Jasper Maekelberg: ‘Iedereen rond mij is diepongelukkig. Dat is niet hoe het leven hoort te zijn’

Het goede nieuws: Jasper Maekelberg heeft als Faces on TV vijf nieuwe songs verzameld onder de titel Keep Me Close en presenteert die binnenkort in de coronavrije cultuurhuizen. Het slechte nieuws: ze zijn niet gemaakt om al zittend naar te luisteren.

Van de 365 dagen in een jaar zijn er hooguit zeven waarop Jasper Maekelberg op zijn lui gat zit. Het klantenbestand van ’s lands meest gevraagde producer is recent uitgebreid met Mauro Pawlowski en Flying Horseman. Twee tevreden klanten – Balthazar en Nordmann – lieten hem bovendien opnieuw postvatten in de cockpit. Dat was allemaal niet de bedoeling.

Eigenlijk wilde Maekelberg – aan zijn stopwoorden te detecteren: een Gentenaar – zich volop op zijn solowerk storten. In 2018 debuteerde de multi-instrumentalist met Night Funeral, waarmee hij toonde een nog betere muzikant dan producer te zijn. Maar het vele productiewerk van de afgelopen maanden heeft Faces on TV, de naam waaronder hij zijn eigen muziek op de wereld loslaat, niet in de weg gezeten. Corona doet dat nu wél. Met Keep Me Close wil hij optreden. In stomende clubs.

Anno 2020 laat Jasper Maekelberg kleur toe in zijn muziek. Er zit r&b, David Bowie op z’n sensueelst, soul en afropop in Keep Me Close. Waar Faces on TV voorheen in grijs- en zwarttinten componeerde, wil Maekelberg nu zweten en het publiek doen zweten.

Jasper Maekelberg: Ik voel mij als een bom die veilig opgeborgen ligt in een hangar, terwijl die keihard wil ontploffen. Op de woensdag voor de lockdown heb ik een try-out gespeeld om warm te draaien voor een Europese solotournee. Wat sindsdien het dichtst bij een concert is gekomen, was een livestreamsessie – wijs dat zoiets kan, maar het is niet meer dan een doekje voor het bloeden.

Het knaagt vooral omdat deze ep is ontstaan tijdens de periode dat ik solo in het voorprogramma van Balthazar tourde. Ik had destijds het plan opgevat om de nummers van Night Funeral live te remixen op het podium, met een handvol instrumenten en een drumcomputer. Ik had nooit eerder zo gewerkt, en dat heeft een inspirerende periode ingeluid: die tournee heeft het geluid van Keep Me Close bepaald.

Night Funeral was ook een break-upplaat, de uitloper van een donkere periode. Ik heb in totaal langer dan een jaar met dat album getourd en gaandeweg zijn de songs veel extraverter geworden. Als je de eerste show met de laatste vergelijkt: dat is een wereld van verschil. Ik was een tijd erg in mezelf gekeerd, maar ik ben onderweg ontbolsterd.

Klinkt alsof optreden je een dosis gelukzaligheid heeft opgeleverd.

Maekelberg: Ik heb de laatste jaren veel over mezelf geleerd. Zo is het nog duidelijker geworden dat de muziek die ik maak veel vertelt over hoe ik in mijn vel zit. Hoe gelukkiger ik ben, hoe opgewekter. Door te touren ben ik gegroeid als mens en muzikant. (met blinkende ogen) Ik heb heel Europa gezien, hè! Weg zijn van huis, nieuwe indrukken opdoen, touren heeft mij veel gegeven.

Ten tijde van Night Funeral ben je van Gent naar Brussel verhuisd. Was dat uit noodzaak?

Maekelberg:Ja. Ik voelde de drang om andere oorden op te zoeken. (denkt na) In Gent kun je alleen op café gaan en kom je met zekerheid een bekende tegen. Alle muzikanten wonen er op een zakdoek, het gaat altíjd over muziek. Ik wilde eens elders wonen, waar de mensen mij niet kennen.

Ik heb uiteindelijk slechts een jaar in Brussel gewoond. Op persoonlijk vlak heeft die verhuizing mij geholpen. Mezelf loskoppelen van mijn roots was nodig om een stap vooruit te zetten in het leven. In Brussel doe je in elke wijk nieuwe indrukken op, wat toch een groot verschil is met Gent, waar ik elke uithoek ken. Ik ben nog niet klaar met Brussel. Misschien verhuis ik wel terug naar daar.

