Hyperpopster Dorian Electra vindt schoonheid in cringe: ‘linkse mensen nemen zichzelf te serieus’

Tobias Cobbaert

Voor Dorian Electra, wellicht de enige artiest die Pussy Riot en Village People op hetzelfde nummer kreeg, is absurde internethumor de meest logische manier om progressieve ideeën te verspreiden. Liefst met een harstylebeat eronder.

Wie vanavond een hoop mensen in fedora’s, fursuits en andere bizarre internetoutfits richting de Botanique ziet trekken, is niet vergeten dat de nieuwe editie van FACTS er vanavond plaatsvindt. Wel treedt hyperpopster Dorian Electra er op. Die (Dorian Electra is non-binair en gebruikt die/hen/hun voornaamwoorden) komt er My Agenda live voorstellen, misschien wel het wildste album van 2020

Die plaat was een hectische cocktail van hyperpop, hardstyle, metal, middeleeuwse muziek en nog enkele microgenres. Daarnaast pikken de teksten van Electra gretig uit de absurde internetcultuur van vandaag. Zeggen de frasen ‘edgelord’, ’turning the frogs gay’ of ‘I’m a gentleman, m’lady’ u helemaal niets? Dan hebt u nog heel wat online inleeswerk te doen voordat u My Agenda naar waarde kan schatten. Waar u er misschien een digitale Steen van Rosetta voor nodig hebt, past Dorians internetlingo echter perfect in het wereldje van vooruitstrevende popsterren als Charli XCX en 100 Gecs. Bovendien zit er meer achter dan enkel wat bulderlachen, zoals Dorian zelf graag uitlegt wanneer we hen even bellen op hun tourbus.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Eerst en vooral: My Agenda is veel extremer dan je vorige album Flamboyant. Wat is er gebeurd?

Dorian Electra:(lacht) Ik kreeg gewoon zin om alles tot het extreme te pushen! Wat is er leuker dan al die invloeden van hardstyle, metal, middeleeuwse invloeden en meer tot een waanzinnig geheel te boetseren? En ik ben heel blij dat ik het nu eindelijk live kan brengen, want nu ik het publiek erop zie losgaan besef ik dat het in clubcontext nog beter tot z’n recht komt.

De plaat kwam uit in volle coronaperiode, toen er geen shows waren. Was die energie een manier om het gebrek aan optredens te compenseren?

Electra: Eigenlijk niet. Het grootste deel van het materiaal had ik al geschreven voordat de pandemie de wereld overviel. Het was dus iets dat sowieso al in mij zat en er in deze vorm uit moest komen. Nu ik die nummers alsnog wel voor een publiek kan brengen en zie hoe enthousiast de mensen erop reageren, ben ik wel gemotiveerd om nog meer hardstyle te maken. (gniffelt)

Met al die uiteenlopende invloeden in je eigen muziek, kan ik me niet echt inbeelden hoe je playlist eruit ziet wanneer je thuis zit te ontspannen.

Electra: Het grappige is dat ik thuis eigenlijk bitter weinig muziek luister, omdat het al mijn aandacht opzuigt en ik daardoor niets anders meer kan doen. Nu op mijn tourbus heb ik bijvoorbeeld een handvol albums die ik op repeat luister, omdat ik die al quasi vanbuiten ken en ze daarom minder plek in mijn hoofd opeisen. Daar zit eerlijk gezegd ook niet echt een lijn in, ik heb geen bepaald genre van voorkeur. Je zou het misschien niet verwachten, maar soms luister ik zelfs wat progressieve rock uit de seventies. En andere keren gooi ik wat Gregoriaanse gezangen in de mix, dus daarom misschien de middeleeuwse invloeden. (lacht)

Even all over the place zijn de gastbijdragen op je album. Je bent wellicht de enige persoon die erin geslaagd is om Pussy Riot en Village People op hetzelfde nummer te krijgen.

Electra: Voor de duidelijkheid: elke feature is gekozen omdat die artiest in mijn verhaal paste, niet omdat ik zomaar de grootst mogelijke namen op mijn tracklist wou krijgen. Village People heb ik bijvoorbeeld gekozen omdat het gay iconen zijn die ook door de bredere heterocultuur omarmd werden en ik zo mijn boodschap bij een breder publiek kan krijgen. De gay agenda pushen, zeg maar, waar het nummer ook over gaat. (Lacht) Village People waren trouwens heel enthousiast om aan het nummer mee te werken omdat ze grote fans waren van Pussy Riot. Zo is dat allemaal erg makkelijk samengekomen, heel cool.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

In je muziek bespreek je inderdaad veel sociaal relevante thema’s, zoals homoseksualiteit, genderidentiteit en kapitalisme. Je kiest er echter voor om die te filteren door een lens van absurde internethumor.

Electra: Het leven is dan ook compleet absurd, dus volgens mij is dat vaak de beste manier om dingen te bespreken. Daarnaast vind ik dat mensen met een linkse ideologie zichzelf vaak veel te serieus nemen. Dat droge intellectualisme en gebrek aan humor stoot zoveel mensen af. Al die zaken rond genderidentiteit, voornaamwoorden,… Het heeft allemaal iets heel absurd, en het is zinloos om dat te ontkennen. Als we onze progressieve ideeën willen verspreiden, mogen we onszelf niet zo elitair opstellen. Door er zelf lol mee te hebben en te lachen, hoop ik nieuwe mensen in ons verhaal te betrekken.

Daarnaast, en ik weet dat dat nogal tegenstrijdig is, zit er ook een beetje een internet troll in mij die ervan geniet om steeds verder en extremer te gaan en te zien hoe mensen afhaken omdat het too much wordt. (lacht)

In je nummers en video’s lijk je vooral dingen over te nemen die het internet typisch als ‘cringe’ bestempelt.

Electra: We leven in interessante tijden, waarin de grens tussen ‘cringe’ en ‘cool’ eigenlijk niet meer bestaat. Alles is een grote hutsepot geworden waar niemand nog een duidelijk lijn in kan trekken. Vroeger praatten mensen soms over cycli in kunst en mode, waarin alles om de twintig jaar terugkwam en weer hip werd. Maar dat is tegenwoordig toch onhoudbaar? Nu komt alles om de tien of zelfs vijf jaar al terug, en iedereen denkt er het zijne over. Niets is nog volledig cool of cringe.

Ik wil ook benadrukken dat ik er niets gemeen mee bedoel wanneer ik me in mijn video’s als neckbeard of furry verkleed. Je zou daarnaar kunnen kijken en denken dat ik die mensen wil uitlachen, maar voor mij is het net heel empowering. Ik zoek de schoonheid in de cringe, iedereen moet zich comfortabel voelen zoals die is.

Komen je fans ook in fedora’s en fursuits naar je shows?

Electra:(enthousiast) Ja! Vroeger vond ik niets leuker dan mezelf te verkleden voor een show of een feestje, dus ik vond het heerlijk om de afgelopen shows te zien hoe wild het publiek zich uitgedost had. Ik hoop dat jullie in Brussel niet zullen onderdoen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Ik denk dat we ongeveer even oud zijn, en dat je zo’n tien jaar geleden dus ook het internettijdperk hebt meegemaakt waarin de algemene tendens was om feminisme ‘cringe’ te noemen. Is je huidige esthetiek een reactie daarop?

Electra: Ik heb die periode inderdaad beleefd waarin SJW’s (SJW staat voor social justice warrior, een spotnaam waarmee progressieve mensen op het internet benoemd worden) het mikpunt van spot waren. Ik ben daar destijds ook wel door gevormd. Vroeger wilde ik mezelf geen feminist noemen. “Ik vind dat iedereen gelijk is, waarom zou je de nadruk op vrouwen leggen,” je kent het riedeltje wel. Dat kwam ook omdat ik de wereld en de geschiedenis nog niet goed kende en niet begreep waar die sociale bewegingen vandaan kwamen, wat nu wel het geval is. Via mijn eigen werk probeer ik nu bruggen te bouwen en andere mensen te bereiken die misschien in dat ‘anti-SJW’ konijnenhol getuimeld zijn. Via mijn internethumor kan ik iemand uit de klauwen van de alt-right redden.

Denk je echt dat iemand die zichzelf met alt-right associeert een Dorian Electra video zal begrijpen, laat staan waarderen?

Electra: Ja, oprecht wel! Ik denk dat veel mensen naar zulke extreme ideologieën grijpen omdat ze zich eenzaam en onbegrepen voelen. Mijn werk sluit aan bij die onlinewereld, maar laat een compleet ander perspectief zien. Op die manier zullen ze misschien iets leren over progressieve ideeën, en zelfs over zichzelf. Ik denk dat mensen via mijn werk, of dat van andere queer artiesten, zelfs kunnen beseffen dat ze zelf ook transgender zijn, en door ons te zien hun eigen identiteit makkelijker kunnen aanvaarden.

Over andere artiesten gesproken: wanneer men over jouw muziek spreekt en die probeert te categoriseren, word je al snel op de diverse hoop van de hyperpop gegooid. Een term waar veel van diezelfde artiesten al hun ongenoegen over uitten.

Electra: Zelf sta ik nogal neutraal tegenover die term, maar ik snap waarom anderen die niet fijn vinden. Mensen willen niet zomaar gecategoriseerd worden. Daarnaast zijn artiesten volgens mij bang om met een bepaald label geassocieerd te worden, om daarna hun carrière te zien uitdoven wanneer de hyperpoptrend voorbij is – wat sowieso gaat gebeuren. Iedereen wil labels overstijgen. Toch vind ik het wel handig om een term te hebben waarmee je over muziek en de scene errond kan praten. Ik zie hyperpop eerder als een bepaalde mindset dan als een genre. Het is een groep mensen die experimentele muziek maken, zonder compleet lak te hebben aan catchy melodieën. In bijvoorbeeld punk of avant-garde gooien de artiesten de aanstekelijke ideeën in hun muziek vaak compleet overboord, terwijl hyperpop die net gaat omarmen, maar er toch iets radicaal nieuws mee doet. Vanaf we het gaan hebben over specifieke geluiden, zoals “de hyperpopdrums”, verlies ik echter mijn interesse.

Of we het nu hyperpop noemen of niet, er is ongetwijfeld een scene, en die trekt opvallend veel trans en non-binaire artiesten aan.

Electra: Ik denk dat we in elke genre stilaan meer queer artiesten zien, maar het valt inderdaad niet te ontkennen dat er in hyperpop een grote concentratie is. Volgens mij heeft dat ook te maken met die manier van denken, het doorbreken van barrières en open staan voor alle invloeden. Al vind ik persoonlijk dat er momenteel iets te veel focus op genderidentiteit ligt in de scene, tot op het punt dat sommige mensen druk voelen om zichzelf als queer te presenteren terwijl ze dat niet zijn. Alsof ze er anders niet bij zouden horen. Dat is ook weer niet de bedoeling. We zijn meer dan dat, en we moeten ook niet zo inclusief zijn dat we anderen weer gaan uitsluiten.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content