Meer dan Billie alleen: ook deze popqueens kleurden de slotdag van Pukkelpop
Als het om hippe popnimfen gaat, was de slotdag van Pukkelpop méér dan alleen Billie Eilish. Van Poppy over Tommy tot Charli: ook deze jonge queens of pop lieten zich opmerken, in goeie en in minder goeie zin.
Beginnen deden we bij Poppy (**), een raadselachtig fenomeen dat zich androïde laat noemen en van wie we slechts dénken dat ze Moriah Rose Pereira heet, 24 jaar is en uit LA komt. Van oorsprong is haar werkterrein YouTube, waar ze furore maakte met onder meer een filmpje waarin ze tien minuten lang niets meer dan de woorden ‘I’m Poppy’ herhaalde en een ander waarin ze tegen basilicum praatte. Tegenwoordig stort de internetsensatie zich op haar popcarrière, with a little help from Major Lazer-bezieler Diplo, bij wiens Mad Decent-label ze haar albums Poppy.Computer en Am I a Girl? uitgaf, en collega-weirdo Grimes, die ze vorig jaar uitnodigde voor een duet.
Witgrijs haar, matzwarte valse nagels, latexpakje, choker: op Pukkelpop, waar ze rond één uur ’s middags de Dance Hall aandeed, zag Poppy eruit als een kruising tussen Daenerys uit Game of Thrones en een animaversie van Ariana Grande. Zingen deed ze met een kinderlijk, bijna ASMR-achtig stemmetje – helemaal in character, helemaal kawaii! – en haar muziek klonk als K-pop meets emometal meets Eurosong.
Die muziek kwam overigens niet uit een computer, maar van een liveband, bestaande uit een gitarist, een bassist en een drummer. Alle drie droegen ze een spandexoutfit en wit-zwarte gezichtsverf uit de schminkdoos van Kiss, en alle drie brachten ze weinig meer dan een goedkope metalpastiche ten berde. We hadden vooraf geen flauw idee wat we precies van een Poppy-concert konden verwachten, maar het was alleszins niet dát.
Misschien is Poppy een briljant bedacht, op en top arty figuurtje dat zich ergens op het snijpunt tussen David Lynch en Disneyland bevindt – aan theorieën in die richting overigens geen gebrek op the interwebz – maar dan nog is haar liveshow een heel, heel vreemd beestje. Paranoid Android!
Op een heel andere manier freaky was Tommy Genesis (***), een Canadese met Tamil- en Zweedse roots die een diploma film en beeldhouwen op zak heeft, maar sinds 2015 al rappend aan de kost komt, met de puike debuutplaat Tommy Genesis (2018) en een tournee in het zog van Dua Lipa tot gevolg.
Een fetisjrapster, noemt Genesis Yasmine Mohanraj zichzelf, één die graag rhymet over hoe pretty haar pussy is en waarom ze haar sex talk het liefst in Japanese houdt. Op Pukkelpop bedankte ze haar publiek in hetzelfde jargon: ‘Voor iedereen die van ver gekomen is en de regen getrotseerd heeft om mij te zien: ‘I fuck with you heavy!’
Helaas voor de – overigens jarige – Tommy Genesis was dat publiek zondagnamiddag in de Dance Hall opvallend klein, allicht omdat het einde van haar show overlapte met het begin van Billie Eilish. Of omdat dit uiteindelijk niet meer was dan een veredelde dj-set, waarbij Genesis’ stem ook nog eens verloren liep in de geluidsbrij en de verhoopte acte de présence van 100 Bad-duetpartner Charli XCX er niet kwam. En zo werd het een verjaardagstaart zonder kers op.
Wie zich zondag ook door een dj liet vergezellen, was queerrapper Destiny Nicole Frasqueri, alias Princess Nokia (***). Al deed die er wel nog een schepje bovenop: ze had immers twee in wapenvesten gehulde zwarte dansers meegebracht, en een scherm dat de woorden ‘Queen’, ‘Winner’, ‘Leader’, ‘Warrior’, ‘Soldier’, ‘Rebel’, ‘Goddess’, ‘Witch’, ‘Feminist’ op uw netvlies liet branden. Sterk.
Daarbovenop deelde la Nokia – een 27-jarige Amerikaanse met Puerto Ricaans bloed die haar moeder al op jonge leeftijd aan aids verloor en vervolgens mishandeld werd door haar pleegmoeder – hiphopdreunen uit met titels als Tomboy, Kitana en Mine: soms trappy, dan weer eerder dancehall-achtig, maar nooit minder dan agressief
Althans, tot Princess Nokia halfweg de show het podium te pas en te onpas op en af begon te stappen, en haar dj besloot de karaokemodus aan te zetten, met een slappe medley van Sean Paul, Sister Nancy en Beyoncé als resultaat. Iemand had die mens diets moeten maken: ‘Zet die ploat af.’
Dan had Charli XCX (****) meer om het lijf, ook al moest die de Dance Hall in haar uppie overwinnen. Een confettikanon en twee blauw, roze en groen kleurende lichtkubussen: meer had Charlotte Emma Aitchison niet nodig om Pukkelpop van boom clap te zien doen.
Hits heeft ze immers genoeg, en als ze ze niet zelf schrijft – Boys, 1999, Boom Clap -, dan bedenkt ze ze wel voor anderen – I love it van Icona Pop, iemand? Dat ze een nineties bitch is, liet Charli optekenen in dat laatste nummer, en dus was het geen verrassing dat ze Wannabe van de Spice Girls onder handen nam en er pardoes een clubhit op maat van 2019 van maakte. De Dance Hall daverde op haar grondvesten, van voor naar achter en van links naar rechts. Zo ook tijdens Fancy, haar track met Iggy Azalea en een beeldig middenvinger-in-de-luchtmoment. Of bij Focus, waarin Charli u vroeg om neer te gaan zitten en nadien weer op te veren, ‘want geloof me, dat gaat er goed uitzien op Instagram’. Charli XCX had werkelijk aan alles gedacht.
Met Blame it on your love, Gone en Cross you out gaf ze u op de koop toe een bonkend en beukend, driedelig voorspel op haar in september te verschijnen nieuwe, derde plaat. Ze knipte er de verses van Lizzo, Christine and the Queens en Sky Ferreira ongegeneerd uit en kwam daar nog mee weg ook.
Charli XCX gaf het soort überdansbare popconcert waar Pukkelpop de Dance Hall ooit voor in het leven heeft geroepen en zette daarmee alle andere vrouwelijke aspirant-popsterren die deze en de andere tenten op de slotdag bevolkten een neus. Move over, Madame X, hier is Madame XCX!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier