Hype, hype, hoera! Django Django heeft met ‘Default’ momenteel een knoert van een radiohit te pakken en zag dat op Les Nuits Botanique beloond worden met een ware volkstoeloop naar de Rotonde. Met een stomende set bewezen de vier Schotten dat ze meer zijn dan een one hit wonder.
DA GIG: Django Django in Rotonde van Botanique, Brussel op 13/5
HOOGTEPUNTEN: ‘Introduction’ + ‘Hail Bop’, ‘Default’, ‘Waveforms’, ‘Life At The Beach’
DIEPTEPUNTEN: geen
IN EEN ZIN: In een eivolle Rotonde bewezen de Schotten van Django Django met hun complexloze synthpop dat ze meer zijn dan een one hit wonder.
BESTE QUOTE: “Ik weet dat jullie je krachten willen sparen voor Django Django maar jullie mogen meedansen op het volgende nummer” – Voorprogramma Devin gaf (meermaals) een knipoog naar de huidige populariteit van de hoofdact.
Neen. De bandnaam Django Django is geen eerbetoon aan de Belgische jazzlegende Django Reinhardt. De inspiratiebronnen van het Schotse viertal zaten zelf nog in de pampers toen Reinhardt schielijk overleed begin jaren vijftig. De synthlijnen van New Order, de zoete melancholie van Belle and Sebastian en de art-rock van Talk Talk: dat is het recept van Django Django.
Die eclectische mix kon ons op plaat niet helemaal overtuigen. Op de titelloze langspeler staan met ‘Default’, ‘Waveforms’ en ‘Storm’ enkele fraaie singles maar voor de rest leken de Schotten vooral eenheidsworst te serveren.
In een volgestouwde Rotonde sloeg het viertal die mening meteen aan gruzelementen met doorleefde versies van ‘Introduction’ en ‘Hail Bop’: de combinatie die ook het openingsluik vormt van de plaat. De band trok een wall of sound op die de hoofdknikkers op sleeptouw nam en zijn climax vond in de gitaarriff van ‘Hail Bop’.
In die wall of sound waren de zangpartijen van frontman Vincent Neff amper te verstaan maar dat was allerminst een nadeel. In tegendeel: omdat de zanglijnen niet domineerden en perfect overvloeiden in de muziek kreeg de wall of sound net een extra cachet. My Bloody Valentine en Sigur Rós brachten tenslotte ook enkele iconische platen uit zonder dat iemand een letter verstond van hun songteksten.
De flarden tekst die we opvingen van ‘Waveforms’ deden denken aan ‘Technologic’ van Daft Punk. Op een catchy electrobeat proclameerde Neff de woorden Touch it, break it, shake it yeah / Take it apart and break it yeah / Try to rearrange it yeah / Couldn’t recreate it yeah. Aan Neff is geen Nobelprijswinnaar voor Literatuur verloren gegaan maar hij weet bijzonder goed hoe een popsong in elkaar moet zitten.
Het ultieme bewijs van Neffs uitgekiende songsmeedschap is ‘Default’. Zodra het flipperkastriedeltje de geluidsgolven van de Rotonde penetreerde, ving het publiek een vreugdedans aan die deed denken aan de tijden dat Franz Ferdinand nog complexloze indiefloorfillers maakte.
Django Django bewees in Brussel dat het meer dan een one hit wonder is. De Schotten hebben misschien niet het warm water uitgevonden maar met hun complexloze synthpop doorspekt met psychedelica brengen ze een geslaagde hommage aan hun invloeden. Het viertal staat de komende jaren ongetwijfeld garant voor nog enkele meeslepende popsongs met een venijnig kantje. En voor een duchtig feestje aanstaande zomer op Pukkelpop. Stof die dansschoenen alvast maar af.
Bart Winand
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier