Recensie ‘Out amongst the Star’ (Johnny Cash)

Productioneel hoort het nieuwe album ‘Out amongst the Star’, een collectie vergeten Johnny Cash-nummers, zonder meer bij de betere eightiesalbums van de countrylegende.

WAT?

Van pakweg Jeff Buckley zijn er postuum al meer platen uitgebracht dan er bij leven en welzijn songs van hem verschenen zijn. Postumiteiten van Johnny Cash vallen tien jaar na zijn dood nog altijd op één hand te tellen. En gelukkig maar. Want hoe graag we ook geloven dat onze muzikale helden thuis nog heelder kluizen vol geniale demo’s en outtakes hebben liggen, de meeste muzikanten hebben hun krachtigste kruit wel verschoten voor ze naar pierenland vertrekken. En toch is bij Johnny Cash thuis nog zo’n verborgen schat naar boven gedolven. Zoon John Carter Cash stootte twee jaar geleden op studiosessies uit respectievelijk 1981 en 1984 die geheel en al in de vergetelheid waren geraakt. Geen demo’s of ruwe proefopnames, maar afgewerkte en compleet van poten en oren voorziene songs die bedoeld waren voor een plaat die er nooit gekomen is.

GEPREZEN OF VERGUISD?

Columbia mikte de opnames koudweg in de prullenmand, en Johnny Cash erachteraan. Geef ze marketingstrategisch maar eens ongelijk: de gewezen cash cow was een commerciële lastpost geworden, zijn laatste toptienhit dateerde van 1981 en de Man in Black paste allang niet meer in de nieuwe lichting van poppy – zeg maar ronduit cheesy – countrysterretjes.

EN VANDAAG?

Marketeers hebben één ding gemeen met chirurgen: hun grootste blunders worden snel begraven. En een blunder was het wel om Out among the Stars zomaar onder de zoden te schoffelen. Er staat misschien een handvol generische Cash-songs tussen (Call Your Mother, Rock & Roll Shoes) en zelfs de occasionele noveltysong (If I Told You Who It Was), maar productioneel hoort deze plaat zonder meer bij zijn betere eightiesalbums. Sommige nummers mogen zelfs zó aan zijn canon worden toegevoegd: voorzeker de titelsong en de chaka-boom-country van I Drove Her out of My Mind, maar ook de gospelballade I Came to Believe en al helemaal het zwierige Baby Ride Easy, een prachtig duet met missus Cash.

CUI BONO?

De Johnny Cash van 1984 was dan misschien een uitgerangeerde has-been, zijn invloed op de Amerikaanse countrymuziek was tegen die tijd allang onuitwisbaar en twintig jaar later kreeg hij met zijn American Recordings alsnog de comeback die hij verdiende. (VB)