‘Kippenvel.’ ‘Koude rillingen.’ ‘Rechtopstaande nekhaartjes’. Naar de reacties achteraf te oordelen, liet het concert van Perfume Genius tijdens Les Nuits niemand overschillig. Met zijn korte, intense set reduceerde de artiest zijn toeschouwers prompt tot drenkelingen in een poel van tristesse.
DA GIG: Perfume Genius op Les Nuits in de Rotonde van Botanique, Brussel op 16/5.
IN EEN ZIN: Perfume Genius verscheen dit keer als trio op het podium en pakte het publiek moeiteloos in, dank zij zijn simpele, broze liedjes met een hoog emotionaliteitsgehalte.
HOOGTEPUNTEN: ‘Lookout, Lookout’, ‘Normal Song’, ‘Hood’, ‘Katie’…
DIEPTEPUNTEN: geen.
BESTE QUOTE van Mike Hadreas: “Ik heb gauw mijn notities nog eens nagelezen. Want voor mij voelt dit nog altijd aan als een examen.”
Terwijl in de overige zalen van de Botanique de house- en hiphopbeats regeerden, liep de Rotonde vol voor een verstild en intimistisch concert van een songwriter uit Seattle die anderhalf jaar geleden al eens op dezelfde plek magie had gecreëerd.
Perfume Genius is het pseudoniem van de inmiddels 30-jarige Mike Hadreas, een man die zijn toevlucht zoekt tot het schrijven van songs om zo zijn innerlijke demonen te bedwingen. Op zijn debuut-cd ‘Learning’ uit 2010 inventariseerde hij op huiveringwekkende wijze de vele fysieke en mentale beschadigingen die hij sinds zijn adolescentie had opgelopen. Zelfverminking, seksueel misbruik en verslavingen allerhande hadden zijn persoonlijkheid grondig aangetast en zijn gevoel van eigenwaarde tot nul herleid. Bovendien worstelde hij met zijn homoseksuele geaardheid en met het gevoel dat hij bezig was zijn leven te vergooien. Maar aan de piano van zijn ouderlijke huis kwam Hadreas weer tot zichzelf. Dank zij het vermogen zijn traumatische ervaringen in eenvoudige, broze liedjes te verpakken, slaagde hij er geleidelijk in zijn emotionele evenwicht terug te vinden. Op zijn jongste plaat, het recent verschenen en iets minder afgekloven klinkende ‘Put Your Back N2 It’, flikkert zelfs een lichtje in de duisternis. “I will carry on with grace / Zero tears on my face”, klinkt het in ‘No Tear’.
Net als tijdens zijn eerste Brusselse concert liet Perfume Genius, die zelf piano speelde, zich op synth begeleiden door zijn levensgezel Alan Wyffels. Deze laatste herinnerde met zijn ijle, etherische soundscapes vaak aan de filmmuziek van Angelo Badalamenti voor David Lynch. Dit keer was er met Eric Corson echter ook ruimte voor een derde man, afwisselend actief op percussie en gitaar. ’s Mans snaarverrichtingen bleven doorgaans aan de minimalistische kant, al droegen ze zeker bij tot de sfeer en mondden ze tijdens ‘Perry’ uit in tot onbehagen stemmende noise. Hadreas’ kwetsbare zangstijl verleende miniatuurtjes als ‘Lookout, Lookout’ maximale zeggingskracht, maar ondanks de wanhopige teneur kon er tussen de songs doorgaans wel een verlegen glimlach af.
Het sobere, op walsbenen zwalkende ‘Normal Song’ was het enige moment waarop Perfume Genius een akoestische gitaar ter hand nam. ‘Learning’, waarvoor hij samen met Wyffels aan één klavier ging zitten, werd gespeeld als een quatre-mains. In ’17’, de afscheidsbrief van iemand die op het punt staat uit het leven te stappen, en in ‘Sister Song’ tekende Hadreas’ partner dan weer voor een mooie tweede stem. Met ‘Dark Parts’, de nieuwe single, werd het tempo enigszins opgedreven en af en toe neigde de artiest zelfs naar het soort pop dat in de vroege jaren zestig, door toedoen van songwriters als Carole King en Gerry Goffin, uit de Brill Building opkringelde. Dat was het geval in ‘Take Me Home’, met een opgemerkte slide-bijdrage van Corson, en ‘Hood’, waarvan de dramatische intro Hadreas dermate aan het giechelen bracht dat hij het nummer pas na een derde poging gezongen kreeg. Zinsneden van het type “You would never call me baby / If you knew me true” verwezen naar de druilerigste liedjes van The Ronnettes of Roy Orbison: een bewijs dat Perfume Genius getalenteerd genoeg is om zijn Weltschmerz in catchy melodieën te wikkelen.
Zoals gewoonlijk prijkten op de setlist ook enkele obscuurdere songs, die enkel als exclusieve bonustracks bij Amazon of iTunes beschikbaar zijn, zoals ‘Rusty Chains’, of de als bissen opgespaarde ‘Katie’ en ‘Dreeem’. En uiteraard mocht ‘Mr Peterson’, het verhaal van een pedofiele leraar die vanaf het dak van een flatgebouw zijn dood tegemoet sprong, evenmin op het menu ontbreken. Het publiek luisterde stil en devoot, maar na een klein uur zat het er al op. Een pakkend optreden alweer van een man die bij het publiek meer dan één gevoelige snaar heeft geraakt. Het is nu bang afwachten of zijn fragiele songs ook op het podium van Werchter overeind zullen blijven.
Dirk Steenhaut
Perfume Genius speelt op vrijdag 29 juni op Rock Werchter.
DE SETLIST: Gay Angels / No Tear / Lookout, Lookout / Dark Parts / Normal Song / Take Me Home / Rusty Chains / All Waters / Learning / Hood / 17 / Perry / Sister Song // Mr. Peterson / Katie // Dreeem.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier