Froze, de man van ‘Witte wolke’: ‘Ik ben bereid te bloeden om het tot succesvolle artiest te schoppen’

© Jonas Lampens
Elmo Lê van Medewerker Knack Focus

Zijn vader schonk Jan De Wilde De eerste sneeuw en De fanfare van honger en dorst. Zelf heeft Froze na jaren ploeteren eindelijk zijn eerste successingle beet. ‘Dat net dit nummer al weken in De Afrekening staat, is een persoonlijke overwinning.’ En als het van hem afhangt, is Witte wolke nog maar het begin. De opvolger is net uit.

Die opvolger is De ballade van Suzanne, een herwerking van de Nederlandstalige klassieker Suzanne van VOF de Kunst, mét medewerking van VOF-zanger Nol Havens. Froze hoopt na het dodelijk catchy Witte wolke – een veelgevraagd nummer tijdens De Warmste Week en al enkele maanden niet weg te slaan uit De Afrekening én de Vlaamse Top 50 – zo een tweede radiohitje op rij te scoren.

Het werd stilaan tijd: Froze – echte naam: Fritz Tavernier, zoon van liedjesschrijver Lieven Tavernier – komt nu pas bovendrijven, maar draait al langer mee. In Gent maakte hij deel uit van hiphopcollectief Rauw en Onbesproken. In 2016 haalde hij als soloartiest de finale van De Nieuwe Lichting van Studio Brussel, een jaar later bracht hij de ep Desalniettemin uit bij Top Notch, huis van vertrouwen voor nederhop, maar kort daarna verdween hij van de radar.

Tot hij afgelopen najaar via Facebook, YouTube en Instagram (en per post voor enkele abonnees) kortverhalen begon te lossen, veelal niet langer dan luttele paragrafen. In die Brieven uit Brussel dissecteert hij zijn nieuwe leven in de hoofdstad – Froze verhuisde in 2016 naar Brussel. ‘Maar ik ben geen Brusselaar’, benadrukt hij. ‘Ik ben een Gentenaar. Ik voel mij een toerist, ik kom hier gewoon de lucht opsnuiven.’

Ik ben bereid te bloeden om het tot succesvolle artiest te schoppen. Daardoor moeten er andere dingen wijken, maar zo is het nu eenmaal.

Wat heeft die verhuizing uit Gent in gang gezet?

Froze: Eén: Gent inspireerde mij niet meer. (voorzichtig) Ik hou van mijn stad, maar mijn verhaal daar was uitgezongen. Brussel is rauw, terwijl Gent afgelikt en braaf aan het worden is. En twee: mijn contract in Gent liep af, waarop de antikraakorganisatie waarvan ik huurde, vroeg waar ik naartoe wilde. Ik dacht meteen aan Brussel, en Elsene in het bijzonder, hoewel ik daar niemand kende, met uitzondering van één vriendin. Het idee om in een grootstad te wonen sprak mij enorm aan. Naar Brussel verhuizen was een realitycheck, zeker als je uit een kleine gemeenschap als Gent komt.

Was het makkelijk aarden in Brussel?

Froze: Nee. (lacht) Ik woon hier nu vier jaar, de eerste twee waren overweldigend waren. Daarom kom ik nu pas met die Brieven naar buiten. Het heeft zot lang geduurd om alle ervaringen te verwerken. Ik heb mezelf gepusht om uit te gaan, om nieuwe vrienden te maken. De mensen maken de stad, dus vond ik het belangrijk om hard en snel te leven. Ik heb een homie die een jaar na mij verhuisd is en hier in dezelfde blok woont, maar in tegenstelling tot mij heeft hij niet het gevoel dat hij hier lééft, omdat hij nauwelijks buitenkomt.

Volgens Google werk je wel nog steeds in Gent, als sociaal werker.

Froze: Ik ga twee dagen in de week op en af. Ik heb het daar lang moeilijk mee gehad, omdat ik door het pendelen heimwee kreeg naar vroeger. Je moet sterk in je schoenen staan om helemaal alleen in een nieuwe stad te landen. (denkt na) Dankzij die job kan ik risico’s nemen en mij toeleggen op mijn muziek. Het is soms harken om rond te komen, maar dat vind ik niet erg. Ik neem vrede met een sober leven.

Ik heb altijd al halftijds gewerkt, want ik heb een plan: doorbreken met mijn muziek. Dat roept soms twijfels op, bij mijn moeder in het bijzonder: ‘Is het geen tijd voor kinderen? Of een eigen huis?’ Ik begrijp haar, maar ik wil vol voor de muziek gaan. Ik behoud mijn job, omdat ik niet volledig afhankelijk wil zijn van de muziek, omdat ik anders misschien commerciële en foute keuzes zou maken. Maar ook: ik ken mezelf. Ik ben een kluizenaarstype. (lacht) Zonder job zou ik het huis misschien niet verlaten.

Vanwaar komt die Brieven uit Brussel?

Froze:Mijn vader is ook artiest en schrijver. Hij heeft vroeger een boek geschreven, Eenbijzonder kind, met kortverhalen die hij elke maand ging voorlezen op de radio. Een van mijn beste jeugdherinneringen is dat ik in de living naar mijn vader aan het luisteren was. Als vierjarige kende ik die stukjes vanbuiten. Wanneer ik ze nu hoor, krijg ik het moeilijk. (ontroerd) Het leek mij mooi de traditie in ere te houden, op mijn manier.

Wil je op termijn ook een boek uitbrengen?

Froze:Dat is een doel. Maar ik wil véél shit doen: een theaterstuk schrijven, een kortfilm maken, een boek uitbrengen. Ik wil verhalen vertellen in verschillende vormen. Met het ouder worden zal duidelijk worden wat ik het liefst doe. Maar een boek schrijven is op dit moment nog niet aan de orde, daar wil ik mijn tijd voor nemen. Ik heb de laatste jaren ontzettend veel songs geschreven die ik nooit heb uitgebracht. Ik kan ze moeilijk eeuwig op mijn computer bewaren, dus daar wil ik nu mee aan de slag. Ik heb het gevoel dat ik op een kantelpunt zit. Ik wil al mijn energie in muziek steken, in het vergroten van mijn publiek.

Froze, de man van 'Witte wolke': 'Ik ben bereid te bloeden om het tot succesvolle artiest te schoppen'
© Jonas Lampens

Over kantelpunten gesproken. Toen je in 2016 de finale van De Nieuwe Lichting bereikte, had je de platenfirma’s voor het uitkiezen. Je tekende uiteindelijk bij het toonaangevende Top Notch.

Froze:Dat was een jongensdroom die uitkwam. Mijn vrienden en ik hebben toen hard en lang gefeest. (lacht) Ik was hoopvol voor de toekomst. Ik was natuurlijk al langer bezig, en dat bevestigde dat ik op de goede weg was.

Je hebt bij Top Notch uiteindelijk één ep uitgebracht, Desalniettemin.

Froze: We hadden andere verwachtingen van elkaar, denk ik. (voorzichtig) Ik praat daar niet graag over. Ik had de indruk dat mijn input niet werd geapprecieerd, terwijl ik die periode extreem veel heb geschreven, op het maniakale af. Ik legde mijn ziel bloot, maar ik kreeg geen of weinig feedback. (teleurgesteld) Het werkte gewoon niet.

Tot het besef komen dat het niet klikt, was fucking hartverscheurend. Ik was daar kapot van. Ik heb zitten blèten toen die samenwerking op haar einde liep. Ik leefde mijn droom, en die droom was niet zoals ik me hem had voorgesteld. Ik neem mezelf niets kwalijk, ik heb alles gegeven, maar natúúrlijk ben je op zo’n moment teleurgesteld in jezelf.

Op je successingle Witte wolke klinkt het: ‘Ge moet blijven geloven in uzelf, ook al lijken uw dromen zo ver weg.’

Froze:Ik heb Witte wolke geschreven tijdens mijn laatste maanden bij Top Notch. Ik voelde dat er iets scheef zat, dus dacht ik: ik zet gewoon al mijn dromen op papier. Ik heb dat nummer uiteindelijk ingestuurd – in een andere versie – en de reactie was niet echt positief. Het is daarna door alle labels die ik contacteerde afgewezen, terwijl ik ervan overtuigd was dat het zou aanslaan. Ik zat diep, ja, mijn vertrouwen was geschonden. Was ik dan echt de enige die dat een goed nummer vond? Dat ik nu al wekenlang met uitgerekend dat liedje in De Afrekening sta, is een persoonlijke overwinning.

Terwijl bij jou de ene teleurstelling op de andere volgde, waren hiphop en rap aan een opmars bezig. Dacht je: waarom breken andere rappers wél door en ik niet?

Froze: Uiteraard! (lacht) Tijdens die moeilijke periode heeft een homie mij erop gewezen dat elke artiest door een moeilijke fase gaat. De Belpop-documentaires bevestigen dat: Luc De Vos, een held van mij, heeft ook een zwaar parcours gereden. Ik ben wel blij dat ik nu pas succes heb met een single. Ik zal nog moeilijke momenten meemaken, maar door alle tegenslagen sta ik wel sterker in mijn schoenen.

Toen iemand je via Instagram vroeg waarom je zo underrated bent, antwoordde je ‘omdat ik geduld heb’. Voel jij je onderschat?

Froze:Eigenlijk wel, maar dat is niet per se een slechte positie. Daardoor honger ik naar meer. Je kunt als kind tot de ster van morgen gebombardeerd worden, maar dat biedt je nog geen zekerheid op een duurzame carrière. Kijk naar Macaulay Culkin uit Home Alone. Ik zou geen ander verhaal willen vertellen dan dit. Alles wat mij tot nu toe is overkomen, is fucking wijs – de pieken én de dalen.

Ik zit graag, misschien te graag, in mijn eigen hoofd, en dat is niet altijd even gezond.

Je vader zei ooit over zijn carrière: ‘Ik heb van de Heer een opdracht gekregen.’ Deel jij die overtuiging?

Froze: In christelijk opzicht niet, maar mijn vader evenmin, denk ik. (lacht) Ik wil veel bereiken in het leven, en dat ik daar tot nu toe niet in ben geslaagd, zorgt voor constante pijn. Maar ik ben bereid te bloeden om het tot een succesvolle artiest te schoppen. Daardoor moeten er dingen wijken in mijn leven, maar zo is het nu eenmaal.

Mijn hele leven staat in het teken van muziek. Ik wéét van mezelf dat ik goed kan schrijven. Er zijn weinig dudes in België van mijn niveau. Daar ben ik van overtuigd, ja.

Wat heb je nog van je vader?

Froze: De werkethiek. Ik kan soms dagen schaven aan één zin, elke lettergreep moet goed zitten. (denkt na) Ik ben ook net als mijn vader een gesloten persoon, hoewel dat bij mij gebeterd is. Ik zit graag, misschien te graag, in mijn eigen hoofd, en dat is niet altijd even gezond. Al probeer ik steeds minder het isolement op te zoeken. Vroeger kon ik tot ’s nachts aan mijn teksten schrijven, nu weet ik dat het soms beter is om rond middernacht te stoppen.

Ze noemen je vader de koning van de bescheidenheid. Jij schommelt tussen arrogantie en naïviteit. In Witte wolke rap je: ‘Ik wil de beste rapper van België zijn, en ik ga niet stoppen tot ik die level bereik.’

Froze:Da’s een goeie omschrijving. (lacht) Ik vind dat je zeker mag zijn van je stuk. Als je iets af hebt, mag je toch trots zijn? Op dat vlak zit mijn vader anders in elkaar. Hij gaat kwaad zijn dat ik dit zeg, maar er staat een filmpje op YouTube van De laatste show met Mark Uytterhoeven, waarin ze Jan De Wilde en hem interviewen, maar hij durft gewoon niets zeggen. (grinnikt) Hij had ook altijd zenuwen als hij moest optreden. Daar heb ik minder last van.

Je hebt op sociale media meermaals verkondigd dat je in de zomer van 2020 op een groot festival zult staan. Hoe staat het daarmee?

Froze: Er is nog niets concreet. (lachje) Ik weet nog niet welk festival het gaat worden, maar als het lukt, gaat het wijs zijn. Nu ja, ik heb die wens intussen zo vaak uitgesproken… Er is geen weg terug.

De ballade van Suzanne

Nu uit, in eigen beheer.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Froze

Geboren als Fritz Tavernier in Gent in 1988.

Zoon van liedjesschrijver en zanger Lieven Tavernier, die voor onder anderen Thé Lau, Jan De Wilde en Flip Kowlier heeft gewerkt.

Verhuist in 2016 van Gent naar Brussel. Schrijft over zijn ervaringen daar onder de noemer Brieven uit Brussel.

Debuteert in 2011 als Froze met Sprookjes duren niet lang.

Herwerkt voor zijn nieuwste single De balade van Suzanne de Nederlandstalige klassieker Suzanne van VOF de Kunst.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content