In première: de huilende pompelmoes van Borokov Borokov
Arne Omloop verlaat Borokov Borokov. De twee overblijvende groepsleden schreven met Pomelo een afscheidsnummer, en daarbij zingen ze voor het eerst in het Engels.
En toen waren ze nog met twee. Arne Omloop verlaat Borokov Borkov, waardoor Boris Van den Eynden en Noah Melis als duo verdergaan. Veel zal er volgens de overblijvende groepsleden niet veranderen, op een ding na. ‘Onze nieuwe plaat is helemaal in het Engels geschreven. We hebben jarenlang in andere talen gezongen omdat Arne geen Engels kon, en het zou jammer zijn om hem in een groep te laten spelen waarvan hij de teksten niet verstond,’ vertelt Van den Eynden. ‘Bovendien staan er geen samenwerkingen op het volgende album. Doordat we geen externe mensen nodig hadden om Arne te begeleiden, konden Noah en ik alles zelf doen.’
Een eerste voorsmaakje van die Engelstalige plaat krijgen we in de vorm van het afscheidsnummer Pomelo. ‘Arne heet Arne Omloop, maar eigenlijk is hij ook Arno Pomelo. Het is een beetje een Jekyll & Hyde-situatie. Arno Pomelo is trouwens de goede versie die zich wél kan concentreren, iets wat Arne Omloop helemaal niet kan.’
Woede en wodka
Uit de tekst van Pomelo blijkt wel dat de twee heren hun groepsmakker gaan missen. ‘Boris heeft heel het nummer al huilend ingezongen. Daarna heb ik het gemixt, en ook toen zijn er traantjes gevallen,’ vertelt Melis. ‘Eigenlijk gaat heel de plaat over verlies en over uitroeiing. Het is ons meest kwade album tot nu toe. Al gaan de luisteraars dat niet per se merken.’
Met die luisteraars werd tijdens het schrijven sowieso geen rekening gehouden. Melis en Van den Eynden zeggen dat het volledige album voor Omloop is geschreven. ‘Heel de plaat zit vol klanken die enkel Arne kan horen, precies een hondenfluitje op zijn maat.’
Toch is het verlies van Omloop niet de enige rode draad doorheen het album. Ook qua songtitels kunnen eventuele luisteraars een patroon opmerken. ‘Meteen nadat Arne het nieuws had gemeld, hebben we twee nummers geschreven. Die heetten Pomelo en Pianissimo. Toevallig waren dat twee titels die begonnen met P en eindigden op O, dus dat zijn we dan maar over de hele tracklist blijven doen. Oorspronkelijk was onze albumtitel ook geen woord, maar een foto van een huilende patat, naar potato’.
Waarom een aardappel? ‘Daar maak je wodka van, en als je daar niet mee oplet word je blind. Dat verwijst naar onze blinde ambitie.’
Huilende pompelmoes
Wie wel heeft opgelet met de wodka, kan gelukkig nog kijken naar de videoclip voor Pomelo. Doordat die bijna volledig uit gratis stockbeelden is opgebouwd, heeft die iets erg bevreemdends. Zeker wanneer de beelden van een gelukkig gezinnetje plots verstoord worden door een jongetje dat met een VR-bril rondloopt en niet deelneemt aan het familieleven.
In die virtuele realiteit is de jongen aan het kijken naar beelden van een pompelmoes, zoals een pomelo in het Nederlands heet. ‘Voor de video hadden we 10.000 euro aan subsidies gekregen, die we allemaal aan het animeren van die pompelmoes hebben gespendeerd,’ beweert Van den Eynden. ‘Het belangrijkste is dat de pompelmoes aan het verdrinken is in zijn eigen tranen. Zo hebben we de opdracht toch aan de animator gegeven, of dat gelukt is laat ik in het midden. Wij hebben alleszins gehuild toen we de factuur kregen.’
Na dit verhelderende gesprek vragen Van den Eynden en Melis me nog of ik van plan ben om naar de MIA’s te gaan. ‘Wij hebben namelijk uitnodigingen gekregen, maar zijn niet van plan om die te gebruiken. Enkel Arne gaat, die vindt dat blijkbaar leuk.’ Helaas verschijnt dit artikel pas wanneer de MIA’s al voorbij zijn en kunnen we de uitnodiging van Borokov Borokov dus niet meer verloten. Maar wie Omloop na zijn vertrek bij de groep nog eens wil zien, kan de MIA’s van 2024 al in zijn agenda schrijven.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier