Jonas Boel
”Liefde voor muziek’ is weer genadeloos oubollig en hopeloos te wit’
Liefde voor muziek, het muziekprogramma op VTM dat deze week opnieuw van start ging, laat grote kansen liggen, vindt Knack Focus-redacteur Jonas Boel. ‘Vijf seizoenen en nul keer kleur? Anno 2019 is dat dik gebuisd’.
‘Het deed me een beetje denken aan Johnny Cash’, zei Milow, vlak nadat Jan Leyers De Marie Louise van Bart Kaëll naar het Engels verbasterd had tot Mary Louise. Een kaakslag voor The Man In Black, maar ook typerend voor Liefde Voor Muziek, het muziekprogramma van VTM dat maandag aan z’n vijfde seizoen begon.
Cash was namelijk een uitgerangeerde countryzanger, tot hij door Rick Rubin, een hiphop-, metal-, en rockproducer, werd aangespoord om songs op te nemen van ‘alternatieve’ artiesten als Tom Waits, Beck, Soundgarden en Nine Inch Nails. De albumreeks die daaruit volgde, American I tot VI, bracht hernieuwde bloei in Cash’ carrière, diep in de herfst van z’n leven.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Er is dus een parallel met Liefde voor muziek, waarin Vlaamse artiesten van verschillend allooi hun eigen en elkaars songs herontdekken in een andere, niet altijd even frisse context. Er vloeien regelmatig traantjes en iedereen vindt elkaar geweldig in dit familieprogramma dat emo-tv in een realitysausje serveert op muziek.
Behalve Leyers (de grijze vos), Milow (de oude jonge held), en Kaëll (de schlagerzanger) doen dit jaar ook Kommil Foo (de theaterlui), Ilse DeLange (de Hollandse), Stef Kamil Carlens (de rare kwiet), en Laura Tesoro (de jeugdige noot) mee. Net zoals alle vorige seizoenen is Liefde voor muziek ook dit jaar dus genadeloos oubollig, en hopeloos te wit.
‘Liefde voor muziek’ is weer genadeloos oubollig en hopeloos te wit.
Het programma laat namelijk twee hele grote kansen liggen. Enerzijds blijkt de taalstrijd binnen ons muzieklandschap gestreden. Bazart en Oscar and the Wolf delen hetzelfde management en doen beiden een vol Sportpaleis krijsen. Zwangere Guy, Het Zesde Metaal en Ertebrekers zijn allemaal te horen op het hele radionetwerk. Het Vlaams voor de frigoboxtoeristen op het strand van Blankenberge, het Engels voor de intelligentsia in de grootsteden? Voltooid verleden tijd.
Zelfs de polonaise is tegenwoordig hip. Denk aan de op collectieve hysterie onthaalde passage van Willy Sommers, vorig jaar op Pukkelpop, met alternativo’s als Daan en Mauro Pawlowski aan z’n zijde. Toen vorige week Paul Severs overleed, werd hij op Studio Brussel geëerd met een remix-medley van Harde Smart, het dj-duo dat recent een compilatie uitbracht met vergeten, Nederlandstalige grooves uit de Lage Landen.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Muziek in de moedertaal beleeft dus in allerlei vormen een artistieke renaissance, maar dat was niet te horen aan de brave, Engelstalige pop- en rockinterpretaties waarmee Bart Kaëll werd bedacht. Enkel Laura Tesoro smokkelde de 21ste eeuw ietwat in het programma, met haar (weliswaar naar het Engels vertaalde) versie van Sprakeloos, in een r&b-versie. En daarmee komen we aan het tweede pijnpunt van Liefde Voor Muziek: waar zijn de donkere tinten in onze muzikale couleur locale gebleven?
Nooit eerder oogde en klonk ons muzieklandschap zo divers. De dagen dat de broertjes Mosuse en Kid Safari uitzonderingen waren, liggen ver achter ons. Jan Leyers: oké, maar waar zitten onze soul sisters? Milow: vooruit dan, maar waar zijn elf jaar na zijn cover van Ayo Technology onze eigen 50 Cents? In De beste zangers, het Nederlandse programma waar Liefde voor muziek op gebaseerd is, zitten ze namelijk wel, de Caribische, Afrikaanse of Zuid-Amerikaanse Nederlanders. De André Hazes-klassieker Zij gelooft in mij in een Jamaicaans jasje? Kolfje naar de hand van Kenneth Bron, alias Kenny B.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Oké, misschien hadden Baloji, Charlotte Adigéry, Gabriel Rios en Marie Daulne geen zin, andere prioriteiten, of, zoals Stef Kamil Carlens, geen najaarstournee te promoten. Maar hebben de programmamakers ook eens gedacht aan jong bloed als Coely, Blackwave, Zwartwerk, TheColorGrey, Dvtch Norris of Woodie Smalls? En oké, met héél veel zijn ze (nog) niet, maar vijf seizoenen en nul keer kleur? Zelfs niet Brahim vanonder het stof halen, VTM? Anno 2019 is dat dik gebuisd. Want ware liefde voor de muziek bestaat niet zonder liefde voor vernieuwing en liefde voor culturele diversiteit.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier