Nu pas, na een decennium van rappen, dichten en verhalen vertellen, kon Kae Tempest zijn meest persoonlijke plaat maken. Na de transitie.
‘Onderdompeling in de verhalen van anderen kweekt empathie’, aldus Kae Tempest in On Connection, zijn boek over de verbindende functie van creativiteit. Over hoe verhalen en liedjes ‘ons toelaten onszelf te lokaliseren in de ervaringen van anderen en ons medeleven vergroten.’ Tempest bedacht al véél verhalen, het voorbije decennium. Vier toneelstukken, zeven poëziebundels, een roman, en vier albums. Hij bracht talloze personages, narratieven, en observaties tot leven, maar zijn eigen verhaal, dat moest nog op muziek gezet worden, met langspeler nummer vijf.
‘I’m just trying to be someone the child I used to be could believe in’ is de terugkerende zin waarin Tempest zijn leven samenvat. Een leven van een mens die schrijvend zijn uitweg zocht in een doolhof, zoals hij rapt in de verschroeiende freestyle Breath. De pen een wapen, de microfoon een schild.
Het begon bij de rap, zeventien jaar oud en op de eerste rij bij Wu-Tang Clan, herinnert Tempest zich over een rollercoaster van synths en drums, op Know Yourself. De stem die hem voortstuwde, tijdens interne dialogen, was die van zijn oudere zelf: ‘I came into my head / I told me, know yourself’. En zo begon de lange reis naar aanvaarding, van jezelf, door de wereld. De zoektocht naar de oorsprong van die oude stem in hun hoofd.
‘I’m looking for myself, all I’m seeing is the bitterness / coming my way when I’m using the facilities’, klinkt het in Stand on the Line. ‘How many strangers will I upset today with my existence?’ Je hoeft geen trans man te zijn om jezelf te lokaliseren in dit heldendicht, gerapt over epische strijkers, met gelijke delen mededogen en volharding.
Kae Tempest ging in zee met producer Fraser T. Smith, die aan het roer stond bij Set Fire to the Rain van Adele en Big for Your Boots van Stormzy. Hij dresseert de ontboezemingen van Tempest luchtig en fris, zodat ook zijn alfabet aan stoornissen in Diagnosis (‘C-PTSD, ADHD, OCD, and PMDD’) vlot verteerbaar blijft. Tijdens Sunshine on Catford mengt Neil Tennant van Pet Shop Boys zich in een donzige lofzang aan de liefde.
‘The words are the bridge between the present and the past’, weet Kae Tempest, op zijn meest persoonlijke, openhartige plaat, eentje die hij nu pas kon maken. Met de stem die hij altijd gewild heeft, altijd gekend heeft. ‘I know myself at last.’