Terwijl je pas vorig jaar de liefde bent gevolgd naar Antwerpen.

Maekelberg: Billie (singer-songwriter Billie Leyers, dochter van Jan Leyers, nvdr.) is van Antwerpen, dus dat was een logische stap. Ik heb hier ook vrienden. Soms overweeg ik om weer naar Gent te verhuizen, Hamburg vind ik ook wijs. (schokschoudert) Het maakt mij eigenlijk niet uit waar ik woon. Ik hou mij voorlopig niet bezig met settelen of de zoektocht naar het perfecte huis. Zolang ik maar een ruimte heb waar ik muziek kan maken. Dat mag gerust een tourbus zijn. Ik zit al te lang binnen. Ik wil losbreken.

Hoe verstikkend is deze periode voor jou?

Maekelberg: De eerste weken van de lockdown waren inspirerend. De maatregelen waren toen ook duidelijk. Je moest binnenblijven, en dat beviel mij wel. Nu leef je constant in twijfel: wat mag wel, wat mag niet? Het is een rare, frustrerende periode. Natúúrlijk pieker ik. Ik heb een ep klaar die mij herinnert aan een leven dat in het verleden ligt: wie weet wanneer door Europa touren opnieuw tot de mogelijkheden behoort? Deze nummers moeten op een podium tot leven komen. Het is muziek die uitnodigt tot bewegen. Binnenkort spelen we voor een zittend publiek met een mondmasker op: da’s kut, hè.

Iedereen rond mij is fucking ongelukkig. Echt diepongelukkig. Dat is niet hoe het leven hoort te zijn. Ik ben daar minder vatbaar voor, denk ik, omdat ik van nature een eenzaat ben. Deze rotperiode bepaalt mijn gemoed niet. Ik ben tenslotte niet alleen, wat natuurlijk veel doet. Ik zit in met de mensen die diep zitten of er alleen voor staan.

Rond de release van Night Funeral vertelde je in interviews dat je niet langer in de ware liefde gelooft. Is dat geloof terug?

Maekelberg: (lange stilte) Ik vind dat een nutteloze gedachte om mee bezig te zijn. Ik denk gewoon niet meer zo. Vroeger had ik de neiging om eindeloos te malen over de dingen des levens – over mijn muziek, over de liefde, enzovoort. Het heeft gewoon geen zin om je hoofd daarover te breken. Dat heb ik de laatste jaren afgeleerd.

Wat was de aanleiding?

Maekelberg:Ik heb gelezen over het boeddhisme. Ik ga niet beweren dat ik verlicht ben, maar ik heb wel mijn oogkleppen afgezet. In mijn naaste omgeving was iedereen daar al langer mee bezig, wat mij intrigeerde. Mediteren, bijvoorbeeld, was een eyeopener. Ik heb de neiging om op de verkeerde manier introvert te zijn. Ik blijf maar malen. Nu kan ik daar afstand van nemen.

Was mindfulness…

Maekelberg: (grinnikt) Wat een kutwoord.

Vat die term wel wat je vooruithelpt?

Maekelberg:Goh, ik weet vooral dat ik het een kutwoord vind. (lacht)

Er zijn periodes dat ik dagelijks mediteer. Dat was overigens een reden waarom de lockdown mij beviel: er kwam ruimte in mijn agenda en ik heb die kans gegrepen om mij daarin te verdiepen, om bij zinnen te komen. Wat het met mij doet, is moeilijk onder woorden te brengen, maar het helpt mij wel. Ik herinner mij dat mijn ouders vroeger ook met meditatie bezig waren.

Zit ingetogenheid in je genen?

Maekelberg:Ik weet het niet. Misschien wel. Mijn ouders zijn van West-Vlaanderen. (lacht) Het zit gewoon niet in mij om te zweven, al weet ik niet of dat te maken heeft met mijn opvoeding.

Bij de familie Leyers is het inderdaad anders gesteld: zij zijn één brok energie. Het is eigenlijk wel opmerkelijk hoe groot het verschil is tussen hen en mij. Ik vind die opgewektheid zalig, hoor. Ze nemen mij ook zoals ik ben, denk ik. Dat hoop ik toch. (lachje)

Je bent ingetogen maar wel gedreven. Vanwaar komt dat?

