Debby Termonia van Gentlemen of Verona: ‘Wie weet zit David Lynch op dit moment naar onze muziek te luisteren’

Wat een adempauze van twee jaar al niet kan doen: de voormalige garagerockband Gentlemen of Verona is back in business met een hergedefinieerde stijl én een nieuw album, waar zelfs Bad Seed Warren Ellis mee aan sleutelde. ‘Iemand naar wie je opkijkt, wil je helpen: fantastisch toch?’, jubelt zangeres Debby Termonia.

Eind zestiende eeuw perste William Shakespeare het toneelstuk The Two Gentlemen of Verona uit zijn pen. De komedie zou het stuk worden waar de Britse schrijver het meest fier op was, maar menig toeschouwer dacht daar duidelijk anders over. ‘Het was de underdog onder zijn stukken’, zegt Debby Termonia, frontvrouw van de bijna gelijknamige Belgische band Gentlemen of Verona. ‘En dat zijn wij ook wel een beetje.’

Met het album Soundtrack to a movie that never was is Gentlemen of Verona terug van twee jaar weggeweest. Termonia en co. hadden een rustpauze nodig, én tijd om hun muzikale koers bij te sturen. ‘Ik heb het gemist’, bekent Termonia. ‘Het jeukte echt wel, maar je moet af en toe een adempauze durven te nemen.’

Waarom was er behoefte aan een onderbreking?

TERMONIA: Wij zaten in het garagerockcircuit, en na een tijdje kan je precies ook niks anders meer. We wilden graag uit dat genre breken, omdat we bredere interesses hebben en niet in één specifiek hokje geduwd willen worden. Maar om te werken aan nieuw materiaal moet je wel je tijd nemen.

Niet alleen de muziek werd uitgepuurd, jullie gingen ook van vijf naar drie bandleden.

TERMONIA: Samen met Olivier Elen, mijn vriend en de gitarist van de groep, leg ik meestal de basis van de songs. Wij twee zoeken naar de juiste akkoorden en schrijven de tekst, om dan de nummers te maken samen met drummer Kristof Meeuwissen. Toen we wat demo’s voor onszelf hadden opgenomen, besefte ik: dit is wat ik wil doen. En dan moet je tegen twee andere mensen zeggen dat je iets anders wilt en met z’n drieën doorgaat. Dat is even erg als het uitmaken met je lief. (lacht)

Voor jullie nieuwe plaat hebben jullie samengewerkt met niemand minder dan Warren Ellis, onder meer de rechterhand van Nick Cave bij The Bad Seeds. Hoe hebben jullie dat klaargespeeld?

TERMONIA: We zijn alle drie grote fans. Via Facebook vroegen we aan iemand die Warren Ellis kent of hij onze muziek naar hem wilde doorsturen. Dat deed hij, maar hij zei er ook bij dat we misschien niet meteen antwoord zouden krijgen, want Ellis was op tournee. Toch kregen we dezelfde avond nog een bericht van hem: dat hij ‘nu geen tijd had’, maar dat we ‘in januari mochten terugbellen.’

En dus hebben jullie in januari teruggebeld?

TERMONIA: Klopt. Hij nam niet meteen op, maar belde dezelfde dag nog terug. Hij vond de muziek goed, zei hij. En hij wilde ons helpen bij de mixing. Hij vond wel dat wij daarbij moesten zijn, omdat we duidelijk wisten wat we wilden. Er was wel één probleem: Ellis was nog altijd op tournee en had weinig tijd. We spraken af dat hij het album niet zou mixen, maar vanop afstand feedback zou geven. Ik was natuurlijk veel liever naar hem in Parijs gegaan om de boel te mixen, maar dit was ook enorm tof. Iemand naar wie je opkijkt, wil je helpen: fantastisch toch?

Hoe ging dat praktisch in zijn werk?

TERMONIA: We namen alles in zijn geheel op, elk nummer drie keer, zoals dat in de jaren zestig gedaan werd. Die opnames stuurden we naar Ellis, die dan vertelde wat hij vond dat beter kon. Zo ging het een paar keer over en weer. Op het einde van de rit liet hij weten dat alle arrangementen op hun plaats zaten. ‘Het klinkt heel ruw, maar toch is het catchy. You’re gonna make a great Gentlemen of Verona record‘, zei hij. Toen dacht ik: nú moeten we het uitbrengen. (lacht)

Ook voor de videoclip van één van de nummers grepen jullie terug naar vroeger: jullie gebruikten beelden uit een oude erotische film.

TERMONIA: Het nummer Dance Skills are Easy is eigenlijk een soort handleiding over hoe je moet dansen. We hebben die film toevallig ontdekt: blijkt dat een Amerikaans archief verschillende beelden verzamelt die je mag gebruiken tegen een kleine prijs. Toen we de vrouwen uit die film onder het nummer monteerden, dansten ze als bij wonder perfect op de maat van de muziek. Een mooie toevalligheid: het waren beelden uit een erotische film die nooit is verschenen. Voor een plaat die Sountrack to a movie that never was heet, kon het niet beter.

Waarom noemen jullie het een soundtrack?

TERMONIA: Als je de plaat beluistert, zal je merken dat er niet één lijn in zit. Het ene nummer heeft een beat, het andere is eerder noisy of is net heel ingetogen. Bij een film heb je dat ook. Wij wilden vooral een gevoel overbrengen. Thematisch gaat het over dingen die ons interesseren, waar wij mee bezig zijn. Zo is er bijvoorbeeld een nummer over Marylin Manson. Die kerel zit in de gevangenis en trouwt dan nog eens. Dat er vrouwen zijn die daarvoor gaan, vind ik fascinerend.

Gaat het album ook over jullie?

TERMONIA: Het is niet zo dat wij autobiografische dingen maken. Ik hou niet zo van mensen die platen maken met karamellenverzen. I love you in the night with a blikske Sprite, lachten we vroeger als kinderen. Dan probeer ik er toch liever iets anders in te steken.

Zou het de soundtrack kunnen zijn voor een film van David Lynch? Naar verluidt heeft hij al jullie platen.

TERMONIA: Hij heeft ze alle vier, ja. Ik moest hem eens fotograferen voor Knack Focus in Los Angeles, en had mijn cd’s meegenomen. Ik ben niet iemand die haar muziek aan iedereen loopt op te dringen, maar hij had mij voor die fotosessie blijkbaar helemaal uitgecheckt. Ik moest hém fotograferen, maar hij begon míj te ondervragen. Hij wist dat ik in een groep zat en in Amerika kwam spelen. Toen dacht ik: ik geef hem gewoon die cd’s.

Het is te hopen voor jullie dat hij er naar zal luisteren.

TERMONIA: Ik heb gelezen dat hij al naar The Black Keys luisterde voor ze bekend waren. Hij had op een barbecue hun muziek gedraaid en tegen Billy Gibbons van ZZ Top gezegd dat hij die ook eens moest checken. Op dat moment reden The Black Keys nog van het ene optreden naar het andere in een aftandse camionette. Om maar te zeggen: wie weet staat de muziek van Gentlemen of Verona op dit moment wel op bij David Lynch. (lacht)

Gentlemen of Verona – Soundtrack to a movie that never was from Olivier Elen on Vimeo.

Jorik Leemans