Lady Blackbird is gelijke delen Tina Turner en Billie Holiday

© National
Jonas Boel
Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

En haar artiestennaam heeft ze ontleend aan Blackbird, een iconisch nummer van Nina Simone dat ze zelf ook zingt. Zonder franjes – haar stem spreekt boekdelen. ‘Maar van mijn uitzinnige outfits blijven ze af!’

Met haar spectaculaire witte afrokapsel – haar handelsmerk –, in een zijden peignoir met een witte maltezer op haar schoot gevleid, een geschilderd portret van Lady Day op de achtergrond en met een kamerbrede glimlach: jazzzangeres Lady Blackbird presenteert het perfecte plaatje wanneer ze ons via Zoom welkom heet in haar appartement in West-Hollywood. In haar ziel laat ze minder makkelijk kijken. Haar precieze leeftijd blijft afgeschermd, haar achtergrond een kluwen losse eindjes. Maar sinds haar debuutalbum Black Acid Soul (2021) is er dus wel die stém. Een robuust, doorleefd en rijkgeschakeerd instrument dat naar de keel grijpt. Lady Blackbird, dat is gelijke delen Tina Turner en Billie Holiday. BBC Radio-icoon Gilles Peterson houdt het op ‘de Grace Jones van de jazz’. Een compliment?

Plots had ik met mijn stem blijkbaar de aandacht van mensen vast. Soms moet je zachter zingen zodat mensen beter beginnen te luisteren.

Lady Blackbird: Oh my goodness, het zal wel zijn, een van de grootste van mijn leven! (lacht) Grace Jones is een van de beste entertainers ooit, natuurlijk ben ik grote fan. Ze is een wilde, en daar hou ik van. Nu maar hopen dat ik de vergelijking eer kan aandoen.

Ook nogal wild van karakter, naar het schijnt: Nina Simone. Je hebt van haar Blackbird, de opener van je debuutalbum, je lijflied gemaakt, zo lijkt het wel. Je moet maar durven.

Lady Blackbird:(lacht) Haar songs coveren is altijd een risico. Maar dat nummer is al zo lang een favoriet van me. Er zit zo veel kracht, rauwheid en diepte in Nina en haar muziek. En ik wist dat ik díé song het juiste gevoel kon meegeven met mijn interpretatie. En gevoel, daar ging het over bij alle songs die we spelen en coveren op die plaat. Maar Blackbird stond bovenaan op het lijstje. Die song heeft het project zijn richting gegeven.

Vroeger maakte je heel andere muziek. De oudere tracks onder je echte naam – Marley Munroe – die ik op Soundcloud terugvond, neigen eerder naar poprock à la Pink of Anastacia.

Lady Blackbird: Ik heb al heel wat watertjes doorzwommen, al veel genres gezongen. Ik hou van rock, van alternatieve muziek, van gospel, jazz… Ik kan zelfs een mondje voor je rappen als je wilt. Die reis heeft me gemaakt tot wie ik ben en hoe ik klink. Dit album is er gekomen dankzij mijn producer Chris Seefried. Hij had een nogal jazzy nummer geschreven dat Nobody’s Sweetheart heet en vroeg me of ik een demo wilde inzingen. De respons daarop was behoorlijk indrukwekkend. Toen Chris die bijvoorbeeld aan zijn therapeut liet horen, barstte die in tranen uit. Dat wil toch wat zeggen? (lacht) Plots had ik met mijn stem blijkbaar de aandacht van mensen vast. Zo begonnen we te denken: wat als we een heel album maken met die gestripte, ingehouden, organische sound? En dat is het geworden, mét Nobody’s Sweetheart. Back to basics. Soms moet je zachter zingen zodat mensen beter beginnen te luisteren. (glimlacht)

Een van de watertjes die je als tiener hebt doorzwommen, is dat van de Christian rock. Bij ons een ver-van-mijn-bedcuriositeit, in de VS big business. Hoe ben je daarin terechtgekomen?

Lady Blackbird: Ook voor mij is dat hele ding een curiositeit, hoor. Ik ben als kind in de kerk beginnen te zingen, en dan is de stap naar commerciële religieuze muziek snel gezet. Maar het is mijn wereld niet. Zodra ik oud genoeg was om zelf mijn levenspad uit te stippelen, ben ik uit die scene gestapt. Ik hou enorm veel van gospel maar van de andere aspecten van de christelijke zaak niet zo heel erg.

Waarom heb je je naam veranderd? Marley Munroe: klinkt toch lekker?

Lady Blackbird: Dat is heel spontaan gebeurd. Tijdens de opnames van deze plaat werd ik plots ‘Lady Blackbird’ genoemd. Dat bleef hangen, en het paste wel bij een project dat als een nieuw begin aanvoelde.

Nieuw begin, inderdaad. Behalve die Soundcloudpagina is er online nauwelijks iets terug te vinden over Marley Munroe. Ik moest denken aan Lana Del Rey, die haar voorgeschiedenis als Lizzy Grant ook zowat van het internet wiste.

Lady Blackbird: Ik ben een grote fan van Lana! Ik snap wat je wilt zeggen. We hebben daar zelf ook al grapjes over gemaakt. We zagen de artikels al voor ons: ‘Who killed Marley Munroe?’(lacht) Maar je moet er niet te veel achter zoeken. Dit is gewoon een nieuw hoofdstuk van een reis die al eventjes bezig is.

Nog één vraag: je speelt zowel op Rock Werchter als op Gent Jazz. Zien we dan twee keer dezelfde of twee keer een andere Lady Blackbird?

Lady Blackbird: Naargelang het publiek passen we de set soms een beetje aan, ja. Zo durft White Rabbit van Jefferson Airplane er al eens in te sluipen. Maar je zult wel altijd de volle Lady Blackbird krijgen, inclusief mijn geliefkoosde kostuums. Want dat was wel een voorwaarde: de muziek strippen, oké, maar van mijn uitzinnige outfits en styling blijven we af! Ik blijf een entertainer.

Lady Blackbird

Donderdag 30/6 op Rock Werchter en op vrijdag 8/7 op Gent Jazz.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Lady Blackbird

Echte naam Marley Munroe.

Afkomstig ‘uit de buurt van Albuquerque, New Mexico’.

Debuteert eind 2021 met het album Black Acid Soul, met daarop veel covers, onder meer van Nina Simone, Tim Hardin, Irma Thomas en Sam Cooke.

Wordt daarin bijgestaan door onder anderen Miles Davis-pianist Deron Johnson en trombonespeler Trombone Shorty.

Voor fans van Billie Holiday, Brittany Howard, Amy Winehouse en Terry Callier.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content