Interview: Iwein Segers over zijn familie

Cabaretier, komiek en professionele eilandbewoner Iwein Segers neemt met Familie Segers een nieuwe bocht in zijn carrière.

De familie Segers stelde op 7 februari het album ‘Over andere mensen’ voor in de Ancienne Belgique. Samen met gitarist Raf Ilsbroekx, Joey Lim op de contrabas en als tweede stem Naïma Joris van Isbells brengt Segers doodeerlijke kleinkunst. Het collectief werd naar het schijnt gevormd na een ’toevallige ontmoeting’ tussen Ilsbroekx en Segers.

Segers: Dat klinkt natuurlijk romantisch, maar ook daarvoor was ik enorm graag met muziek bezig. In het verleden zong ik ook al bij Jezus. Het heeft bij mij dus altijd gekriebeld om muziek te maken. En hoewel we met Jezus Engelstalige rock brengen, leek Nederlands me een evidente keuze. Ik vind het namelijk redelijk absurd dat in België blijkbaar Engelstalige pop en rock de norm zijn. Daar hebben we toch logischerwijs helemaal geen traditie in? Kleinkunst kent daarentegen wel een geschiedenis. Daarom wilde ik ook dat genre brengen.’

Hoe mogen de mensen je nu omschrijven: als een zingende komiek of een komische zanger? Segers: ‘Eigenlijk vind ik die twee benamingen allebei kortzichtig. In ons land geldt blijkbaar het spreekwoord ‘schoenmaker, blijf bij je leest’. Iedereen drukt een artiest graag in een hokje. Omschrijf me liever als een cabaretier, of een kleinkunstenaar. De mensen verwachten blijkbaar dat je als komiek alleen maar moppen vertelt, terwijl ik zoveel meer wil doen.’

Het album is vrij duister van toon. Niet iets wat je zou verwachten van iemand die bekend is geworden met comedy. Op je website schrijf je dan ook dat ‘het tijd is om serieus genomen te worden.’ Segers: ‘Het is toch geen taboe om eens serieus te zijn? Tegenwoordig moet elke presentator grappig zijn. Kijk maar naar De laatste show of luister naar Studio Brussel. Daarbij, die ietwat sombere stijl is ook gewoon een deel van mijn persoonlijkheid. En de teksten zijn vaak zo overdreven triest, dat mensen er volgens mij wel de ironie van zullen inzien. Het is een soort van galgenhumor.’

Het woord ‘God’ komt vrij vaak terug in je songteksten. Schuilt er een vroom man in Iwein Segers? Segers: ‘Ik speelde vroeger inderdaad al bij Jezus, en ik ben opgegroeid in Jezus-Eik. Maar vroom zou ik mezelf niet noemen. ik ga nooit naar de kerk, maar het onzichtbare instituut dat alles bestuurt boeit me wel. De kerk is ook zo iets universeel herkenbaar, dat ze iedereen op een bepaalde manier prikkelt. Maar het album gaat toch vooral over blijven of weggaan, en opvallend veel over de dood, wat ik ook zelf pas later heb opgemerkt.’

Heeft je passage in Expeditie Robinson je veranderd als artiest? Segers: ‘Dat kan ik onmogelijk ontkennen. Als Brusselaar was het contrast tussen een bruisende stad en een onbewoond eiland ontnuchterend. Je stapt daar immers niet gewoon de deur uit om een pint te gaan drinken. De rust deed me zo’n deugd dat ik me voornam om ook thuis die lijn door te trekken. Maar na twee weken zit je natuurlijk al terug in de Quick.’

Wat ligt er nog in het verschiet voor Iwein en zijn familie? Segers: ‘Het is de bedoeling om geleidelijk aan meer woord in onze optredens te verwerken. Op die manier blijft het voor onszelf maar ook voor ons publiek boeiend. Met de band gaan we onze pijlen op Nederland richten. In een zaal zoals de AB Club komt onze muziek het best tot z’n recht, en die heb je in Nederland veel meer dan in België. Ook de culturele centra in eigen land zijn een doelwit, al zijn die voorlopig nog niet erg happig. Hoogstwaarschijnlijk mijn eigen schuld, omdat ik nu plots weer met iets anders dan comedy bezig ben.
Het kriebelt ook om te schrijven. Mijn debuut ligt al een tijdje klaar, maar naar het schijnt moet je altijd vier jaar wachten alvorens je publiceert. Helaas moet je vaak even lang zoeken naar een uitgever, dus we zien wel hoe dat project uitdraait.’

‘Over andere mensen’ ligt vanaf 14 februari in de winkel.
Bekijk de clip van ‘Geef me nooit of te nimmer’:



Pieter Claes