De zomerplaten van Lara Chedraoui: ‘Op cruise met de Intergalactic Love Boat en soundscapes uit Niger’

Welke platen kleuren de zomer van onze festivalartiesten? De Aalstenaars van Intergalactic Lovers kamperen weer op uw radio met de nieuwe single Bobbi, de voorbode van hun vierde album. Live beleven ze deze week hun comeback op Pukkelpopkwartier, maar eerst mag frontvrouw Lara Chedraoui wegdromen bij Braziliaanse stranden.

De plaat die ik opleg thuis

‘Zomer, dat is ontspannen in de tuin. Een plaat die dan zowel de plantjes als de mens bedient, is Mother Earth’s Plantasia (1976) van elektronicapionier Mort Garson, een van de eerste componisten die met de Moog-synthesizer werkte. ‘Warme, aardse muziek voor planten en de mensen die van hen houden’ is de ondertitel van het album. Ik word er zeer rustig van als ik onder de vijgenboom zit. Het is ook een plaat die ik draai wanneer andere mensen me hebben uitgenodigd voor een tuinfeestje of picknick, want dan selecteer ik steevast de muziek. Tot spijt van wie het benijdt. (lacht)‘

De plaat die me doet dromen van verre reisbestemmingen

‘Toen ik nog studeerde en dus het budget niet had om verre, exotische bestemmingen op te zoeken, nam ik tijdens de vakantie vaak mijn toevlucht tot Getz/Gilberto (1964) van Stan Getz & João Gilberto. Minimalistische bossanova en pure zomermuziek. Met de zon op je smoel, languit in een stoel, word je meteen naar het strand van Copacabana getransporteerd. Mentale vliegreizen zijn niet alleen goedkoper maar ook veel beter voor het milieu.’

De plaat die ik draai tijdens een cruise

‘Ik ben nog nooit op cruise geweest, hoor. Maar mocht ik de lotto winnen, dan lijkt een eigen jacht of zeilboot me wel een leuk idee. De Intergalactic Love Boat! En als ik dan met mijn vrienden het ruime sop kies, neem ik onder meer Unreleased Tapes 1981-1984 (2015) van Mamman Sani Abdoulaye mee. Dat is een toetsenist uit Niger, die lokale folkmelodieën herwerkt tot dromerige, kosmische soundscapes op orgel en synthesizer. En als iedereen er op den duur zot van wordt, dan draai ik om hen te sussen Seabird van The Alessi Brothers. Zeilbootmuziek van het zuiverste water!’

De plaat die ik opleg tijdens een roadtrip

‘The Very Special World of Lee Hazlewood (1966). Heeft Sylvie Kreusch die naam ook al laten vallen? Kijk, dan ben ik niet de enige die de zomer alleen maar associeert met lachen en plezier maken. Het hele seizoen heeft ook iets heel melancholisch, vind ik, zeker als het drukkend warm is. En daar passen liedjes als My Autumn’s Done Come bij, om stil te staan bij de eindigheid van al die zonneschijn. Tijdens lange roadtrips luister ik ook graag naar podcasts, maar deze plaat – met al dat kurkdroog parlando – is een prima alternatief.’