In première: In ‘Desire’ bouwt Vincent Coomans zichzelf opnieuw op na een periode van rouw

© Damon De Backer
Tobias Cobbaert

Hoe kan je na een rouwproces weer zonder schuldgevoelens naar dingen verlangen en van het leven genieten? Vincent Coomans zoekt het uit in Desire, met behulp van een zwarte paspop en een paar rode hakken.

Verlangen, afstand en rouw. Dat zijn de centrale thema’s in de muziek van Vincent Coomans, artist in residence bij Muziekcentrum Dranouter. Naar de oorsprong van die rouw hoeven we niet ver te zoeken. ‘Op amper drie jaar ben ik veel mensen in mijn directe omgeving verloren: een beste vriend, mijn grootouders, mijn schoonvader en mijn schoonzus. Uiteraard heeft zo’n opeenstapeling van rouwprocessen mij sterk beïnvloed tijdens het musiceren.’

Volgens Coomans is verlangen een inherent deel van zo’n rouwproces. ‘Wanneer je getroffen wordt door verlies, dan kom je in een soort survivalmodus terecht. Op het moment zelf lijkt dat een eindeloze toestand, en dan ga je verlangen naar een soort roes om daar weer uit te raken. Er heerst constant een sluimerend verlangen naar een betere situatie.’

Afstand, de laatste pijler in Coomans’ teksten, kwam al uitgebreid aan bod op zijn debuut-ep Can’t you see that I slowly distance myself from you. ‘Eerst een vooral gaat dat over de afstanden die tussen personen heersen. Toen mijn schoonvader en –zus overleden, gingen mijn vriendin en ik allebei door een rouwproces, maar voor haar was die relatie nog anders dan voor mij. Daarnaast ben ik in die periode ook vader geworden, waardoor ik door heel wat tegenstrijdige emoties werd geslingerd. Dan ga je reflecteren op je eigen jeugd en over de band met je eigen vader, over wat je allemaal anders wil doen. Er zit ook wat coming of age in: nu ik ouder ben, kan ik met de juiste afstand terugblikken op mijn jeugd.’

De grote wederopbouw

Begin volgend jaar komt Coomans’ debuutalbum The great rebuild uit. Een titel met een dubbele betekenis. ‘Ik ben afkomstig van Ieper, waar “de grote wederopbouw” uiteraard met de oorlog verbonden is. Dat is ook een reflectie op mijn eigen rouwprocessen. Net als de stad ga ik ook mezelf heropbouwen na een zware periode. Niet om het origineel te reconstrueren, maar om een nieuw, sterker geheel te maken.’

Met de eerste single Desire laat Coomans meteen horen dat dezelfde thema’s vanop zijn ep opnieuw uitgebreid aan bod zullen komen. Zoals de titel al doet vermoeden, gaat Desire vooral over verlangen, maar ook over de schuldgevoelens die Coomans daarbij ervaart. ‘Wanneer je rouwt wordt het moeilijk om te genieten van dingen, omdat je je schuldig voelt tegenover die persoon die er niet meer is. Het lijkt bijna ongepast of abnormaal. Na zo’n rouwproces moet je die sociale codes precies opnieuw leren. Hoe gaat dat nu weer om je even goed te voelen? Volgens mij herkennen veel mensen zich daarin. Mijn vriendin heeft bijvoorbeeld dezelfde beweging gemaakt. Als dichteres beschreef ze in haar poëzie datzelfde gevoel, en we merkten pas achteraf dat wij in onze eigen werken dezelfde ervaringen bewerkten.’

Lichamelijke vervreemding

Om de videoclip voor Desire te realiseren, schakelde Coomans de hulp in van schrijver en visueel artiest Sandro van der Leeuw. ‘De tekstgaat ook over een soort vervreemding tot je eigen lichaam. Mochten we nu alle emotionele bagage achterwege laten en onszelf herleiden tot ons lichaam, zouden we er dan anders naar kijken? De wereld anders ervaren? Vanwege die thema’s dacht ik aan Sandro. Ik volg hem al een tijdje, en zijn werk gaat ook heel vaak over die verhouding tot het lichaam.’

Van der Leeuw ging meteen aan de slag met zijn eigen lichaam. In de clip voor Desire zien we hem bijna naakt in intieme poses liggen. Hij omhelst een paspop, maar die kan je tegen de zwarte achtergrond bijna niet zien. ‘Hoe Sandro die paspop erin betrok, vond ik heel straf. Uiteindelijk is dat ook een lichaam, maar net niet, waardoor die vervreemding sterk weergegeven wordt.

Enkel van der Leeuws rode hakken, die het geheel iets androgyn geven, zorgen voor kleur in video. ‘Je wordt in de clip inderdaad constant op het verkeerde been gezet. Is het een man? Of toch vrouw? Het voelt bijna alsof je door een sleutelgat naar iemands intieme setting zit te kijken. Er schuilt een soort ongemakkelijkheid in het staren naar een lichaam in zo’n pure vorm. Ondertussen is het voor de kijker ook een soort zoektocht: naar wie of wat ben ik nu eigenlijk echt aan het kijken?’

Zintuiglijke connectie

Het is een zoektocht die Coomans’ eigen proces reflecteert. ‘Tijdens zo’n rouwproces lijkt het alsof je geest en je lichaam niet meer synchroon lopen. Enerzijds had ik veel last van angsten en paniekaanvallen. Langs de andere kant leek het alsof mijn lichaam verdoofd was, waardoor ik veel dingen gewoon niet meer voelde. De connectie met mijn zintuigen was zoek. Het is een soort trance waar je uit wil ontwaken, en dat gevoel heb ik in de tekst neergeschreven.’

Ondertussen is het Coomans al enigszins gelukt om die connectie opnieuw te vinden. ‘Natuurlijk is het een proces waarbij je soms van de ene oever naar de andere geslingerd wordt. De ene dag gaat het beter dan de andere. Maar met verloop van tijd heb je steeds meer goede dagen. Nu het album gaat uitkomen, merk ik ook wel dat ik er een zekere afstand van kan nemen. Het is gezond om het los te laten.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

The great rebuild van Vincent Coomans verschijnt in januari 2023 via Illuminine Records

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content