Knack vroeg aan Piet Goddaer alias Ozark Henry om het edito te schrijven bij de Collector’s Edition over Bowie. Om evidente redenen: hij kent het werk van Bowie door en door. En omgekeerd: Bowie kende het werk van Ozark Henry.
Misschien kent u de hoes van mijn album The Sailor Not the Sea. Ik sta er tegen een zwarte achtergrond, draag een zwart hemd, en in mijn rechterhand: een zwarte hoed.
Dat is geen toeval.
Mijn jeugd was een mix van punk, jarenzestigmuziek, klassiek en jazz. Toen zag ik op MTV de clip van Ashes to Ashes, met David Bowie in de rol van een curieuze pierrot. De impact was overweldigend. Met de jaren leerde ik een moedig man kennen. Een man die de visie had om zijn successen niet zomaar over te doen. Die flirtte met wat zijn geaardheid zou kunnen zijn. Die personages ontwikkelde om er de tijdgeest mee te vatten.
Je hoorde de voorbije weken steeds weer dat hij de moed had om zichzelf opnieuw uit te vinden, maar dat klopt niet. Hij gebruikte de rijke taal van de muziek telkens op een andere manier, maar Bowie bleef Bowie.
Hij gaf ook mij de moed om in mijn tijd te leven. Met mijn debuut I’m Seeking Something That Has Already Found Me probeerde ik op mijn kleine manier te doen wat hij deed. Er werden in Nederland elf exemplaren van verkocht, in België nog minder. Maar Bowie bleek het geweldig te vinden. Hij liet weten dat hij me wilde ontmoeten. Dat heeft enige tijd geduurd, ik was meestal onbereikbaar omdat ik de telefoonrekening niet kon betalen.
Hij bleek mij beter te kennen dan ik hem, nam zijn tijd, praatte met me als een mentor met zijn pupil.
Tegen de tijd dat ik Birthmarks uitbracht, had ik voor mezelf besloten: dit is mijn laatste plaat, ik gooi de handdoek in de ring, vanaf nu maak ik alleen nog muziek voor mezelf. Op dat moment nodigde Bowie me nog eens uit, voor zijn concert in Oostende. Hij bleek mij beter te kennen dan ik hem, nam zijn tijd, praatte met me als een mentor met zijn pupil. Zonder hem was ik allang gestopt.
Toen ging de telefoon. Dat het nieuws van zijn overlijden nog niet bevestigd was, zei de radiopresentator, maar of ik al wilde reageren? De moed zonk me in de schoenen. Zes weken later zouden we elkaar zien in New York, we zouden samen nog eens naar mijn cover van Heroes luisteren. De tijd heeft hem alsnog ingehaald.
Iedereen heeft zijn eigen beeld van David Bowie. Mijn Bowie is de heer op de hoes van “Heroes”. Stijlvol, de rechterhand aan de kraag, en met zijn linkerhand lijkt hij zijn hoed af te nemen. Respectvol. Het heeft lang geduurd voordat ik merkte dat hij helemaal geen hoed vasthield. Daarom heb ik het maar gedaan.
Dit is het edito van de Knack Collector’s Edition over Bowie, die sinds 19 februari 2016 in de krantenwinkels ligt en unieke verhalen bevat van onder meer Marc Didden, Ivo van Hove, Bowie-producer Tony Visconti, Hannelore Knuts en Stijn Tormans.
Speel hier mee met onze Bowie-wedstrijd en maak elke weekdag kans op exclusieve Bowie-prijzen: de albums ‘Blackstar’, ‘The Next Day’, ‘The Next Day Extra’ (2 cd’s + dvd) of een unieke David Bowie-boxset die niet meer in de winkel verkrijgbaar is.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier