Volgens Britse critici en andere mensen-die-het-kunnen-weten ligt voor het meidentrio Flo een mooie toekomst in het verschiet. Een toekomst gebaseerd op r&b uit het verleden.
Het was niet de kruisbestuiving van jungle en pop van Nia Archives, niet de nieuwerwetse gospelsoul van Gabriels of de afrobeats van Asake, maar het r&b-trio Flo dat begin vorig jaar werd uitgeroepen tot BBC Sound of 2023. Met die jaarlijkse peiling bij critici en andere spelers in de muziekindustrie schuift de Britse staatszender elk jaar de meest beloftevolle band of artiest naar voren. En volgens de kenners klonk het geluid van de toekomst zoals dat van een kwarteeuw geleden.
Jorja Douglas (22), Stella Quaresma (22) en Renée Downer (21) hadden al een platencontract bij Island Records (onder de paraplu van Universal) op zak toen ze door de BBC werden bekroond. Meer nog, het was een scout van het label die hen in 2019 had samengebracht. Het label wilde een coole en relevante girl group in het leven roepen, de fakkel van Destiny’s Child, TLC en andere r&b-sensaties van eind de nineties, begin de nillies oprapen en opnieuw in lichterlaaie zetten. En die referenties mogen er vingerdik op liggen.
Op de single Caught Up wikkelt het trio bijvoorbeeld akoestische gitaarlicks en jazzy breakbeats rond hun glooiende harmonieën, volgens het procedé van Bills, Bills, Bills van Destiny’s Child en No Scrubs van TLC. Twee hitsingles uit 1999 geproducet door Kevin Briggs, een van de architecten van de minimalistische r&b die destijds opmars maakte. Andere knoppenpioniers van toen zijn Timbaland en Missy Elliott die school maakten met de staccatoritmes die hier opgerakeld worden in Nocturnal en Shoulda Woulda Coulda. Tijdens In My Bag en On n On bewandelt Flo de brug die Mary J. Blige begin jaren 2000 sloeg tussen r&b en rap. En zingen ze ‘I’m a pop star like Rihanna / The stitching expensive, either Fenty or it’s Prada’ (IWH2BMX), dan klínken ze ook als de bom uit Barbados ten tijde van Rated R, toch ook al vijftien jaar geleden.
Access All Areas is dus voornamelijk een onbeschaamd, vakkundig gepolijst staaltje retropop. En daar is niets mis mee, elke week krijgen we wel iemand op ons bord die de soul van de sixties of seventies doet herleven. En wie struikelt er nog over de zoveelste garagerock- of postpunkrevival? Zo wordt ‘nieuw’ elke ochtend een rekbaarder, om niet te zeggen ouder, begrip.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
