In première: TheColorGrey gaat kopje-onder voor de clip van ‘Nothing At All’

Muzikaal zet TheColorGrey met zijn nieuwe single een stapje omhoog, visueel mocht het deze keer bescheiden blijven om de boodschap niet te overstemmen: ‘Veel gelovigen beseffen niet dat hun religie hun blik op het leven een beetje kan beperken.’

Een tip: als u Nothing At All, de nieuwe single van TheColorGrey, wil beluisteren, stel u dan niet tevreden met de radio edit, maar ga meteen voor de vijf minuten lange versie mét de uitgesponnen outro. Daarin laat de Antwerpse rapper, die als Will Michiels door het leven gaat, namelijk zijn liveband voor het eerst volledig loosgaan in een op de pelvis mikkende jam zoals u die ook weleens van Snarky Puppy of The Free Nationals hoort.

Gitarist Niel Soetaert is al jaren zijn muzikale partner in crime, legt Will Michiels uit, en ook de baslijntjes van Ralph Hermans konden we eerder al horen in nummers van TheColorGrey. ‘Toetsenist Lorenzo Kobina heeft zijn reputatie gekweekt op jams in het Antwerpse’, vertelt Michiels. ‘Hij is amper negentien, supergetalenteerd en zorgt voor kleur in de groep. Ik maak black music, een full white band achter mij zou raar zijn.’

En dan zijn er nog Pieter ‘Juicy the DJ’ Vochten, die onlangs debuteerde met zijn donkere elektronicaproject First, en James Williams. ‘Wellicht de beste drummer van België’, zegt Michiels trots. ‘Hij werd mij trouwens aangeraden door Dries Laheye, de bassist van Stuff en Brzvll .’

Shitload aan demo’s

‘Ik luister heel veel naar soul uit de jaren zestig en zeventig en wilde zelf allang zo’n nummer maken, maar alleen op mijn kamertje, zonder deftige muzikanten, wilde ik daar niet aan beginnen. Met deze band lukte het wel om Nothing At All, een ideetje dat ik al jaren in mijn schuif had liggen, af te werken.’

Michiels vertrok voor de tekst van zijn nummer vanuit herinneringen aan zijn jeugd in Antwerpen. ‘Cool with the calendar where september is ramadhan / Cool with the places my momma took me the age of nine’, zingt hij. ‘Ik ging weleens met mijn moeder mee naar de mis en ik ging naar school in de jodenbuurt, maar ik stelde mij daar toen geen vragen bij. Gaandeweg heb ik ontdekt dat die vragen van de andere kant soms wel kwamen. Zelf geloof ik niet, maar wil ik wel oproepen om ons als samenleving meer te focussen op wat we gemeenschappelijk hebben. Veel gelovigen beseffen niet dat hun religie hun blik op het leven een beetje kan beperken.’

Die boodschap mocht voor Michiels niet worden ondergesneeuwd door een overdadige clip. Een surrealistisch draaiende stoel en enkele onderwatershots, meer versiering verdraagt het nummer volgens hem niet. ‘Daarvoor moest ik vrij diep en zo lang mogelijk onder water blijven. Niet gemakkelijk’, lacht Michiels, die met het dream team achter hem duidelijk een nieuwe adem gevonden heeft, eentje die steeds minder naar Craig David en steeds meer naar Anderson .Paak ruikt. Michiels heeft alvast een schrijverskamp met zijn band vastgelegd in Kalmthout – het Compton van de Kempen. ‘En er ligt nu al een shitload aan demo’s klaar.’

1.0TheColorGrey