In première: Ramses Van den Eede maakt komaf met zijn imago op ‘The Figure of Speech’

Percussionist en professioneel schreeuwer Ramses Van den Eede ruilt zijn noiserockformaties in voor een openhartig soloproject. Bekijk de videoclip voor The Figure of Speech hier in première.

Wie had gedacht dat Ramses Van den Eede, de man die drumt bij Teen Creeps en danst met tl-lampen bij Gentse noiserockformatie Hypochristmutreefuzz ook heel ingetogen en oprecht kon klinken? De drummer turned singer-songwriter besloot net voor zijn dertigste verjaardag een soloproject uit de grond te stampen met artiesten als Harry Nilsson en John Lennon als voorbeelden. Hij gaf de buffetpiano van zijn verhuizende broer onderdak, dook in Erik Satie en het resultaat is een soloproject dat best (lees: helemaal) anders is dan wat we van Van den Eede gewoon zijn.

‘Hypo (Hypochristmutreefuzz voor ingewijden, nvdr.) vertrok vanuit de nood om muziek te maken die ik nergens hoorde’, legt Van den Eede uit. ‘Ik laat er al mijn inspiraties de vrije loop: er zit hiphop in, maar even goed rock en edm. Ik zing over dingen waar ik het moeilijk mee heb, zoals emetofobie (angst voor overgeven), hypochondrie (ziektevrees) en liefdesverdriet. Bij Hypo verschuilt de inhoud zich achter een wall of sound, nu kan je de tekst wel degelijk verstaan. Dat is het verschil.’

Toen hij Hypochristmutreefuzz opstartte, was Van den Eede nog vooral een drummer. Hij vond het moeilijk om te zingen: ‘Ik schaamde me een beetje’. Maar zoals dat gaat, komt met de tijd de zelfzekerheid. Of we het nu hebben over zingen of in het algemeen. ‘Als je ouder wordt, geef je steeds minder om wat mensen van je denken. Je wordt meer jezelf. Ik heb het gevoel dat ik terugkeer naar wie ik was als kind, vóór ik bewust werd van mijn imago.’

Motorbootje

Daar gaat Van den Eede’s eerste worp onder zijn eigen naam over. Noem The Figure of Speech een zoektocht naar zichzelf, de ep is vooral het relaas van een man met een halve voet in de jaren dertig die heel bewust is van hoe mensen naar hem kijken. Hij besluit er een eigen draai aan te geven, want ‘elke persoonlijkheid is tegenstrijdig’, klinkt het. Zo is hij in The Philanthropist de Ramses die graag ziet en graag gezien wil worden. In The Lone Wolf wil hij dan weer alleen zijn. Hij schreef het nummer toen hij spijt kreeg van een relatiebreuk. Het titelnummer gaat over imago’s, en op cover Isolation houdt hij gewoon van John Lennon.

Dat is allemaal niet zo serieus als het klinkt. Een prepuberale Van den Eede was de clown van zijn familie en wou toneel maken, net zoals zijn zussen en vader, acteur Peter Van den Eede. Een clown is hij ook (een beetje) in de clip voor The Figure of Speech. Op een stormachtige dag voer hij met een cameraman, een regisseur en een motorbootje naar een eiland in de Oosterschelde, net over de grens. Aangezien de motor het voor bekeken hield, konden ze niet zomaar even terug aan wal om eten wippen. Moe en hongerig als ze waren, kreeg het gezelschap plots energie. Het resultaat is een speelse Van den Eede die recht in de camera kijkt (‘echt not done eigenlijk’) en basklarinet speelt (‘heel cheesy’).

Live haalt Van den Eede er dan weer zijn bandleden van Hypochristmutreefuzz bij. In tegenstelling tot de donderende groep, zou zijn soloproject wél voor een tegenwoordig zittend publiek werken. ‘En dan graag in een theater ofzo. Zoals Frank Sinatra.’ Komt die toneelcarrière dan toch nog van de grond. Maar eerst gaat hij zijn verjaardag vieren.

YouTubevideo480https://www.youtube.com/1.0The Figure Of Speech – Ramses Van den Eede360344Ramses Van den Eede459https://i.ytimg.com/vi/suZokzNWL5U/hqdefault.jpghttps://www.youtube.com/channel/UCSO436Lu8kcdFgZl0lkQtgw