Industrialpionier Sleazy overleden

Peter ‘Sleazy’ Christopherson is op 55-jarige leeftijd. De man stond met Throbbing Gristle mee aan de basis van het industrialgenre.

Peter ‘Sleazy’ Christopherson is op 55-jarige leeftijd in Thailand overleden. De man stond met Throbbing Gristle mee aan de basis van het industrialgenre. Met Coil werd zonder meer een van de grootste muzikanten uit de experimentelere uithoeken van de jaren tachtig.

Naast muzikant was Peter Christopherson ook actief als regisseur, ontwerper en fotograaf. Zo was hij al op jonge leeftijd een van de drie partners in designfirma Hipgnosis, dat onder meer hoezen maakte voor Pink Floyd, Led Zeppelin en XTC. De covers van Peter Gabriels eerste drie solo-lp’s zijn helemaal van Sleazy’s hand.

Met Throbbing Gristle – slang voor bonkende erectie – stond hij mee aan de basis van het industrialgenre. Toen die groep ermee ophield, begon hij met Genesis P-Orridge Psychic TV, dat grossierde in duistere mystiek: lieflijke kerkgezangen konden bijvoorbeeld Charles Mansoncomposities verhullen. Na enkele platen hield Christopherson het ook hier voor bekeken en begon hij met zanger John Balance aan zijn langdurigste muzikale project. Coil toonde meteen ook waar de grootste muzikale knowhow van Psychic TV zat.

De eerste platen – we zitten nog steeds in de gothisch zwarte jaren tachtig – waren doordrenkt van decadentie, occultisme en horror. Niet toevallig duikt Virgin Pruneszanger op in het ijzingwekkende ‘Tenderness of Wolves’. Hun cover van Tainted Love, het eerste benefietnummer voor aids, is typisch: het ritme is weg, de melodie wordt tergend traag gespeeld op klokken, Balance’ zang druipt van de wellust. Als een eucharistieviering in een darkroom.

Balance en Christopherson zijn zelf een koppel, en de aidsepidemie, die al vroeg in de homogemeenschap hard toesloeg – Coil verloor enkele vrienden aan de ziekte – tekent de opvolger, Horse Rotorvator. Nog steeds een van de allermooiste Coilnummers staat op dit tweede album: ‘Ostia (The Death of Pasolini)’ is met zijn slepende, welluidende, maar duistere melodieën een voorbode van wat komen zal. De titel van een van die latere werkstukken, Musick to Play in the Dark, is wat dat betreft veelzeggend. Zang, drums, songs blijven vaak achterwege, de nummers schuiven hoe langer hoe meer in de richting van hypnotiserende drones. Coil zal ook de soundtrack verzorgen voor enkele van de latere films van wijlen Derek Jarman, met name Blue en The Angelic Conversation. Jarman gebruikt daarin met name homoerotische beelden en duistere landschappen waardoor twee mannen een reis maken naar hun eigen verlangens. Hij noemt de film ‘een droomwereld, een wereld van magie en ritueel’. Coil refereert even graag aan figuren als William Burroughs, Ostin Spare en Aleister Crowley.

Coil stopt ermee na de dood van Balance, die in november 2004 thuis een dodelijke val van de trap maakt. Christopherson verhuist naar Thailand en richt Soisong op, een project met de Rus CoH. De immer wervelende melodieën in instrumentale, onerische stukken liggen duidelijk in het verlengde van het late Coil. Recent nog nam Christopherson deel aan de reünie van Throbbing Gristle.

Bij het muzikantengilde is Coil – en dus Christopherson – overigens altijd invloedrijk geweest. Vorig jaar verscheen onder de noemer This Immortal Coil nog een huldeplaat waaraan onder meer Bonnie Prince Billy, Yann Tiersen en DAAU meewerkten. Trent Reznor, frontman van Nine Inch Nails, heeft zijn nieuwste project genoemd naar de eerste officiële release van Coil: How to Destroy Angels.

Kris Jacobs

Soisong op MySpace