Creatief Vlaanderen maakt de balans op van de voorbije maanden. Als huiscartoonist van De Standaard zet Lectrr zichzelf zo goed als dagelijks in the picture. Maar zijn palet is breder dan dat.
Lectrr: Ik schrijf columns, teken strips, maak artistiek werk… Zo heb ik vorig jaar het scenario geschreven voor de strips van Red Rider. Ik merk dat ik, als ik alleen maar politieke cartoons maak, heel snel een onaangename mens word met een vertekend beeld van de wereld. Dan wil ik al wel eens tien cartoons over stoma’s tekenen. (lacht)
Daar kikkert een mens van op.
Lectrr: Voilà. Het is eens iets anders, en door met zo’n opdrachtgever af te spreken kom ik tenminste nog eens buiten. Anders begin ik ’s morgens gewoon te tekenen en blijf ik tekenen tot ’s nachts. Creëren is een obsesie. Nu, niet alles wat ik doe, is bedoeld om het daglicht te zien. Ik maak veel dingen voor mezelf, of om bij te leren over de stiel.
Cultuur beleef je dus hoofdzakelijk binnenshuis.
Lectrr: Ik ben een extreme bibliofiel, ik woon in een huis vol boeken. Van opleiding ben ik grafisch vormgever, dus ik zie ook graag mooie boeken, zelfs al zijn ze niet interessant. De jongste tijd vertoef ik vaak in de Engelstalige literatuur, vooral bij John Higgs. Die heeft de voorbije jaren over van alles en nog wat geschreven. Zijn belangrijkste boek is een overzicht van de kunst van de twintigste eeuw, Stranger Than We Can Imagine, dat ook is vertaald. Geen schoolse kunstgeschiedenisles, maar een verkenning van kleine hoekjes en rare verhaaltjes over kunstenaars. Hij maakt daarin veel bokkensprongen, maar op een vreemde manier zijn die wel zinvol. Heel incoherent coherent.
Waarover gaat zijn andere werk zoal?
Lectrr: Hij heeft een boek geschreven over The KLF, dat elektro- en kunstduo dat ooit, in de jaren 90 een miljoen pond in de fik heeft gestoken en vervolgens langs parochiale centra toerde om mensen te vragen waaróm ze dat hadden gedaan – zelf wisten ze het niet.
(lacht) Ook I Have America Surrounded, zijn boek over lsd-paus Timothy Leary, is fantastisch: een absurd verhaal over hoe Leary uit een Californische gevangenis ontsnapt en naar Algerije vlucht, daar onder de hoede van gevluchte Black Panthers komt te staan, waarna hij weer vlucht, naar Zwitserland en later Afghanistan…. Je denkt dat Higgs het opblaast, maar het blijkt gewoon allemaal waar te zijn.
The Odditorium, de podcast die je graag had aangestipt, ligt vermoedelijk in dezelfde knotsgekke lijn.
Lectrr: Iedere week kiest The Odditorium een thema of een vergeten figuur uit de creatieve wereld, op het subversieve af. Ooit hadden ze een aflevering over Elsa von Freytag-Loringhoven, de Duitse barones die onlangs de werkelijke bedenkster werd genoemd van Fontaine van Marcel Duchamp – dat urinoir dus. Dat soort personages belichten ze constant: oplichters, excentriekelingen, magiërs, obsessievelingen… Ik zet die podcast op tijdens het werken, en soms val ik van mijn stoel van verbazing, van het lachen, of van hoe veel invloed het ongewone toch vaak op het gewone heeft gehad.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
