Pukkelpop Dag 1: Eerste blind date is geslaagd
In Kiewit neerstrijken is altijd een beetje thuis komen. Pukkelpop is 25, en we herinneren ons nog haar eerste regels. Jonas Boel komt mee de kaarsjes uitblazen.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
00u47: Het is de derde keer dat The Flaming Lips ons met een bezoek vereren te Pukkelpop, en de eerste keer dat wij Wayne Coyne en de zijnen in levende lijve aanschouwen. Psychedelische spacerock zonder meer; een kleurrijke spektakel dat ons onderdompelde in hetzelfde gevoel als die eerste keer in het ballenbad van Ikea – the bright side of the moon, omstreeks 01u30 waargenomen te Kiewit, Hasselt. 23u05: Iedere oude rocker in Gent heeft wel een verhaal over die keer dat Nirvana in het jaar 1989 in de Democrazy te Gent speelde. Minstens evenveel leugenaars beweren dat ze erbij waren toen Kyuss in 1994 de Vooruit plat speelde – minstens de helft daarvan raadde ons af om het optreden van Kyuss-zanger John Garcia te gaan zien. Voor de leken: Kyuss is/was dé oerknal van de stonerrock. Josh Homme was 18 jaar ten tijde van hun debuut Sons Of Kyuss. In 1995 hielden ze het voor bekenen – Homme werd een wereldster met Queens Of The Stoneage, Garcia ging pitten tappen of zoiets.
Het podiumpostuur van de man heeft tegenwoordig veel weg van een zonnebankgebruinde kermiszanger, maar de stem is er nog. Beeld u in dat Axl Rose in uw linker- en Ozzy Osbourne in uw rechteroor zingen – en denk daarbij aan gitaarriffs die maagdenvliezen splijten. We waren er niet bij 15 jaar geleden in de Vooruit, en ook niet in de Democrazy. Maar wel op Pukkelpop 25. 22u41: Een ideetje voor Chrokri: volgend jaar nemen Alison Goldfrapp en Roisin Murphy het temidden van een modderbad in een circustent tegen elkaar op in een ‘battle of the would-be divas’. Dáár zouden we nu eens geld voor neertellen zie.
Het enige authentieke in het concert van Goldfrapp was de wind die opsteeg uit de XL ventilator vooraan het podium. Als we dan toch naar een playbackshow gaan kijken, dan eisen we daar een aankondiging van Bart Kaell bij! 22u32: 60.000 Iron Maiden fans can’t be wrong… maar toch; hair metal is not cool! Zeker niet als de spelers amper 1 minuut na de laatste noot van het concert in drie gepantserde BMW’s haast over de tenen van Focus Knack rijden! 21u03: opschudding in de backstage. Ambulances rijden aan en het MUG stormt het artiestendorp binnen, mét reanimatiekits. Het meest hardnekkige gerucht in het persdorp: ‘iemand’ van Black Rebel Motorcycle Club heeft het aan z’n tikker gekregen.
20u33: Festivals zijn het vooruitgeschoven front van het slagveld dat de muziekindustrie hoort. Niemand ontsnapt aan besparingen, zelfs Mark Lanegan niet. De man stond namelijk enkel vergezeld door een gitarist op het podium van de Marquee. Mark Lanegan naakt – gelukkig hield ie z’n kleren aan!
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Mark Lanegan zingt alsof hij zingt omdat hij niks anders kan. Of hij het nu doet bij Queens Of The Stone Age, Screaming Trees, The Gutter Twins, Soulsavers…of helemaal in z’n uppie. En daar nemen wij onze hoed voor af.
20u31: Over Satan gesproken… ongelooflijk met welke serieux duizenden mensen naar het beroemde cabaretgezelschap Iron Maiden staan te kijken.
18u40: We zakten af naar de Wablief?!-tent met het oog op een gratis glas Schmirnoff maar al wat we kregen was een ferme shot slugdepunk, met de complimenten van Tim Vanhamel. Eat Lions, heet z’n nieuwe groepje, een komisch allegaartje samengesteld uit de winnaars van een wedstrijd uitgeschreven door een bekend wodkamerk. Een soort boysband dus. Songs die naam waardig hebben we niet gehoord, en het nieuwbakken kwintet is nog niet helemaal op elkaar ingespeeld – maar dat kon de pret niet drukken in de tent. De groove mocht er zijn, de attitude en energie ook.
Vanhamel (uitgedost in purperen harlekijnkap) heeft z’n lange wapper duidelijk nog steeds diep in satan’s ass gepriempt!
Nota aan mezelf: dringen de twee albums van Evil Superstars nog eens door de huiskamer knallen.
17u37: Nauwelijks halverwege, en toch reiken we onze eerste wisselbeker uit! De trofee voor ‘Beste Baard’ gaat naar de blanco geblondeerde kinbegroeiing van Simon Neil, frontman van de Schotse band Biffy Clyro. Deze herrieschoppers zijn big in Britain met hun energieke, wijdbeense powerrock die het midden houd tussen Van Halen en Mötörhead. Testosteron en decibels in overvloed, maar geef ons toch maar échte metal! Zoals die van Iron Maiden bijvoorbeeld!
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
15u55: Een banjospeler met de looks van een jonge Elvis Costello, een drummer die eruit ziet alsof ie nog met de zus van Brian Wilson heeft gevogeld en een gitarist die recht van een Walter Van Beirendonck-catwalk komt gestapt. Dit moet Megafaun zijn!
Een Neil Young-impersonatie op zes benen die uit hetzelfde vaatje zonneschijn tappen als Fleet Foxes en My Morning Jacket. Moeten er nog bosbranden geblust worden in Rusland? Stuur deze jongens er als de bliksem naartoe! Benieuwd hoeveel noten die opflakkerende vlammen nog op hun zang hebben wanneer dit trio hun foutloze driemanharmonieën uit de longen persen.
De Chateau liep aardig vol voor de heren uit de entourage van Bon Iver, geheel en al tot hun eigen verbazing: ‘This is weird. We don’t know any of you, and you probably don’t have a clue who we are.’ – onze eerste blind date op Pukkelpop is bij deze geslaagd!
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
14u40: We kregen net een sms’je van Darwin Deez. ‘Darwin Deez is in this bitch. Come alone.’ staat er te lezen. Collega Geert Zagers is gewaarschuwd – hij vertelt er u meteen alles over.
14u21: We weten het zeker, met evenveel stelligheid als An Lemmens blond is! Peter Pan leeft en hij speelt bas. Knappe vermomming, met die Paul McCartney-gitaar rond je ranke bast en die warrige Jommekescoupe, maar we hadden je wel herkend, Peter! Wat zou vadertje Disney ervan denken mocht hij je zien staan, met die wazige blik in de ogen die permanent op 2000 light years from home stonden afgesteld.
De rakkers die Peter op het verkeerde pad brachten heten Tame Impale, vier young dudes uit Perth, Australië. Zo jong en al zo hippie! Dat komt ervan, met een sadistische vader die zijn bengels 20 jaar in een kelder opsloot op water, spacecake en alle albums van Pink Floyd, The Rolling Stones en The Who. Zo slecht was het daar beneden niet, op feestdagen wierp pa hen al eens een Black Sabbath-single toe.
De single Solitude Is Bliss herkennen we aan zijn waggelende Madchester vibes, alle andere songstitels zoeken we op zodra hun debuut Innerspeaker volgende maand onze kusten aandoet.
Nu Wolfmother is opgeslokt door het immer uitdijende ego van zanger Andrew Stockdale, staan deze jongens klaar om de teugels over te nemen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier