Op ‘Electrophonic Chronic’ van The Arcs mag de boog minder gespannen staan voor Dan Auerbach (The Black Keys)

3 / 5
© National
3 / 5

Titel - Electrophonic Chronic

Artiest - The Arcs

Streamtips - Keep On Dreamin'

Genre - Rock

Label - Easy Eye Sound

Jonas Boel
Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

Die ándere band rond Dan Auerbach komt na zeven jaar opnieuw boven water met een eerbetoon aan hun overleden broeder Richard Swift.

Wat Dan Auerbach zoal met de fundamenten van de blues(rock) aanvangt, weet u onderhand na twee decennia The Black Keys. Dat zijn tweespan met drummer Patrick Carney na elf langspelers evenwel een flink pak aan grinta heeft ingeboet, bewees het vorig jaar verschenen, routineuze Dropout Boogie. Gelukkig voor Auerbach heeft hij steevast verschillende pijlen op zijn boog.

© National

Als producer mocht de man uit Akron, Ohio onder meer al Ultraviolence (2014) van Lana Del Rey op zijn cv zetten, maar zijn Easy Eye-studio baarde ook de minder Hollywoodiaanse klasse van pakweg Dr. John, Early James, Aaron Frazer of Robert Finley. De muzikanten waarop hij tijdens veel van die sessies rekent, verzamelde hij in 2015 een eerste keer rond zich als The Arcs met het album Yours, Dreamily. Drummer en producer Homer Steinweiss, multi-instrumentalist Leon Michels en bassist Nick Movshon behoren allen tot de kliek die in de vroege nillies vanuit New York de soulrevival aanzwengelde, in op steenkool stomende bands als The Dap-Kings en Menahan Street Band. De kloeke beer met de bos krullen en baard is Richard Swift die dankzij zijn soloplaten, als handlanger in The Shins of aan de zijde van Damien Jurado de reputatie van een cultgenie genoot. Genoot, want Swift overleed in 2018.

Eens de zoon van een antiquair, altijd de zoon van een antiquair: bij Auerbach wordt niks afgedankt. Alle songs op Electrophonic Chronic zijn dan ook bewaard gebleven opnames die Swift nog mee in vintage kannen en kruiken goot. Een eerbetoon in passend retroperspectief. Keep On Dreamin’ koppelt harmonieuze rock aan rauwe funk uit de oude Stax-winkel, Eyez verenigt een analoge hiphopgroove met psychedelica en leunt daarmee aan bij Arctic Monkeys circa AM (2013). Oude soul vormt de voornaamste maatstaf, zoals in het hartstochtelijke walsje River en het met violen gedrapeerde Only One for Me, beiden op sleeptouw genomen door de Wurlitzer van Michels. Van Morrison sluimert doorheen Behind the Eyes en Sunshine is nieuwerwetse sixtiespop, waarvan het tweede deel ontspoort als een door Ziggy Stardust gecrasht feestje van The Shangri-Las. Als The Black Keys de soms slopende dagjob van Dan Auerbach is, dan staat de boog bij The Arcs duidelijk minder gespannen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content