Aantrekken en afstoten: de knetterende reünie van Gregory Frateur en Nicolas Rombouts

4 / 5
Gregory Frateur en Nicolas Rombouts
4 / 5

Titel - Echo_re_echo

Artiest - Frateur Rombouts

Genre - Artpop

Label - Mohuki Sonorities

Tien jaar na hun laatste gezamenlijke plaat als Dez Mona staan Gregory Frateur en Nicolas Rombouts weer broederlijk zij aan zij.

Kort na de release van Origin (2015) kondigde Nicolas Rombouts zijn vertrek aan bij Dez Mona, waarop Gregory Frateur het roer alleen vastgreep. Hun nieuwe associatie staat los van de groep, maar grijpt wel terug naar de kern van hun muzikale verwantschap: zanger en bassist in een levendige dialoog.

Zodoende schreven de twee muziek voor Echo_re_echo, het dansconcert van choreografe Ann Van den Broek, waarin beiden ook optreden. Dat stuk, over de wrijving tussen menselijke toenadering en afwimpeling, is bezaaid met songs die ook buiten de theatrale context een dynamisch geheel konden vormen, oordeelden de Antwerpenaren.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Terecht, blijkt nu. Het kale spokenwordmoment Restless Sleeper daargelaten bezitten alle composities zowel een emotionele als stilistische relevantie. Met zijn geduchte, wendbare stem schetst Gregory Frateur de ene na de andere herkenbare sensatie: koppigheid in het lyrische Nothing to Be Liked, weltschmerz in de nerveuze ingetogenheid van Wrap Your Mind Around It of afwijzing in het fragiele Don’t Let Go of My Hand.

Net zo gevarieerd en expressief als het vocale klankenpalet is dat van de muziek. Met naast de bas enkel analoge synths en een mellotron als instrumentarium opteerden Frateur en Rombouts voor een minimalistisch, maar nooit vrijblijvend geluid. Zo had het omineus pulserende I Don’t Want to Be Here op de retro-electrosoundtrack van de film Drive kunnen staan, ware het niet dat Rombouts er vege noiseschichten doorheen jaagt. Met de single Call It an Escape stoot het duo door naar de ruimte, ontheemding en schoonheid die Radiohead met Kid A klaarspeelde.

In de voorstelling vormt de choreografie vaak de woelige factor ten opzichte van Frateurs melodieuze weemoed. Toch geven de songs uiting aan kwetsbaarheid én kracht. Who Are We Exactly is recht voor zich uit klauwende blues zoals PJ Harvey die in een venijnige bui naar zich toe zou trekken, met Frateur in de rol van jammerende banshee. Are We Doing This knettert dan weer van een spanning die je als industrial ambient zou kunnen omschrijven.

Een verzoening na een breuk van jaren, en dan deze reflecties over aantrekken en afstoten? Voor Ann Van den Broek waren Frateur en Rombouts de juiste mensen op het juiste moment. Nu zijn ze het ook voor u. 

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Expertise