
Derya Yildirim & Grup Şimşek dompelen je onder in een Turks bad met flowerpower
Titel - Yarin Yoksa
Artiest - Derya Yildirim & Grup Şimşek
Genre - Psych/global/soul
Label - Big Crown

Derya Yildirim & Grup Şimşek schakelden voor hun nieuwe album Yarin Yoksa de hulp in van producer Leon Michels. Een meesterzet.
Toen Derya Yildirim, een zangeres en multi-instrumentaliste van Turkse komaf, voor het eerst de Franse toetsenist Axel Oliveres en bassist Antonin Le Gargasson ontmoette in haar thuisstad Hamburg, sprak Yildirim geen Frans of Engels, en het tweetal geen Turks of Duits. Maar muzikaal deelden ze een gemeenschappelijke taal: de Anatolische folk die artiesten als Bariş Manço, Erkin Koray en Selda Bağcan in de seventies aanvulden met psychedelische rock. Samen met drumster Helen Wells (oorspronkelijk uit Zuid-Afrika) vormen ze Derya Yildirim & Grup Şimşek.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Op het debuut Kar Yağar (2019) kleurde de band nog behoorlijk binnen de historische lijntjes zoals die werden uitgetekend door hun voorbeelden. Enkele jaren later, op de ep’s Dost 1 en 2, werden de invloeden van progrock en funk al meer benadrukt. Voor de opnames van Yarin Yoksa (‘als er geen morgen is’) trok het kwartet naar New York, meer bepaald naar de Diamond Mine-studio van producer en soulconnaisseur Leon Michels. Een meesterzet.

Michels zat ooit in The Dap-Kings, tourde met The Black Keys en nam met zijn band El Michels Affair een plaat op met Black Thought, de rapper van The Roots (Glorious Game, 2023). Vorig jaar zat hij aan de knoppen van albums van Norah Jones en Clairo. Michels is een man die weet hoe je een fuzzgitaar dat tikkeltje donziger doet klinken, zoals in Istanbul’un Kuşlari, en die tijdens het sensuele walsje Güneş (Turks voor ‘zon’) moeiteloos de sfeer van de Turkse Rivièra circa 1967 voor de geest kan halen. De door koebel aangedreven groove van Cool Hand is klaar om geplukt te worden door een hiphopproducer.
Tijdens de intro van Yakamoz zou je zweren dat je Isaac Hayes hoort, vooraleer Yildirims smachtende stemgeluid en akkoorden op de bağlama (een Turkse luit) weerklinken. Als anderhalve minuut later het orgel vrij spel krijgt, belanden we plots bij Jefferson Airplane. Terwijl Altin Gün, ook een band met oud-Anatolische invloeden, op hun laatste releases de kaart van synthpop en disco trekt, ging Derya Yildirim & Grup Şimşek stomen in een klankbad geparfumeerd met flowerpower en de ebbenhouten soul van Stax. Een bijzonder aroma.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier