Muzikale politici: het concerto van Truman, de rock van Crombez

Afgelopen weekend kreeg Amerikaans president Barack Obama de kerk van Charleston stil met zijn versie van Amazing Grace. Hij is niet de enige muzikale politicus. Zelfs enkele van zijn voorgangers lieten zich wel eens op een deuntje betrappen.

Dat Obama kon zingen, wisten we al sinds hij in 2012 met BB King en Mick Jagger jamde tijdens de jaarlijkse muzikantenparade in het Witte Huis. Hij is echter niet de enige muzikale politicus en zelfs niet de enige Amerikaanse president die zich wel eens op een deuntje liet betrappen.

Het bekendste voorbeeld is uiteraard Bill Clinton, naast zijn werk als president ook een uitstekend saxofonist. In zijn tienerjaren speelde hij in allerlei schoolorkesten en even overwoog hij zelfs een carrière als profmuzikant. Zijn saxsolo tijdens de Arsenio Hall Show in 1992, op de dag nadat hij verkozen was tot democratisch presidentskandidaat, is volgens analisten een beslissend moment in zijn campagne geweest. Tot op vandaag gaat Clinton er prat op de back catalogue van Sonny Rollins uit het hoofd te kennen.

Ook Richard Nixon was muzikaal aangelegd. De president speelde accordeon en piano. Zijn bekendste wapenfeit is zijn eigen ‘concerto’, dat hij in 1963 ten gehore bracht in een Amerikaanse talkshow Jack Paar Program. Zijn vrouw had het deuntje stiekem opgenomen, waarna het programma het liet bewerken voor piano en “vijftien democratische violisten”.

Ook zestien jaar daarvoor zat er een pianist in het Witte Huis. Harry Truman hield van de muziek van Mozart, Beethoven en Chopin, maar kon ook Gershwin of een Strausswals waarderen. Toen hij in 1945, toen hij nog vicepresident was, de Amerikaanse troepen in Washington ging toespreken, besloot hij plotsklaps om aan de piano te zitten. Actrice Lauren Bacall, die een acte de présence kwam geven, sprong dan maar op zijn piano (foto). Later zouden Bacall en haar man Humphrey Bogart Truman vurig verdedigen in de campagne voor zijn herverkiezing.

Zeemzoete liefdesliedjes

Voor hij politicus werd, had ook Silvio Berlusconi een muzikale carrière. De voormalige Italiaanse premier was in zijn jonge jaren zanger en entertainer op cruiseschepen. In 2011 bracht hij het album True Love uit. Berlusconi zal je zelf niet horen, maar hij heeft meegeschreven aan de elf zeemzoete liefdesliedjes die op de cd staan.

In België is Willy Claes misschien wel de bekendste muzikale (ex-)politicus. De voormalige secretaris-generaal van de NAVO en minister van Staat toerde rond met zijn eigen kwartet en vormde lang een muzikaal duo met klassiek zanger Koen Crucke. In december 2011 bracht hij voor de tiende verjaardag van Q-music nog een aparte versie van Coldplay’s Clocks.

Kersvers sp.a-voorzitter John Crombez speelt al jaren bij de rockgroep Sevzero. De groep speelt voornamelijk covers, zoals deze Rebel Rebel van David Bowie. Afgelopen weekend liet Crombez zich overigens spotten op Rock Werchter.