Maak kennis met Jimi Somewhere, het Noorse antwoord op Kevin Abstract

Jimi Somewhere maakt nostalgische indiepop over opgroeien.

Hij ziet eruit alsof hij is weggelopen uit Skins, maakt nostalgische indiepop die niet zou misstaan op de soundtrack van een hippe coming-of-agefilm en zingt over opgroeien, vrienden verliezen en in een existentiële crisis belanden omdat je zus gaat trouwen. Met andere woorden, Jimi Somewhere is een melancholische jongen. Kan gebeuren als je opgroeit in Hokksund, een charmant dorpje in Noorwegen waar niet al te veel te beleven valt en je uit verveling dan maar skatefilms maakt, gitaar leert spelen, in lokale poppunkbandjes belandt en in je slaapkamer Blink-182 door de boxen laat knallen.

De muzikale klik kwam er pas echt toen Benjamin Schandy, zoals hij echt heet, Kevin Abstracts debuutplaat MTV1987 ontdekte en besefte dat je goede muziek ook gewoon in je slaapkamer kunt maken. En dus begon Schandy met de hulp van zijn jeugdvriend annex producer Milo Orchis een eigen sound te zoeken. Dat werd een combinatie van indierock, electropop en hiphop. In 2016 debuteerde hij met de single Escape, later volgden de ep’s Memoria en Ponyboy en een samenwerking met landgenoot Boy Pablo. Deze week dropt hij zijn langverwachte debuutalbum Nothing Gold Can Stay, waaraan hij drie jaar heeft gewerkt. Afgaande op de singles In My Car, Wedding, The World en Jesus (met een gastbijdrage van Kacy Hill) mag u zijn persoonlijkste werk tot dusver en alweer een flinke brok nostalgie verwachten.

Een willekeurige quote: ‘Op mijn tiende zei ik in de plaatselijke krant al dat ik artiest wilde worden. Ik heb het gevoel dat ik mij hier mijn hele leven op heb voorbereid.’