Brak Focus: halve liters Cara, Tovenaar van ‘The Masked Singer’ en Antwerpse horrorrap op de Gentse Feesten

Een hele zomer lang gidst Brak Focus u zo budgetvriendelijk mogelijk doorheen de alternatieve festivalkalender. Vandaag: dag acht van de Gentse Feesten.

Hebben de Gentse Feesten nog een introductie nodig? Tien dagen lang wordt de Gentse binnenstad omgetoverd tot een bacchanaal waar zowel lokale inwoners als feestende toeristen gratis welkom zijn. Tien dagen lang zie je de Gentse bevolking collectief aftakelen tot er de laatste dag enkel een hoopje miserie overblijft. Brak Focus bezocht het evenement op dag acht, wanneer de energie stilaan begint op te raken, maar er nog net genoeg over is om er een bijzondere nacht van te maken.

Bij aanvang blijkt het al geen sinecure te zijn om vlotjes op de Feesten te geraken. Niet omdat de weg versperd is, maar omdat het als iemand die jaren in Gent studeerde en er nu woont onmogelijk is om niet om de vijf meter iemand tegen het lijf te lopen. Talloze minuten smalltalk en beleefde afscheidszoenen later bereik ik alsnog het Sint-Baafsplein om er te luisteren naar de laatste minuten van het optreden van Aaron Blommaert, bekend als Raven uit Familie en Tovenaar uit The Masked Singer.

Te horen, niet te zien, want het plein aan de Sint-Baafskathedraal staat al stampvol. Die drukte zou een rode draad doorheen de hele avond worden. In tegenstelling tot de rest van de avond, tref ik hier wel vooral gezinnen met jonge kinderen aan. Zelf ben ik nog net op tijd om Tovenaar zijn cover van Goldbands Noodgeval te horen, waarna ik beslis om mijn tocht verder te zetten.

Mijn volgende halte is de Vlasmarkt, waar ik met vrienden heb afgesproken. Wie Gent een beetje kent, weet dat er tussen het Sint-Baafsplein en de Vlasmarkt slechts een heel korte afstand is, en dat je je normaal vlotjes van het ene naar het andere plein kan begeven. Tijdens de Gentse Feesten loopt dat net wat anders. Niet alleen ziet de Belfortstraat zwart van het volk, ook staan er op elke straathoek buskers te spelen waardoor het nog moeilijker wordt om je snel te verplaatsen.

Tijdens mijn queeste kom ik alweer een oude vriend tegen, die onder de naam Piglet Porch zelf ook muziek komt spelen. Of zo’n vergunning om tijdens de Gentse Feesten op straat te spelen niet te veel kost, vraag ik me af. ‘Laten we zeggen dat het moeilijk terug te verdienen is als je hier niet gewoon Mia komt spelen’, luidt het laconieke antwoord. Voor de muzikanten lijkt het dus geen budgetvriendelijk festival te worden.

Op straat komen we de percussionist van Piglet Porch tegen, die een wasmachine omgebouwd heeft tot geïmproviseerd drumstel. Later op de avond zullen ze samen optreden, maar nu wachten ze nog tot hun Australische buur klaar is met optreden. Er moet blijkbaar gevochten worden om speelplekjes, zodat de muzikanten niet in elkaars haar zitten. Vooraleer het zover is, beslist Piglet Porch dan maar om een ander straatje in te slaan en daar alvast een solosetje met gitaarnummers te spelen. Ik wandel nog even mee, en geef mezelf zo een kans om reddende engel te spelen. Terwijl de muzikant zich opstelt, beseft hij namelijk dat hij zijn microfoonstand nog aan de wasmachine is vergeten. Uw reporter ter plekke bood zichzelf aan om die op te halen, en maakte het straatoptreden van Piglet Porch zo zelf ook een klein beetje mogelijk.

Wanneer ik achteraf alsnog mijn vrienden probeer te vinden, moet ik alweer iets verder dan de Vlasmarkt steppen. Ondertussen hebben ze zich namelijk genesteld in het Baudelopark, zowat dé chilling spot van de Gentse Feesten. ‘In een park zitten, kan je dat niet het hele jaar doen?’ vraag je je misschien af. Dat klopt, maar tijdens de Gentse Feesten zit iederéén er, en dat maakt het extra leuk.

Bovendien past in het Baudelopark zitten ook perfect bij de budgetvriendelijke insteek van deze rubriek. Een pintje op de Gentse Feesten kost drie euro, met nog een extra euro waarborg voor de herbruikbare beker. En laten we eerlijk zijn, de kans dat je die beker kwijt raakt is niet zo heel klein. De Gentse Feesten stelden dit jaar tien geboden op, waaronder ‘alleen Hollanders kopen blikken in de nachtwinkel’, maar de wachtrij aan de nachtwinkel naast het park bewijst dat die slogan weinig effect heeft gehad. Binnen zien we een slordige stapel Kasteelbier Rouge in de vriezer zitten, en ga er gerust van uit dat die snel genoeg opgekocht worden om niet bevroren te raken. Zelf kiezen we voor twee halve liters Cara Pils, samen net zo duur als één getapte pint aan de officiële bars.

Omtrent zonsondergang heffen we onze luie krenten op en begeven we ons naar het Walter De Buckplein, naar de Sint-Jacobskerk. Hier staat voor ons namelijk het belangrijkste optreden van de avond gepland: het hiphopcollectief VHS, met leden als Kleine Crack, Kleine Kova en Parsa. Het voelt een beetje grappig om VHS op de Gentse Feesten te zien, want alles aan hun muziek is extreem Antwerps. Wel is het duidelijk dat deze programmering een uitzonderlijk publiek naar Gent heeft gelokt. Waar we op de andere locaties nog mensen van alle leeftijden en met allerlei verschillende uitstraling konden zien, loopt het Walter De Buckplein vol in het zwart geklede mensen. Een fan heeft ook al ‘Pagga 6’ op haar voorhoofd laten schrijven, een verwijzing naar het gelijknamige nummer van Parsa.

Het tot nu toe relatief familievriendelijke sfeertje op de Gentse Feesten verdwijnt samen met de zon, maar de show van Kleine Crack en de zijnen is wel strak genoeg om ons even te doen vergeten in welke stad we ons nu precies bevinden. Op de harde kasseien ontstaat een flinke moshpit terwijl Kleine Crack onder andere een herwerking van Alles is Op van Samson & Gert zingt (‘En waar is de marihuana?’) en Parsa met het eerdergenoemde Pagga 6 een rondstuiterende ode aan de masturbatie brengt.

Vervolgens begeven we ons weer onder de gewone mensen. De volgende act op ons programma is namelijk Gustaph, die ons land eerder dit jaar nog vertegenwoordigde op het Eurovisiesongfestival. Veel zien we er echter niet van, want de Korenmarkt is al volledig volgelopen tegen dat onze bezwete lichamen zich bij VHS hebben weggesleurd. Wel kunnen we het optreden via een scherm aan de zijkant volgen, waardoor we ons weer een beetje bij The Barn op Rock Werchter voelen.

Na zo’n twintig minuutjes hebben we het wel gehad met de drukte. ‘Wat zijn de plannen nog?’, vraag ik aan mijn gezelschap.

‘Baudelo?’

Laat op de avond worden de beslissingen op de Gentse Feesten duidelijk snel gemaakt.

Onderweg passeren we nog eens langs de Vlasmarkt, waar enkelen een van de iconische spitburgers willen bestellen. Kostprijs: tien euro. Zelf had ik op voorhand al goed gegeten om niet te veel geld uit te moeten geven, maar ik proef wel eens van een vriendin haar burger. Om eerlijk te zijn snap ik de hype niet. Nogal droog, weinig saus. Blij dat ik tien euro heb uitgespaard.

Onderweg naar het Baudelopark passeren we opnieuw dezelfde nachtwinkel, waar een nog langere rij staat dan de vorige keer. Wij waren duidelijk niet de enigen die de stedelijke drukte wilden ontlopen. Opnieuw ga ik voor twee halve liters Cara Pils.

De sfeer in het Baudelopark zelf is ook enigszins omgeslagen. Overdag traden er nog groepjes op, die nu vervangen zijn door DJ’s die gezapige dansmuziek brengen. Ook hangt er meer wietgeur in de lucht, en gelukkig zijn er geen kinderen meer aanwezig. Op deze noot beslissen we onze drankjes op te maken en zo een einde aan onze avond te breien. Het was een leuke en goedkope dag, maar we hebben geen zin meer om de drukte nog eens te trotseren.

Als man met een baard had ik nochtans recht op gratis jenever bij het gratis druppelkot aan Trefpunt. Helaas niet meer geraakt.