Reissue van de week: Vs. en Vitalogy, respectievelijk de tweede en derde langspeler van Pearl Jam, heruitgebracht in deluxe editions.
Pearl Jam ***
Vs. / Vitalogy (Deluxe Edition)
Rock
Island
Eerlijk? Wij hadden van die hele verdomde grungebeweging halfweg de jaren 90 al schoon genoeg. Op de zogenaamde revival op het einde van de vorige eeuw – nogal potsierlijk nu-metal geheten – zaten we al helemáál niet te wachten. Fuck Creed, fuck Nickelback en driedubbel fuck Puddle of Mud. Nóg zo’n revival kunnen we simpelweg niet aan. Dus moeders: houd uw zonen en dochters ver weg van uw Nirvana- en Soundgarden-cd’s, want de canon van de grunge zoals ze in de vroege nineties werd vastgelegd, behoeft écht geen aanvulling.
Of het zouden de deluxe editions van Vs. en Vitalogy moeten zijn, respectievelijk de tweede en derde langspeler van Pearl Jam. De vraag of het gitaarbandje van Eddie Vedder zich als een grungegroep laat kwalificeren, blijft tot vandaag voorwerp van menige toogdiscussie, maar over de deugdelijkheid van deze digitaal opgepoetste reissues kunnen we geen twijfel laten bestaan: top!
We beperken ons tot de drie voornaamste bewijsstukken.
Exhibit A: het integrale Vs., oftewel een muzikale middenvinger aan het adres van al wie hen in het grungehokje probeerde te duwen, inclusief drie aardige bonus tracks waarvan vooral Crazy Man een aanwinst voor de mensheid mag worden genoemd.
Twee: het integrale Vitalogy, tegelijk hun meest brutale én subtiele plaat, hier aangevuld met onder meer een hartverwarmende demo van Better Man.
En tot slot: de succulente bonus-cd met de registratie van een concert in het Orpheum Theatre in Boston op 12 april 1994, waar met een verschroeiend Fuckin’ Up op treffende wijze ode werd gebracht aan godfather of grunge Neil Young.
Vincent Byloo
Hier staat ingevoegde content die informatie op uw apparaat wil opslaan en/of openen. U heeft hiervoor geen toestemming gegeven. Klik hier om dit alsnog toe te laten
