten er toch een vrij gewone rockshow van. ‘Fine Flow’ of ‘Lookout’ misten de stormachtigheid van hun grote voorhangers. Vooral bassiste Paz Lenchantin hield zich koest, nadat de brandweer haar vrijdagavond van het dak van de dertig meter hoge concertzaal had moeten halen. Enkel tijdens het tropische ‘Grim Reaper Blues’ -met ruwe wahwahgitaartjes – kleurden The Entrance Band buiten de lijntjes.
Prince Rama was zonder twijfel een van de revelaties van All Tomorrow’s Parties. Niemand oogde zo geschift als Taraka en Nimai Larson in hun glitterjurken en met ontplofte haren. Ook muzikaal was er een hoek af. Geen set die zo chaotisch klonk als die van Prince Rama. Hun vroegere Hare Krishna school beïnvloedde duidelijk de zusjes hun songs. De Oosterse en Slavische ritmes botsten tegen de apocalyptische Sanskrietkreten. Hierop probeerde een mooi uitgedoste buikdanseres een warboel aan danspasjes uit. Qua originaliteit overtrof dit alles en iedereen.
Gang Gang Dance stelde teleur op ATP. Op geen enkel moment zaten ze in de juiste flow. Dat hoorde je alleen al aan de omkadering van hun recente superhit ‘Mindkilla’. De keyboardgeluiden zochten subtiel toenadering tot de housewereld terwijl de drummer alles vierkant kapotsloeg en de zangeres nergens haar juiste stemhoogte vond. De New Yorkers’ unieke smeltkroes aan stijlen brokkelde live helemaal af. Gang Gang Dances nieuwe plaat ‘Eye Contac’ is misschien een klein meesterwerk maar op het podium was dit geen goud waard.
Animal Collective zetten als laatste het festival op zijn kop. De meest invloedrijke band van de laatste tien jaar schudden een zwierige set uit de losse pols. Het dierenrijk speelde bossanova die mooi kabbelde in minimal techno en vervolgens ontvlamde in experimentele noise. Animal Collective zetten de vier natuurelementen om in muziek. Uniek. Zelfs zonder hun klassiekers ‘My Girls’ of ‘Peacebone’ raakte de kolkende massa in extase. Het publiek onthaalde ‘Brothersport’ als het bevrijdingslied van een revolutie. Wij durven erom wedden dat de concertvloer na de show lang niet meer waterpas stond. Na zo’n geslaagde All Tomorrow’s Parties hadden wij ook niet anders verwacht.
Kasper-Jan Raeman
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier