Op zijn eerste solo-album in 12 jaar schetst Baz het leven van een rapper en vader die op zijn pootjes is beland

© Thomas Verbruggen
Tobias Cobbaert

Na meer dan tien jaar brengt rapper Baz met Schetsen nog eens een solo-album uit, een daarbij mag u gerust weten dat hij volwassen is geworden. ‘Ik ben geëvolueerd van een zoekende jongen naar een vader die nog steeds plezier beleeft aan zijn nevenactiviteiten in de hiphop.’

‘Ik wist dat er nog een vraag over moest komen’, lacht Bas Maes uitbundig wanneer we refereren naar Zomer, zijn hit uit 2006. ‘Eigenlijk hadden we dat nummer half voor de grap gemaakt, maar we zijn er dan toch mee naar Radio Donna gestapt en plots mochten we optreden bij op Tien Om Te Zien. Wij werden daar ook een beetje door overvallen. De hele hiphopscene vond dat heel commercieel, maar uiteindelijk mochten wij wel ons ding doen. En als je kijkt welke muziek er nu allemaal in de media komt, dan zouden de critici van toen toch nog eens moeten nadenken over ons nummer. Uiteindelijk ben ik vooral blij dat we destijds dat platform gekregen hebben.’

Al is het ondertussen eventjes geleden dat Maes dat platform ten volle benut heeft. Onder de naam Baz bracht hij enkele albums uit, maar het laatste, Stadsleven, dateert alweer van 2011. ‘De laatste jaren heb ik me meer toegespitst op het pushen van andere artiesten’, beaamt Maes, die in de tussentijd het creatief bureau Word! oprichtte, waar hij andere artiesten van management, advies en promotie voorziet.

In de coronatijd voelde Baz echter weer de drang om zelf in zijn pen te kruipen. Het resultaat is Schetsen, een gloednieuwe langspeler. ‘Net als iedereen zag ik ook al mijn hobby’s en andere tijdsbestedingen wegvallen. Dan ga je op zoek naar iets anders om je mee te amuseren. Het klinkt misschien zwaarder dan ik het bedoel, maar aan nieuwe muziek werken heeft tijdens de lockdowns heel therapeutisch gewerkt. Bovendien heb ik er heel veel van mezelf in kunnen steken, er was veel tijd en geen enkele deadline. En eens je wat langer met muziek bezig bent, lig je ook niet meer wakker van wat er op dit moment hot is. Die vibe van zonder al te veel ambitie iets op je zolderkamer maken, die was voor dit project helemaal terug.

‘Toen we eraan begonnen was niemand er into’, rap je op het nummer Zigzag. Zie je jezelf als een soort grondlegger van de Vlaamse hiphop?

Maes: Grondlegger is een groot woord, want voor mij was er al een andere generatie. Toen had je bijvoorbeeld al ABN en ’t Hof van Commerce. Ik behoor meer tot een tweede lichting, met rappers als Brihang en Zwangere Guy die dan nog een generatie later komen. Ik heb veel gedaan voor de hiphop, maar een grondlegger zou ik mezelf niet nomen. Zo’n ego heb ik nog net niet.

Zigzag is trouwens echt een nummer voor rappers. Dat sparren met elkaar uit de oude hiphoptraditie zit daar nog echt in. Toen ik twee à drie jaar geleden opnieuw nummers begon te schrijven, ben ik begonnen met van die typische stoefteksten en freestyles. Dat is de makkelijkste manier om je flow terug te vinden, en daarna kan je evolueren naar teksten waarin je meer te zeggen hebt.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Over sparren gesproken: op een nummer als Gratis klink je alsof je niet zo’n grote fan bent van de jongste generatie rappers.

Maes: Nu moet ik even oppassen wat ik zeg. (lacht) Op zich ben ik zeker wel fan van de nieuwe generatie, maar waar ik wel een probleem me heb is het verhollandsen van de Vlaamse rap. Van die gasten die een accent gebruiken omdat dat beter zou aanslaan, daar vind ik bijvoorbeeld niets aan. En ik vind dat er ook te weinig met taal gespeeld wordt, terwijl dat voor mij net de essentie van hiphop is. Als ik de zoveelste rapper ‘toekomst’ op ‘toe kom’ hoor rijmen, dan zucht ik toch even. Dan hoor ik nog liever ‘snoeppot’. (lacht) Pas op, een gangsterrapper als Hef vind ik ook zalig om naar te luisteren, maar dan draait het meer om de vibe dan om de teksten.

Gezien je werk als manager van opkomend talent zou het me inderdaad verbaasd hebben als je helemaal niets aan de nieuwe generatie vond.

Maes: Daar zeg ik in de eerste lijnen van Gratis ook iets over. Uiteindelijk bepaalt iedereen voor zich wat hiphop precies betekent. Ik hang tussen de jongere generatie die nog stoer probeert te doen en de oudere generatie die dat allemaal brol vindt. Uiteindelijk is het heel simpel: iedereen maakt muziek die die tof vindt, en als je het zelf niet goed vindt, dan luister je er niet naar. Al betreur ik soms ook wel hoe sommige jongelingen rappen over iets wat ze niet hebben, en bijvoorbeeld een auto huren om mee te pochen in een clip. Ergens vind ik dat je toch een beetje realistisch moet zijn. Maar ik ga nooit opdringen hoe anderen mogen schrijven, hoogstens mijn mening eens ventileren in een tekst.

En er zijn ook veel goede evoluties. Zwangere Guy en Stikstof hebben het Vlaamse hiphoplandschap helemaal opengetrokken. Tegenwoordig is de kwaliteit van de producties ook beter en springen de media er veel sneller op in, wat vroeger veel minder het geval was. Tegenwoordig is Vlaamse hiphop professioneler en volwassener.

Is er iets dat je zelf als ouwe rot in het vak nog van de nieuwe generatie kan leren?

Maes: De manier waarop jonge artiesten aanwezig zijn op sociale media en nieuwe manieren vinden om hun muziek bekend te maken. En ook de manier waarop zij inspelen op de veranderende muziekwereld. Je merkt dat de gemiddelde aandachtsspanne veel korter is geworden, en dat artiesten daarom ook bewust kortere nummers maken. Vroeger had je de magische grens van drie minuten, ondertussen is een nummer van minder dan twee minuten heel normaal. Wat niet per se een negatieve evolutie is.

Iets anders: op de albumintro van Schetsen horen we een stem vertellen hoe het maken van een schets heel direct en snel gebeurt, als een manier om een vluchtig idee vast te houden. Is dat hoe je te werk bent gegaan?

Maes: Dat beeld van de schets komt door mijn flow. Ik rap niet extreem strak, soms is het bijna spoken word. Daarom beschrijf ik mijn stijl als ‘schetsend’. Verder schets ik op dit album ook situaties uit mijn leven, zoals andere mensen die misschien ook meemaken.

Die stem die je hoort komt trouwens van mijn schoonvader, die beeldhouwer is. In zijn branche begint men vaak ook met een schets, voor ze effectief aan hun werk beginnen. Op die manier is er heel spontaan een eerste samenwerking met mijn schoonvader ontstaan. (lacht) Dat vond ik ook wel mooi, want hoe ouder ik word, hoe belangrijker ik mijn familiebanden ga vinden.

Op bepaalde momenten kan het album inderdaad niet verder weg staan van de stoere gangsterrap die mensen zich inbeelden bij hiphop. Nummers als Geluk en Zie Ons zijn een soort gezellige familierap.

Maes: Dat komt natuurlijk door in welke fase van mijn leven ik momenteel zit. Ik heb mijn zotte jaren wel gehad, waarin ik losging op feestjes, maar ondertussen sta ik ergens anders. Die drang om me te bewijzen tegenover de scene, die zit er niet meer in. Ondertussen ben ik een gezinsman met kinderen en vind ik andere dingen belangrijk in het leven. De videoclip voor Zie Ons is bijvoorbeeld opgenomen in het buitenverblijfje met mij en mijn vrouw, waar we graag gezellig verblijven met wat vrienden. Dat is de sfeer die ik wilde schetsen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

In mijn twintig jaren in de scene heb ik de evolutie trouwens al bij veel rappers gezien. In het begin heerst er een soort bewijsdrang van jonge gasten die zich stoer willen voordoen. Daarna begint het te kenteren met een nummer over iemand die dicht bij hen staat, opvallend vaak hun moeder, en daarna volgt er een rustiger, meer volwassen luik in hun carrière.

Mag ik het album schetsen als een album dat zowel de oude als de nieuwe Baz in één verhaal samenbrengt?

Maes: Zeker, en ik ben blij met de evolutie die ik daarbij als mens heb doorgemaakt. Van een zoekende jongen die na een hiphopfeestje in het station van Gent sliep tot de eerste trein kwam, ben ik opgegroeid naar een vader, die nog veel plezier leeft aan zijn nevenactiviteiten in de hiphop. En zoals ik al zei: familie is belangrijker dan ooit voor me. Als jonge gast erger je je aan je familie omdat ze te veel willen weten en je onder druk zetten om te presteren voor school, maar met ouder te worden ga je het belang van die banden zien. En zo komt iedereen uiteindelijk wel op zijn pootjes terecht.

Schetsen

Vanaf 10 februari te beluisteren via de gebruikelijke kanalen. Klik hier voor meer info.

Op 18 februari stelt Baz het album live voor in Den Ouden Tijd in Herent, op 24 maart kan je hem aan het werk zien in cultuurcafé KUUB in Mechelen.

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content