Fans van Alicia Keys kregen waar voor hun geld in Antwerpen: de souldiva hield de regie strak in handen en toonde al haar vakmanschap.
Donderdag zaten Alicia Keys (32) en zoontje Egypt (2) nog op de fiets in Amsterdam, zaterdagavond stond de New Yorkse R&B- en souldiva in het Sportpaleis in Antwerpen. Het uitstapje in de Amsterdamse grachtengordel zegt veel over het soort ster dat Keys is. Een jong geschoolde pianiste en nu al een wandelend Grammy Award-museum, maar ook onafhankelijk ingesteld en nuchter genoeg om de pedalen niet te verliezen.
Die bevalligheid en hands on-aanpak kenmerken ook haar muzikale output, van het grotendeels zelfgeschreven en -geproduceerde debuutalbum Songs in A Minor (2001), tot en met haar jongste worp Girl On Fire (2012). Keys’ hartverwarmende liedjes, afgelikte productie en vaak melancholische teksten houden dan weinig verrassingen in, feit is dat de neosoulbelofte van weleer een neus heeft voor catchy popsongs met een tijdloze klank.
Geen pirouettes
Aan oorstrelende momenten is dan ook geen gebrek op de Set the World On Fire Tour, die geen enkele moeite doet om de Beyoncé’s en Rihanna’s naar de kroon te steken. Keys zat ongeveer de helft van de avond neer aan de piano, bezondigde zich niet aan theatrale kostuums of typetjes en maakte spaarzaam gebruik van videobeelden en vijf dansers. Een sobere omkadering dus, maar het volstond om een zaal van deze omvang in vervoering te brengen. Uitnodigingen om de mobieltjes boven te halen of van de stoelen te komen, werden tot op de laatste rij gevolgd.
Alle aandacht ging naar de muziek, en daarin speelden de krachtige stem en het pianospel van de gastvrouw de hoofdrol. Wat een verademing om in het Sportpaleis nog eens een diva aan het werk te zien die vocaal volledig haar mannetje staat. Keys stembanden klonken doorleefd zonder pirouettes te draaien, en als het even op het randje is – zoals tijdens Like You’ll Never See Me Again – dan wordt die kwetsbaarheid niet weggestopt achter backing vocalisten of tape.
Die eerlijkheid hield ook tijdens minder bekend werk de aandacht vast. De korte mindfullness-achtige bindteksten tussen enkele nummers en het telefoongesprekje met een danser tijdens You Don’t Know My Name (sponsor Blackberry was nadrukkelijk aanwezig) komen in een stadion geforceerd over – in een intieme club om twee uur ’s nachts wil ik het nog wel geloven – maar ook op die gelukkig schaarse momenten leek Keys zichzelf, geen machine met een noodgenerator.
Uptempo
Ook op de opbouw van de setlist viel weinig af te dingen. Na de stevige opening met Karma tapten Tears Always Win, Un-Thinkable (I’m Ready) en A Woman’s Worth meteen uit de zitbankvriendelijke soul en R&B die Keys handelsmerk is, al was het gelukkig niet de bedoeling dat koppeltjes de ganse avond aan elkaar zouden plakken.
Na Try Sleeping with a Broken Heart en het enthousiast onthaalde Fallin’ – live klonk de openingsschreeuw heerlijk rauw – mochten twee backing vocalisten You’re All I Need to Get By voor hun rekening nemen. Van echte luiken was in dit concert dan geen sprake, de hit van Marvin Gaye en Tammi Terrell uit 1968 zette meteen de toon van de tweede, meer uptempo concerthelft.
Keys verscheen opnieuw op het podium voor een funky uitvoering van When It’s All Over en een aanstekelijke mash-up van Limitedless en Murder She Wrote van Chaka Demus & Pliers. Ook Doesn’t Mean Anything en New Day, met de zangeres op percussie, gaven niet meteen zin om te gaan zitten.
Vakmanschap
Brand New Me en het intense If I Aint’ Got You vormden de laatste rustpunten op weg naar de massaal meegezongen finale: een aardig trio met No One, Girl On Fire en en Empire State of Mind, dat ingeleid werd met een korte projectie van Jay-Z.
Ook tijdens dat laatste kwartier hield Keys de regie strak in handen, zonder pogingen om het publiek te overdonderen. Dat lukte: het Sportpaleis was volledig in de ban van het vakmanschap achter het imago, waarop de laatste jaren (de concurrentie in de R&B-arena allicht) een flinke laag lipgloss verscheen. Dit concert bewees dat een meer sexy profilering echt niet hoeft: braaf krijgt het vuur ook aan.
Wim Denolf
De setlist: Karma / You Don’t Know My Name / Tears Always Win / Listen to Your Heart / Like You’ll Never See Me Again / A Woman’s Worth / Diary / Un-Thinkable (I’m Ready) / Try Sleeping With a Broken Heart / Fallin’ / You’re All I Need to Get By / When It’s All Over / Limitedless – Murder She Wrote / Unbreakable / Doesn’t Mean Anything / Brand New Me / If I Ain’t Got You / No One / New Day / Girl On Fire / Empire State of Mind (Part II)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier