Justin Vernon ging herbronnen in Los Angeles, en schudde er behalve een nicotineverslaving ook zijn oude, intrieste zelf af. Het zomert zowaar op le nouveau Bon Iver.
Een oefening: wat zijn de drie dingen waar u spontaan aan denkt, bij het lezen van de naam Bon Iver? Een winters bos, misschien, zoals op de cover van debuut For Emma, Forever Ago (2008)? De wollen muts en de baard van Justin Vernon? Cryptische songtitels genre 29 #Strafford APTS, zoals op het met tegendraadse electronica gesaboteerde 22, A Million (2016)? De kans lijkt ons hoe dan ook gering dat het de titel boven deze recensie is. En toch is dat hoe Vernon zelf – na een zoveelste identiteitscrisis – de openbaring van zijn vijfde album Sable Fable omschrijft, in The New York Times: ‘Hey, we don’t got much time to live — let’s be sexy’.
Maar eerst moet het juk van de ‘oude’ Bon Iver afgeschud worden, met de drie eerste songs, die vorig jaar ook op de ep Sable al gelost werden. Zingend in zijn gekneusde, lage register, de barometer op neerslachtig, blaast Justin Vernon zijn laatste adem uit als gepijnigde sad boy. En dan: een nieuwe intro, Short Story, met sprankelende piano, en die triomfantelijke falset. ‘Oh, the vibrance! / Sun in my eyes / It gets brighter.’
Niet dat we Vernon nu meteen pirouettes zien draaien, maar er is iets van Prince in de man geslopen. Hoor hoe wellustig hij het refrein van Everything Is Peaceful Love kweelt. Hoe hij samen met Danielle Haim en een gospelkoortje het bronstige I’ll Be There in de fik steekt. ‘Keep the sad shit off the phone / And get your fine ass on the road’, ja hállo! Ook in Day One brandt heilig vuur, met een vulkanische gitaareruptie en Vernon die ‘Can I get a rewind?’ briest. ‘Just this once, if you don’t mind.’ En jawel, daar duikt even het spook van Skinny Love op: ‘I told you to be patient’, klinkt het bijna treiterig, gevolgd door ‘I swore that I was wrong’. Cool.
Laten we de pedalsteelgitaar niet vergeten. Maestro Greg Leisz leverde met zijn instrument een aanzienlijke bijdrage aan de gepolijste softrock op Bon Iver, Bon Iver (2011), en hij is terug. Zijn jankerige tonen kleuren There’s a Rhythm in de tinten van een zakkende avondzon. From past bij de aftiteling van een in houthakkershemden gestylede roadmovie, inclusief puike Tom Petty-imitatie van gitarist Mk.gee en de harmonieuze kunstjes van Jacob Collier.
‘Gelukkiger, gezonder, meer zelfvertrouwen, meer moed’, beschrijft Vernon de nieuwe Justin op Sable Fable. ‘I’m definitely getting there.’ Het doet hoorbaar deugd.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
