Tien jaar geleden debuteerden 65daysofstatic met ‘The Fall of Math’. Om dat heuglijke feit te vieren, speelt de postrockband uit Sheffield die plaat nu integraal live, gekoppeld aan een flinke hap uit zijn jongste cd ‘Wild Light’. De fans in een uitverkochte AB zagen dat het (bijna) goed was.
DA GIG: 65daysofstatic in ABBox, Brussel op 17/4.
IN TWEE ZINNEN: Hoewel ‘The Fall of Math’ nog altijd trots overeind stond, had de muziek van 65daysofstatic helaas niet meer dezelfde impact als tien jaar geleden. Een jubileum met haperingen dus.
HOOGTEPUNTEN: ‘Retreat! Retreat!’, ‘The Fall of Math’, ‘This Cat Is A Landmine’, ‘Hole’, ‘Taipei’, ‘Radio Protector’…
DIEPTEPUNTEN: geen, maar tijdens het tweede deel, dat in het teken stond van de cd ‘Wild Light’, dreigde de set toch een beetje saai te worden.
BESTE QUOTE van Joe Shrewbury: “This place is the shit! We speelden hier lang geleden, samen met Mogwai, en het is fantastisch dat we vandaag weer op dit podium mogen staan. Want geloof het of niet: er bestaan weinig plekken zoals de AB.”
De één noemt het postrock, de ander glitchy mathrock. Een feit is dat het concert van 65daysofstatic uitsluitend uit instrumentale nummers bestond. Het kwartet ontleent zijn naam aan een reeks psychologische experimenten uit de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw, waaruit bleek dat ieder individu dat aanhoudend wordt blootgesteld aan witte ruis, gemiddeld na 65 dagen krankzinnig wordt. Zelf is het Britse kwartet iets minder schadelijk voor je geestelijke gezondheid, maar dat neemt niet weg dat sommigen hun muziek als een regelrechte aanslag op hun zenuwstelsel zullen hebben ervaren.
“We will not be stopped”, schreven de heren van 65daysofstatic op de hoes van hun eerste langspeler. Een decennium later zijn ze inderdaad nog altijd volop in beweging, al wisten ze intussen wel te veranderen en te evolueren. Vooral het aandeel van de elektronica is op hun latere platen gestaag toegenomen. Niettemin maken ze nog altijd stormachtige muziek waarin afwisselend furieuze gitaarriffs en melodieuze keyboards het voortouw nemen.
De monumentale sound van 65daysofstatic houdt je scherp, maar is zeker niet voor doetjes. De nummers van de groep lijken in graniet gekerfd en de klassieker ‘Retreat! Retreat!’, die tijdens het eerste kwartier al voorbij kwam, klonk overrompelend als vanouds. Daarbij viel het aandeel van Rob Jones, de hyperkinetische drummer, alvast niet te onderschatten: de man, die zijn even frenetieke als complexe ritmen combineerde met geprogrammeerde beats, gaf zich voor 120 procent en transformeerde de composities van het gezelschap in een dodelijke maalstroom.
Napalm
Zoals wel méér bands in het genre bediende 65daysofstatic zich regelmatig van de alombekende hard/zacht/hard-dynamiek en in ‘Default this’ werden de druppelende klanken van een piano afgewisseld met de drive van drum’n’bass. Het kwartet vertoonde weliswaar raakpunten met Mogwai, maar zijn nummers klonken nog directer, fysieker, gebalder en opzwepender en verrieden af en toe een gruizige, industriële inslag. Bij de Sheffield Four was overigens zelden sprake van ingewikkelde structuren.
Meestal speelden 65daysofstatic rechttoe rechtaan, ook al durfden de gitaren van Joe Shrewsbury en Paul Wolinski al eens te stotteren (zie ‘The Fall of Math’) of bogen ze zich richting hoekige funk (het knagende ‘The Cat Is A Landmine’). Verstilde passages werden vaak gevolgd door verzengende crescendo’s, zoals in ‘Hole’, een opwindende gitaarsymfonie naar het voorbeeld van Explosions in the Sky, waarin gesamplede strijkers verstopt zaten. Na 55 minuten was de hele ‘The Fall of Maths’ er doorgejaagd en had je het gevoel dat je een bombardement met napalm had overleefd.
De korte pauze die volgde, moest de toeschouwers de gelegenheid geven de tijdspanne van een vol decennium te overbruggen, want tijdens het tweede deel van het concert speelden 65daysofstatic uitsluitend materiaal uit hun eind vorig jaar verschenen, zesde cd ‘Wild Light’. Die plaat klinkt, na de soundtrack van de groep voor de film ‘Silent Runing’, gestroomlijnder en aanzienlijk minder overweldigend dan haar oudere werk. De twee snarengeselaars en bassist Simon Wright stonden nu wat vaker over hun elektronische machines, klavieren en effectapparatuur gebogen, draaiden aan knopjes en werden op gezette tijden vervoegd door een vijfde man op gitaar.
Eenvormig Het euforische ‘Prisms’, waarin de digi-hardcorecomponent contrasteerde met iets meer ingehouden passages, het trage, hypnotische ‘The Undertow’ en het ingetogen, zelfs lyrische ‘Taipei’ wisten de aandacht nog gaande te houden, maar in vergelijking met ‘The Fall of Maths’ klonk die recente muziek helaas weinig prikkelend, spannend of uitdagend. De nummers gingen gebukt onder hun eigen eenvormigheid en bombast en zelf hadden we het gevoel dat we ze onderhand al een keer teveel hadden gehoord. ‘Safe Passage’ diende zich zelfs aan als doordeweekse synthpop, zodat we een zucht van opluchting slaakten toen de groep het podium verliet.
De enige bis, de klassieker ‘Radio Protector’ uit haar tweede cd ‘One Time For All Time’ was gelukkig wél een schot in de roos. “Maakt niet uit of jullie hier tien geleden al waren of ons vandaag pas voor het eerst zagen”, zei spilfiguur Joe Shrewsbury tot afscheid. “Thanks for keeping us on the road. Here’s to another ten years”. Die zijn de heren van harte gegund, maar om het nog eens een decennium vol te houden, zullen ze in de nabije toekomst toch een avontuurlijker koers moeten varen. Want vraag het maar aan Mono of Explosions in the Sky: wat ooit nieuw was, dreigt zo onderhand een voorspelbaar cliché te worden. En dat is nu net wat 65daysofstatic écht niet wil zijn.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: Another Code Against The Gone / Install A Beak In The Heart That Clucks Time In Arabic / Retreat! Retreat! / Default This / I Swallowed Hard, Like I Understood / The Fall Of Math / This Cat Is A Landmine / The Last Home Recording / Hole / Fix The Sky A Little / Aren’t We Al Running? // Heat Death Infinity Splitter / Prisms / The Undertow / Sleepwalk City / Taipei / Unmake The Wild Light / Safe Passage // Radio Protector.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier