Brak Focus: ik ging naar Atsusacon en dompelde me onder in de wereld van anime, manga en cosplay dating shows

Een hele zomer lang gidst Brak Focus u zo budgetvriendelijk mogelijk doorheen de alternatieve festivalkalender. Vandaag: Atsusacon, een conventie voor liefhebbers van Japanse popcultuur.

Wanneer ik het ICC te Gent betreed, voel ik me meteen als een vis op het droge. Overal rond me lopen mensen in kleurrijke pakjes rond, verkleed met wolvenoren, in jurkjes van dienstmeiden, met groteske fantasiewapens, in pruiken in alle kleuren van de regenboog,… Een groep mensen is ook volledig in legeroutfit uitgedost, inclusief zware geweren. Het zal wel cosplay uit een of andere game zijn, maar toch schrik ik elke keer wanneer ik ze om de hoek tegenkom.

Los daarvan voel ik me in mijn zwarte broek en dito T-shirt op z’n zachtst gezegd nogal underdressed.

Niet dat ik op voorhand niet wist waar ik aan begon. Ik ben namelijk beland op Atsusacon, een conventie voor liefhebbers van Japanse popcultuur. Denk aan FACTS, maar dan specifiek toegespitst op het land van de rijzende zon. Anime, manga, Japanse videogames, cosplay,… Alles komt er uitgebreid aan bod.

Het specifieke thema van Atsusacon is dit jaar ‘isekai’. Dat is een narratief genre waarin het hoofdpersonage wordt herboren in of getransporteerd naar een compleet nieuwe, fantasierijke wereld, waar die de regels en gewoontes van diens nieuwe omgeving moet leren kennen. Er valt een parallel te trekken met hoe ik me bij aankomst voel.

Met een nieuwsgierige blik begeef ik me door de eerste gangen waar elke bezoeker van Atsusacon zich doorheen moet bewegen. Al snel wordt duidelijk dat “budgetvriendelijk festival” hier heel hard afhangt van hoe geïnteresseerd je bent in de Japanse cultuur, en hoe goed je met geld kan omspringen. Elke bezoeker wordt namelijk begroet door een lange stroom marktkraampjes, waar ze werkelijk van alles verkopen. Van cosplaypruiken over Pokémonkaarten en schijnbaar eindeloze hoeveelheden mangaboekjes tot zelfs “mystery packets”: bruine zakken waarvan je enkel weet welk thema erin aan bod zal komen (doorgaans een animefranchise), zonder te weten wat je nu precies zal krijgen.

Als neutrale toeschouwer begint mijn portefeuille gelukkig niet al te hard te jeuken en kan ik me vrij probleemloos naar de eerste gratis activiteit begeven: Dance Revolution Dance. Voor wie er niet mee bekend is: dat is een game waarbij de spelers op een soort platform gaat staan, met in elke richting een pijl waarop je je voeten kan bewegen. De bedoeling is dat je het ritme van de muziek volgt en op de juiste momenten je voeten op de juiste pijl zet. Aanvankelijk heb ik wat koudwatervrees, maar een enthousiaste medewerker weet me toch te overtuigen om een ronde mee te spelen. Ik haal een uitstekende score. Weliswaar omdat mijn spel op de laagste moeilijkheid staat, waardoor ik slechts om de drie seconden eens een voet moet bewegen. Op een of andere manier voelt dat een pak gênanter dan wanneer ik op een hogere moeilijkheidsgraad gewoon op m’n bek was gegaan.

Aangezien ik meer een klassieke festivalganger ben, die het liefst toekijkt hoe andere mensen performen zonder zelf actief deel te moeten nemen, begeef ik me vervolgens naar het auditorium. Daar staat een performance gepland van de voor mij onbekende Sakura Sailors. Net voordat de show gaat beginnen, haalt iedereen me plots lichtgevende buizen boven. Blijkbaar is dat een gebruik waar ik niets van wist. Wanneer de performance begint, verschijnen er zes vrouwen in fantasierijke zeemansoutfits die aan de serie Sailor Moon doen denken. Drie kwartier lang lopen ze te playbacken op upbeat J-popnummers, terwijl het publiek het ritme aangeeft met hun gloeilampen. Ik begrijp het niet zo goed, maar de rest van de aanwezigen lijkt enthousiast.

Na de ietwat schoolfeestachtige performance van Sakura Sailors blijf ik gewoon zitten. Volgens de planning zou er nu namelijk een ‘cosplay dating show’ moeten plaatsvinden, en ik ben erg benieuwd wat dat nu precies inhoudt. Exact wat de naam impliceert, zo blijkt. Drie kandidaten, waaronder iemand in legeroutfit en iemand anders met een rode clownsneus, krijgen de kans om met spitsvondige antwoorden iemand te verleiden die hen pas na afloop te zien krijgt. ‘Hoe zou je jezelf kort omschrijven?’ is de eerste vraag. ‘Chaos en verwoesting’ antwoordt de vrouw met de clownsneus. Het antwoord valt in de smaak. Wie dacht dat geeks over het algemeen vredig en ingetogen zijn: dat blijkt niet helemaal te kloppen. Ook bij de kindvriendelijkheid van het evenement moeten we enkele vraagtekens plaatsen. ‘Mag ik het format omkeren en de persoon die we willen daten zelf een vraag stellen,’ stelt Clownsneus voor. Het mag. ‘Zou je liever een penis als neus hebben, of een neus als penis?’ Hilariteit alom.

Als afsluiter heeft de hoofdrolspeler van de avond naar eigen zeggen nog een vraag ‘op leven en dood’: ‘Wat vind je van vogels?’ ‘Ik vind kip best lekker’, antwoordt Clownsneus. Het antwoord is een voltreffer, want de persoon die een date zoekt blijkt een hekel te hebben aan (levende) vogels. Clownsneus is een perfecte match, en zo zien we op Atsusacon de liefde in actie.

Na deze uiterst romantische taferelen begint de dorst toe te slaan en begeef ik me naar de cafétaria. Ik ben benieuwd of ik hier aan een relatief lage prijs iets op de kop kan tikken. Een pintje kost drie euro. Niet goedkoop, maar nog steeds een halve euro minder dan op Rock Werchter. Een leuke bijkomstigheid is dat Kirin Ichiban voorgeschoteld krijg, een Japans biertje dat je in je gemiddelde Vlaamse kroeg niet zal tegenkomen. Ook zonder veel manga te lezen heb ik zo wat Japanse cultuur kunnen opsnuiven.

Vervolgens begeef ik me snel terug naar het auditorium om de cosplay groepsfoto nog mee te maken. Concreet houdt die in dat werkelijk iedereen die zich piekfijn uitgedost heeft voor het evenement samen mag poseren. Het is best indrukwekkend om te zien hoeveel mensen er effectief veel moeite in hun kostuum hebben gestoken. Bovendien herken ik zelfs enkele figuren, zoals Goku uit Dragonball Z en Link uit de Zelda-games. Wel moet ik een beetje lachen wanneer ik helemaal rechts op de groepsfoto iemand uitgedost zie als Captain Jack Sparrow, iemand waarvan ik dacht dat die met Japan weinig te maken had.

Als volgende activiteit staat er een liveshow van Mion gepland, een Japanse singer-songwriter waar ik nog nooit van gehoord heb. Omdat ik altijd benieuwd ben naar nieuwe muzikale ervaringen, begeef ik me zonder voorkennis naar de show. Het blijkt een Japanse vrouw met een gitaar te zijn die vooral de intronummers uit animereeksen als Naruto, One Piece en Demon Slayer covert. Zelf ken ik de nummers niet, en het is een bevreemdende ervaring om iedereen rond me er wild op te zien gaan – opnieuw met hun lichtgevende stokken, trouwens. Mion is wel een uiterst sympathieke performer die de nummers met veel enthousiasme brengt. Ik kan dus niet zeggen dat ik me verveeld heb.

Voorlopig heb ik nog maar drie euro uitgegeven op Atsusacon, naast de 25 euro die mijn toegangsticket waard was. Op zich zou ik het hierbij kunnen laten. Voor die prijs heb ik toch al heel wat dingen voor het eerst in mijn leven ervaren. Toch is er naar het einde van de avond nog één extra activiteit die mijn aandacht wekt: een sakeproeverij. Na deze bevreemdende dag heb ik het wel verdiend, denk ik dan. Wel moet ik er nog 17,5 euro voor betalen. Een compleet optionele kost die ik er met plezier bij neem.

Het eerste dat me opvalt bij deze activiteit is dat er quasi niemand in een cosplayoutfit zit. De sakeproeverij behoort duidelijk niet tot de hoogtepunten van de gemiddelde Atsusaconbezoeker. Het blijkt ook moeilijker te zijn dan verwacht. De cursus, gegeven door een professionele sakesommelier, spitst zich diepgaand toe op alle smaak- en geuronderdelen van de betere sake. Zelf kan ik niet al te veel nuttige antwoorden op zijn vragen geven, maar de vijf verschillende soorten sake die me worden voorgeschoteld vallen wel allemaal in de smaak. Dat telt toch ook al ergens voor.

Als ik echt wil, kan ik de avond nog afsluiten met een hentai-evenement. Voor wie nog niet gecorrumpeerd is door het internet: hentai betekent zoveel als ‘Japanse, geanimeerde porno’. Ik besluit echter dat ik genoeg Japanse cultuur heb opgesnoven voor vandaag. Voor oningewijden als mezelf was het met momenten een wat bevreemdende ervaring, maar Atsusacon beschikt duidelijk over een trouw, toegewijd publiek dat ervan geniet om hun hobby op deze manier samen te beleven. Al bij al is mijn eigen isekai-ervaring zo best aangenaam en leerrijk geworden.