Maekelberg: Ik heb mij altijd op één ding tegelijk toegespitst. Als ik ergens voor ga, ga ik er vollen bak voor. Voor ik muziek had, ging mijn volledige aandacht naar atletiek. Ik dreef mezelf tot uitersten. Die ingesteldheid heb ik altijd gehad. Nadat ik door een groeispurt heb moeten stoppen met atletiek op niveau, heb ik mij vol op de muziek gestort.

In het verleden heb je gezegd dat je vaker een dag of moment moet prikken om rust in te bouwen. Lukt dat?

Maekelberg: Billie is daar goed in, ik niet. (lacht) Wat ik daarnet bedoelde met malen, slaat ook hierop: ‘stop’ zeggen lukt mij niet. Daarom vind ik meditatie zo boeiend. Wanneer het mij te veel wordt, weet ik: neem eens pauze, Jasper, ga even mediteren. Vroeger was ik heelder dagen bezig met hetzelfde, zonder daar ook maar even afstand van te nemen. Al moet ik wel toegeven: ik heb mijn pauzeknop gevonden, maar ik benut hem niet zo goed.

Je vindt slaap naar verluidt ‘ongelofelijk saai’. Ben je allergisch voor verveling?

Maekelberg: (grinnikt) Mega. Allergisch voor verveling: dat vat het eigenlijk mooi samen. Als ik ergens mee klaar ben, wil ik mij metéén op iets nieuws storten. Dat is al mijn hele leven zo.

Ik zou een leven waarbij slaap onnodig is zalig vinden. Maar het is vrij essentieel, heb ik de laatste tijd gemerkt. Ik heb ondervonden dat ik slaap nodig heb om de energie op te brengen die vereist is om te functioneren zoals ik wil.

Die constante drang naar meer: vloek je daarop?

Maekelberg: Enorm. Ik droom ervan om ooit op een berg in Italië te belanden met een boek en dat ik daarvan kan genieten. Dat is voorlopig niet aan de orde.

Er gaat geen dag voorbij dat ik niets doe. In augustus hebben Billie en ik één week niets gedaan. Ik heb boeken gelezen. Ik ben zwaar verbrand. Maar ik heb bovenal genóten van die tijd. Op zulke momenten denk ik: Jasper, doe eens normaal en stop met al die bullshit. Die gedachte waait echter snel weer over.

Je doet ook gewoon veel. Dit jaar alleen al heb je met Nordmann, Mauro Pawlowski, Balthazar en Flying Horseman gewerkt. Tussendoor heb je Keep Me Close afgewerkt.

Maekelberg:Het was initieel niet de bedoeling om zo veel te doen. Maar kijk, het is toch maar weer gebeurd. (droog) Ik ben gewoon graag bezig met goede muziek, en de artiesten die mij benaderd hebben, waren toevallig allemaal goede muzikanten. Ik zou vaker nee moeten zeggen, maar dan mis ik de kans om aan goede muziek te werken of interessante mensen te ontmoeten. Ik zég trouwens vaak nee, hoor. (lacht)

Is een leven zonder Faces on TV leefbaar?

Maekelberg: Ik zal altijd eigen muziek blijven maken. Altijd. (denkt na) Je hebt enerzijds Jasper de producer, die anderen helpt bouwen, en anderzijds Jasper de muzikant, die zelf wil bouwen. Ik kan mij niet neerleggen bij een leven als producer. Alle indrukken die je op tournee opdoet, de plekken waar de muziek je brengt: daarvoor doe ik het.

De media schetsen het beeld dat je eerder producer bent dan muzikant.

Maekelberg: (lacht) Da’s raar, hè. Dat is gezien de grote hoeveelheid productiewerk, zeker? Ik heb mij daar over gezet. I don’t care. Schrijf wat je wilt. Ik bén ook Jasper van Balthazar, Flying Horseman, Nordmann… Als ik iets produceer, zit er veel van mezelf in. Anders begin ik er niet aan. Ik ga nooit zomaar aan een paar knoppen draaien en zeggen: hey, klinkt goed!