Londense r&b-belofte Lava La Rue wil queer muziek herdefiniëren

Lava La Rue specialiseert zich dit jaar in psychedelische r&b waarbij ze onderwerpen als gender, seksualiteit en racisme aansnijdt.

In het lang: Lava La Rue is een groepsdier. Zelfs in lockdowntijden weet ze zich te omringen met ander muzikaal talent. In september bracht ze het queer anthem G.O.Y.D. uit, met gastvocals van bedroompopster Clairo en productie van Vegyn, die eerder Frank Ocean van beats voorzag. Twee maanden geleden volgde Angel, een samenwerking met indiepopper Deb Never en Isom Innis van Foster the People. Verder lanceerde ze Summer of Love 2.0, een audiovisueel lockdownproject en eenmalig magazine met bijdragen van onder meer Porches en Arlo Parks, én maakt ze al jaren deel uit van het Londense undergroundcollectief Nine8.

Dat saamhorigheidsgevoel zou wel eens een overblijfsel van haar bewogen jeugd kunnen zijn. Lava La Rue groeide op in het diverse West-Londen, eerst bij haar Jamaicaanse grootmoeder, die haar liet kennismaken met gospelkoren en Caraïbische muziek, later in pleeggezinnen. Als tiener dompelde ze zich vervolgens onder in allerlei Britse subculturen, speelde ze bij een band en ontdekte ze de wereld van spoken word. Anno 2021 specialiseert ze zich in psychedelische r&b met elementen van neosoul, hiphop en jazz waarmee ze onderwerpen als gender, seksualiteit en racisme aansnijdt. Na de ep Letra (2018) en de mixtape Stitches (2019) volgt deze week Butter-Fly, naar eigen zeggen haar meest volwassen werk tot dusver en een poging om queer muziek te herdefiniëren.

Een willekeurige quote: ‘Als tiener zit je vol energie, voel je je erg politiek en wil je de wereld redden. Er heerst het idee dat je daar uitgroeit en een nine-to-five neemt wanneer je ouder wordt. Daar geloof ik niet in.’