Uit nood om een zachtere kant van zichzelf te ontdekken, brengt Harry Descamps (Whorses, No Prisoners) breekbare nummers uit onder zijn eigen naam. En nee, zijn eerste solosingle Salad No More is geen aanklacht tegen slaatjes.
Het grote publiek leerde hem kennen door zijn deelname aan Huis Gemaakt, maar muziekliefhebbers associëren Harry Descamps vooral met stevige bands als Whorses en No Prisoners. Diezelfde rockfans zullen misschien verrast zijn wanneer ze luisteren naar de eerste solosingle van de Kortrijkenaar. Op Salad No More laat Descamps namelijk een intiemere, akoestische kant van zichzelf horen. ‘Ik heb nooit de neiging gehad om me aan één genre vast te hangen,’ vertelt de singer-songwriter. ‘De nummers die ik voor Whorses schreef, zijn vaak ook begonnen op een akoestische gitaar. Soms kwamen daar dan simpelere nummers van vier akkoorden uit, en we hebben geprobeerd om die op de debuutplaat van Whorses te verwerken, maar dat krijg je niet altijd verkocht. Ik voelde de nood om ook m’n eigen ding te doen, en een wat zachtere kant van mezelf te ontdekken.’
Daarom brengt Harry Descamps nu voor het eerst onder zijn eigen naam uit. Niet als Harry Gagger, de gekscherende naam die hij tijdens zijn eerste soloshows hanteerde. ‘Hoewel ik altijd al frontman ben geweest, was het een grote drempel om onder mijn eigen naam te spelen. Mijn ego reikte precies niet ver genoeg. Uiteindelijk heeft mijn omgeving me gepusht om die grote stap toch te zetten en me daar een veilig gevoel rond gegeven.’
Of Descamps al nieuwe dingen over zichzelf heeft ontdekt tijdens deze muzikale zelfontdekking? ‘Banink,’ lacht hij in zijn West-Vlaamse tongval. ‘Het leven blijft een zoektocht. Ik denk niet dat er ooit een dag komt waarop ik alles begrijp.’
Feest en verderf
Een eindeloze zoektocht, maar daarom geen zinloze. Salad No More bijt de spits van Descamps’ solocarrière af. ‘Een anthem over de afgelopen twee jaar,’ zoals de muzikant het omschrijft. In deze single beschrijft Descamps hoe hij zichzelf verloor in een waas van plezier. ‘Ik heb een tijdje in Gent gewoond. Een periode van veel plezier, maar minstens even veel verderf. Als je niet goed oplet, is het daar elke dag feest, en dat kan gevaarlijk worden.’
‘I’m on the run,’ zingt Descamps in het nummer. Naar eigen zeggen gebruikte hij het feestleven om te ontsnappen aan felle emoties waar hij die periode mee worstelde. ‘Ondertussen zijn die gelukkig gestagneerd. Het gaat nog steeds op een neer, maar je wordt iedere dag een beetje ouder en wijzer. In die periode had ik eventjes nood aan die uitlaatklep. En het positieve is dat je er achteraf een nummer over kan schrijven. (lacht)’
Als songwriter boetseerde Descamps die escapistische feestperiode tot een woordspeling. Salad No More is geen protestlied tegen slaatjes, maar een verbastering van ‘sell it no more’ – een woordspeling die Descamps aan medemuzikant en goede vriend Pieter-Paul Devos (Kapitan Korsakov, Raketkanon) toewijdt. Met dit woordspelletje wil Descamps geen praatjes meer verkopen. ‘Wanneer je door zo’n periode gaat, moet je soms eens eerlijk tegen jezelf zijn. Je kan zoveel uitspreken dat je je leven gaat beteren als je wil, zonder ook effectief iets te veranderen blijf je erin hangen.’
Vader en zoon
Officieel is Harry Descamps met een soloproject begonnen, maar hij spreekt vol lof over zijn bandleden die hem daarbij ondersteunen. ‘Allemaal fantastische muzikanten,’ zegt hij over Wouter Spaens (gitaar & backing), Tijl Van de Casteele (drum & backing), Ellen Vanneste (viool & backing), Peter Olemans (piano) en Dick Descamps (bas). Wie de link bij het lezen van die laatste achternaam al begon te leggen: Dick Descamps is Harry’s vader. Hij is een van de mensen die zijn zoon aanmoedigde om onder zijn eigen naam te spelen. Zelf vindt de singer-songwriter het niet ongemakkelijk om zichzelf bloot te geven in nummers waar zijn vader aan meewerkt. ‘Integendeel. Ik heb een heel goede band met mijn vader, en zonder hem had ik deze nummers waarschijnlijk nooit uitgebracht. Voor hem heb ik geen geheimen. Daarnaast is het gewoon een geweldige bassist met het hart op de juiste plaats, een deugd om naast te spelen.’
Op artistiek vlak werkt Descamps sowieso graag met mensen die hem dierbaar zijn. De videoclip voor Salad No More, die de waas van het feestleven uitbeeldt, werd bijvoorbeeld gemaakt door het bevriende kunstenaarskoppel Sarah Neutkens en Alexander Deprez. ‘Alexander ken ik al heel lang, want we hebben nog samen in de klas gezeten. Daarna zijn we elkaar even uit het oog verloren, maar zo’n tien jaar geleden zijn we elkaar weer gekruist en meteen heel goede vrienden geworden. Ook voor Whorses had hij al veel gedaan, en ik heb onlangs nog muziek gemaakt voor een teaser voor een van zijn projecten. Het is een constante wisselwerking tussen goeie vrienden.’
Vulle anskoentjes
En dan is er nog de bijhorende persfoto die werd gemaakt door Femke Appeltans, eveneens een goeie vriendin. Daarop zien we Descamps poseren met ‘vulle anskoentjes’, zoals hij sappig naar zijn vuile handschoenen verwijst. ‘Tijdens fotoshoots neemt Femke regelmatig objecten mee waarvan je denkt, “what the fuck?” Maar eigenlijk vond ik het wel goed om voor zo’n fragiele plaat toch een stoere foto nemen.’
Achter de naam Harry Gagger verschuilt hij zich niet meer, maar in de persfoto wilde Descamps dus toch nog even voor een hardere noot zorgen. Laat dat contrast je echter niet afleiden van de intimiteit die de singer-songwriter in Salad No More laat horen. Bekijk de videoclip hieronder.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier